De afgelopen weken is Oma Post na de postserie over de weg van de post weer druk geweest met een nieuwe postreeks voor mijn zoontje. Mijn oudste zoon is inmiddels 3 en volop bezig met cijfers: tellen, hoeveelheden, cijfers herkennen, cijfers schrijven. Zo kwam mijn moeder op het idee om een postreeks te maken rond dat thema, al helemaal toen ze een lamineermachine kreeg voor haar verjaardag in December! Het is weer een erg leuke reeks geworden die ik graag met jullie deel!
In elk poststuk zat een cijfer met allerlei leuks
Er viel ongeveer twee keer per week een dikke enveloppe op de mat, mijn zoontje kon ze direct herkennen. De buitenkant was versierd met cijfers en deco-tape en in elke enveloppe zat een grote cijferkaart en kleine hangcijfertjes en dan vaak nog iets anders leuks erbij.
Eerder deelde ik met jullie het bijzondere contact per post tussen mijn zoontje en mijn moeder, die hij dan ook liefkozend “Oma Post” noemt. Een tijdje terug kreeg hij 8 weken achter elkaar elke dinsdag post van Oma Post met als thema “de weg van de brief”. Het totaal is zó leuk geworden, dat ik het graag met jullie wil delen.
Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en toen ik jaren geleden naar Zeeland verhuisde, liet ik er veel vrienden en familie achter. Zo ver bij elkaar vandaan wonen is best wel eens lastig. Nu ik een zoontje heb van 2 is het extra jammer dat mijn familie ver weg woont. Het betekent ook dat mijn moeder haar kleinzoon niet zo vaak kan zien als ze zou willen. Waar mijn schoonouders elke week een dag op hem passen, moet zij hem veel missen en dat is niet altijd makkelijk. Maar mijn moeder is creatief, zowel in haar doen als in haar denken. En zo kwam zij op het idee om haar eigen postprojectje te starten met mijn zoontje, die haar inmiddels “Oma Post” noemt!
Wat komen we soms toch een mooie postprojecten tegen en soms echt puur per toeval. Wie onze blogjes al langere tijd trouw leest, heeft mijn blogjes over de post die mijn moeder en oudste zoontje uitwisselen vast wel eens gelezen. Mijn zoontje noemt haar dan ook vaak Oma Post en als de brievenbus kleppert, rent hij erheen om te kijken of ze weer iets heeft gestuurd. Op Instagram deelde ik ook wel eens foto’s, met de hashtag #omapost. Ik had gecheckt, die was nog niet in gebruik. En ineens, op een dag, verschenen er onder die hashtag allemaal hele andere foto’s! En zo ontdekte ik Omapost, een project wat is opgezet om het contact tussen de jonge en de oude generatie te bevorderen en een ander soort impuls te geven. Ik werk zelf in de ouderenzorg en heb dus grote affiniteit met de doelgroep, het project raakte me dan ook direct. Reden genoeg dus om contact te zoeken met Wilbert, de bedenker van het project, en meer te weten te komen over dit mooie project!
Doordat je zelf niet weet wat er op het kaartje staat belt je oma je, en ga je erover in gesprek. Mijn ervaring is dat dat zorgt voor een veel dieper gesprek.
Omapost is begonnen op Startup Weekend Groningen 2014 en is in het kort gezegd een manier om je oma blij te maken. Het team achter Omapost bestaat uit Wilbert (CEOmapost), Elke (Grannydesigner), Niek (Knotconnector) en Evelyn, Jaring en Noë (Platfomabouwers). Het idee is simpel: je koopt credits (kaartjes) via de site en het team erachter stuurt dan eens per maand een kaartje aan je oma. Op dit kaartje staat een foto van je Instagram, maar welke dit is weet je zelf ook niet.
Je oma belt je vervolgens op, zoals het kaartje haar uitnodigt te doen, om jou te vragen naar de foto en zo raak je samen in gesprek over verrassende onderwerpen. De kaartjes worden verstuurd via SANDD, waar Omapost mee samenwerkt.
Het is een, vind ik, ingenieus idee. Hoe kom je erop? Ik vroeg het Wilbert: “Ik heb een druk leven. Ik werk vaak 80 uur per week, en mijn werk is niet echt heel erg normaal / in één zin uit te leggen. Dan heb je niet veel tijd om bij oma langs te gaan, en als je belt gaat het vaak over dezelfde dingen (heb je nog die en die vriendin, wat doe je op school (ik studeer helemaal niet meer, oma), etc. Ik wilde een manier vinden om onze werelden te kunnen verbinden. Ik houd veel van mijn vrienden via instagram op de hoogte (instagram.com/eengarde). Maar mijn oma heeft dat niet, dus bedacht ik Omapost.” Lees verder »
Inclusicards is een webshop waar je wenskaarten kunt kopen, maar dan niet met de gebruikelijke kreten erop die je overal kunt vinden. Het is een webshop met kaarten die specifiek ruimte geven aan vormen van vieren, verdriet en verbinding die vaak onderblicht blijven. Lees in deze blog meer over deze bijzondere kaartenlijn.
Heb je je wel eens af gevraagd hoe het is als ruimte voor jou ontbreekt? Als je bijvoorbeeld naar een evenement wil, maar als rolstoelgebruiker het toilet niet toegankelijk is waardoor de ruimte letterlijk niet op jou is ingericht? Of als je in een restaurant moet beslissen of je naar het herentoilet of het damestoilet zal gaan, als je je identificeert als non-binair? En wat als je omgeving alsmaar pleit de zonnige kant te bekijken, maar jij net in een periode zit dat je niet anders kunt dan in de schaduw te wandelen? En wat als je naar de dokter gaat omdat je zo’n last hebt van je oog, en de arts direct begint over je gewicht en dat je misschien moet afvallen?
We zijn als mensen allemaal zo divers en voor een heleboel van ons is het hebben van ruimte in het dagelijks leven vanzelfsprekend. Er is echter ook een hele groep voor wie dit niet geldt, voor wie er soms letterlijk en soms figuurlijk geen of weinig ruimte is. Inclusicards geeft met dienst kaarten specifiek ruimte aan de mensen die dat vaak niet zomaar krijgen.
Een kaartje om iemand te feliciteren met diens nieuwe hulpmiddel, zoals een rolstoel, bijvoorbeeld. Of een kaartje om iemand te feliciteren met adoptie. Of een kaartje om iemand succes te wensen met therapie. Voor allerlei situaties waar je in de doorsnee kantoorboekhandel niks kunt vinden, verkoopt inclusicards wél een kaartje. De naam zegt het al, de lijn is specifiek inclusief, en geeft ruimte aan mensen die dat doorgaans weinig krijgen.
De persoon achter Inclusicards is Liza Slootman. Na jaren ergernis over het gebrek aan diversiteit in wenskaarten, besloot hen daar zelf iets aan te doen. Wat Inclusicards extra mooi maakt, is dat Liza samenwerkt met allerlei illustratoren die vanuit hun eigen verhaal weer nieuwe kaarten bedenken en illustreren. Het aanbod van Inclusicards blijft zo ook voortdurend vernieuwen en de optie om een idee in te brengen voor een nog niet bestaand kaartje, bestaat ook.
In dit vakje van onze adventskalender vertel ik over een boek dat in het afgelopen jaar meerdere keren op mijn pad kwam: Oscar en oma Rozerood. Ik wil het cadeau geven aan iemand die geraakt wordt door mijn beschrijving van dit boek en het graag helemaal wil lezen.
Oscar en oma Rozerood
Het boek gaat over de tienjarige Oscar die vanuit zijn ziekbed brieven schrijft aan God. Dat schrijven was een idee van oma Rozerood, de oudste van alle mevrouwen in rozerode jasschorten die elke dag in het ziekenhuis komen om met de zieke kinderen te spelen. Oscar was niet meteen enthousiast over haar idee. Ze hebben hem er immers al een keer met de kerstman in laten stinken en hij vindt het één pot nat: allemaal leugens, fabeltjes en flauwekul. Maar oma Rozerood verandert zijn kijk daarop en weet hem te overtuigen. Zij leert hem dat schrijven je minder alleen kan laten voelen en dat je aan God kan schrijven wat je denkt.
Gedachten die je voor je houdt, zijn gedachten die op je drukken, die zich in je hoofd nestelen, die een last voor je zijn, die je verlammen, die de plaats innemen van nieuwe ideeën en die je ziek maken. Als je er niet over praat, word je een vuilnisbak vol oude gedachten die gaan stinken.
Oma Rozerood
Oma Rozerood legt uit dat je God één ding per dag mag vragen. En dat dat niet inhoudt dat je van alles bij hem kan bestellen. God is geen kerstman. Je mag hem alleen dingen vragen die met je innerlijk te maken hebben, zoals moed, geduld en inzicht. Én je mag hem ook vragen iets voor iemand anders te doen.
En zo is het gekomen. Oscar begint brieven aan God te schrijven. In het PS van zijn eerste brief vraagt hij hoe nog hoe je dat doet. Hij heeft immers het adres van God niet. Maar Oscar heeft snel door hoe het werkt. Zijn eerstvolgende brief begint hij met: ‘Geweldig! Dat heb je knap gedaan. Nog voordat ik de brief heb gepost, geef je me al antwoord. Hoe doe je dat?’
In dit vakje van onze kalender, expres zo vroeg mogelijk, vind je een overzicht van postspulletjes waar ik de afgelopen tijd heel blij van werd. Heb je inspiratie nodig voor je eigen verlanglijstje? Of zoek je nog een kleinigheidje voor iemand die graag post maakt? Wie weet staat hier dan iets tussen. Kijk je mee?
Zelfgemaakt
Toen ik op Instagram en aan mensen om mij heen vroeg: ‘Wat staat er op jullie verlanglijstje?’ Kreeg ik verschillende reacties waarin zelfgemaakte cadeautjes werden genoemd. En dat snap ik heel goed! Als iemand iets speciaal voor jou heeft gemaakt, geeft dat een heel bijzonder gevoel.
Bij Alternote in Deventer zag ik onlangs deze upcycled envelopes van Studio Flash. Ik voelde me geïnspireerd bij het zien van deze setjes én de tekst achterop de wikkel.
The best things in life are old, loved and rescued.
Dat je bijvoorbeeld mooie bladzijdes uit oude tijdschriften en boeken kan redden door er mooie dingen van te maken en er zo opnieuw van gaat houden, is toch iets geweldigs! En dat gevoel vermenigvuldigt zich ook nog eens als je het cadeau geeft: dan maak je nóg iemand blij! Wat maak jij graag zelf? Geef dát dan!
Op 19 september verscheen P.S. Van liefdespost tot hatemail: de 150 opmerkelijkste Nederlandse brieven, een boek van Jet Steinz. Dit boek is geen wetenschappelijke uitgave, maar een persoonlijke bloemlezing: het zijn honderdvijftig brieven die Jet op de een of andere manier geraakt hebben. En waarvan zij denkt dat ze een bijzonder verhaal vertellen. De brieven in het boek vertellen je, samen met de beschouwingen van Jet, de geschiedenis van de brief én geven een beeld van Nederland door de eeuwen heen.
Jet Steinz
Van Jet Steinz verschenen eerder Steinz – Gids voor de wereldliteratuur, dat ze samen met haar vader Pieter Steinz schreef, en de jeugdroman De tranen van Saar. Ook schrijft ze voor de Volkskrant. Haar reeks artikelen over ‘het einde van de brief’ heb ik eerder al genoemd in een blog over mijn liefde voor brieven. Daarin kiest en bespreekt Jet alvast de mooiste brieven uit haar boek en beschrijft wat verloren gaat met het verdwijnen van de brief.
P.S. Van liefdesbrief tot hatemail
Voor dit boek dook Jet in tientallen archieven verspreid over het land en stuitte op duizenden brieven, waarvan ze de honderdvijftig mooiste, grappigste, ontroerendste, bepalendste of anderszins opmerkelijke toont. Het boek is onderverdeeld in dertig categorieën: zeepost, kinderbrieven, hatemail, verzoekbrieven, smeekbrieven, ingezonden brieven, wensbrieven, geleerdenbrieven, boze brieven, fanmail, brieven in briefromans, liefdesbrieven, ondernemersbrieven, dankbrieven, soldatenbrieven, excuusbrieven, treur- en troostbrieven, afwijzingsbrieven, brieven om raad, brieven met raad, wanhoopsbrieven, emigrantenbrieven, brieven uit de gevangenis, sollicitatiebrieven, politieke brieven, dreigbrieven, reisbrieven, godsbrieven, huis-tuin-en-keukenbrieven en afscheidsbrieven. Per categorie heeft ze vijf brieven opgenomen en elke categorie begint met een beschouwing.
P.S. laat zien wat er verloren gaat nu er steeds minder brieven geschreven worden: tijd en aandacht, diepgang, puzzelstukjes geschiedenis.
Wie Ruchama volgt op Instagram weet dat zij vaak pareltjes van post verstuurt. Omdat Ruchama op dit moment zelf niet toe komt aan het schrijven van blogs, maar het té mooi is allemaal zomaar voorbij te laten gaan, deel ik een paar foto’s met jullie. Gewoon, een stukje visuele inspiratie. Leun achterover en geniet!
Post voor Joke
Post uit Egmond aan Zee
Meer van die heerlijke post van Ruchama uit Egmond aan Zee bekijken? Lees de Postfabriek op reis deel I, deel II en deel III
Hier moest een blog komen over postzegels. Over een super karige kortingscode van PostNL. Een positieve insteek voor de stijgende prijzen. En dat je je decemberzegels van dan tot dan mag gebruiken. En nog veel meer van dat soort feitjes. Informatie die we opzoeken, bundelen en neerzetten. Omdat we dat dan wel zo netjes vinden. Hoeven jullie niet te zoeken.
We hadden echter alle drie allerlei smoesjes om het blogje niet te schrijven. De échte reden: we hadden er alle drie helemaal geen zin in! Dus weet je wat? We doen het lekker niet!
Dus: vandaag geen blog over postzegels. Wil je er wel van alles over weten, dan helpt Google je vast wel verder. 😉 Of lees het vakje van vorig jaar over de postzegels, veel van die informatie geldt ook voor dit jaar.
Hier dan wel zomaar een mooi plaatje!
Morgen weer een blog waar we wél zin in hadden. Toedeloe!
