Tweede Gezicht
Leonie is nieuwsgierig, vindt mensen leuk, verzamelt graag verhalen en is dól op post. Door die dingen te combineren ontstond Tweede Gezicht: het verhaal achter de eerste indruk. Ansichtkaartjes waar je je verhaal op kwijt kan en die (anoniem) op een website worden geplaatst. Beheerder Leonie nodigt je uit om rond te kijken, mee te lezen en misschien zelfs mee te doen.
Iedere dag weer kom je verschillende mensen tegen. Bijvoorbeeld buurtgenoten, collega’s, medereizigers, winkelpersoneel en ga zo maar door. Bij een eerste ontmoeting vorm je je vaak al binnen enkele seconden een beeld: je eerste indruk. En dat is nou precies waar Leonie zich graag mee bezig houdt. Al sinds ze zich kan herinneren bedenkt ze complete achtergronden bij de mensen die ze tegenkomt.
Als ik in de trein zit, overkomt het me regelmatig. Er komt een medepassagier zitten en tegen de tijd dat mijn medereiziger (of ikzelf) de trein uitstapt, heb ik het idee alsof ik die persoon ken. Ik ben me er bewust van dat de verhalen die zich in de trein (of in andere ‘verloren uurtjes’) in mijn hoofd ontvouwen, niet stroken met de werkelijkheid. En toch wil het nog weleens gebeuren dat zich in mijn brein een oordeel vormt over de desbetreffende persoon. Jammer. Zeker omdat die eerste indruk totaal niet overeen hoeft te komen met de werkelijkheid. Want: wie is altijd zichzelf? En komt ook nog eens zo over? Hoeveel mensen die je dagelijks tegenkomt, zijn er wel niet onwijs interessant? En hoe enorm jammer is het, dat je daar nooit achterkomt?
Het verhaal achter de eerste indruk
Ruchama, Kim en ik voelen ons dankbaar dat we elkaar via een kleinschalige post-community leerden kennen. Ruchama schreef in ons blog over briefverkering dat wanneer we elkaar op straat waren tegengekomen, we de ander vriendelijk hadden begroet maar nooit de moeite hadden genomen om de ander beter te leren kennen. Omdat we dan (onbewust) al een beeld hadden gevormd en bedacht hadden dat de ander niet in ons leven zou passen. Door onze brieven namen we de tijd om verder te kijken dan zo’n eerste indruk. En daar is een prachtige vriendschap uit ontstaan!
Natuurlijk kán je niet met iedere voorbijganger een vriendschap beginnen, maar we kunnen elkaar wel inspireren! Soms vang je een glimp op van iemand. Een voorbijganger doet iets moois, je vangt een fragment uit een gesprek op of iemand glimlacht naar je. Kan je je mijn verhaal over de krantenbezorger bijvoorbeeld nog herinneren? Bij Tweede Gezicht kan je je laten inspireren door ingezonden, persoonlijke verhalen te lezen.
Wat is jouw verhaal?
Ken je de momenten dat je zoiets geweldigs beleefd hebt dat je het van de daken zou willen schreeuwen? Of dat je je juist eenzaam voelt en afvraagt of er wel iemand bestaat die wéét wat je voelt? Bij Tweede gezicht kan je je hart luchten en je verhaal delen met mensen die je niet kent.
Meedoen?
Ansichtkaart Tweede Gezicht
Leonie laat deze kaartjes op heel veel plekken achter. Bijna overal waar ze komt, legt ze er een paar neer. Ben je de kaartjes niet tegengekomen? Via het contactformulier op haar website kan je een kaartje aanvragen. Ze stuurt er met liefde een naar je toe!
Waar word jij blij van? Wat deed jij de afgelopen week? Wat raakt jou? Waar droom jij van? Welke keuzes maak jij? Jouw verhaal is het waard om te vertellen of te laten zien! Wat zou jij graag willen delen?
Lieve groetjes,
Nienke
Wat een geweldig mooi initiatief, leuk om hiervan te horen via de POSTFABRIEK!
Wat een fijne, enthousiaste reactie, Saskia! Dankjewel! Wij vinden het ook een geweldig mooi initiatief!
💟
❤️
💟💟💌💌
Doet me erg denken aan briefgeheimen al bestaat deze Nederlandse site jammer genoeg niet meer. Daar konden mensen op een ansichtkaart hun geheim vertellen en opsturen. Er zijn zelfs door de uitgever een (weet niet zeker maar misschien ook wel 2 of meerdere) boeken van verschenen waarin al die kaarten gedrukt stonden. Waren hele creatieve en mooie tussen en soms hele grappige.
https://postsecret.com/
Dit is een Engelstalige versie van briefgeheimen. (niet van dezelfde mensen wel hetzelfde idee)
Leuk dat dit een versie is waar iedereen zijn verhaal kwijt kan.
Wat fijn dat je de moeite neemt om zo’n uitgebreide reactie achter te laten, Esther! Dankjewel!
Die andere mooie projecten die je noemt, ken ik ook. Heb het boek over Briefgeheimen in de kast staan. En Postsecret volg ik al een aantal jaar via Facebook. Wist je dat daar ook boeken van zijn uitgegeven? Kim schreef er in de beginjaren van de Postfabriek een blog over. Daar kan je ook foto’s van één van de boeken bekijken: https://www.postfabriek.nl/2013/09/05/postsecret/
Heb je wel eens overwogen om zelf iets in te sturen?
Lieve groetjes, Nienke
Origineel idee. Het kaartje vind ik erg mooi, het kraftpapier in combinatie met het lettertype.
Het kaartje is inderdaad mooi vormgegeven, Nienke! Leuk om te lezen dat je daar ook op let!
WAUWWW, hier word ik meteen heel enthousiast van. Doet mij meteen denken aan een ontmoeting, vele vele jaaaaaren geleden, met een dove man. Ik was een jaar of 14 denk ik, was aan het werk bij mijn tante in de winkel. Het was een soort braderie en het weer was heerlijk. Er gebeurde dus veel buiten. Ik had een kleine pauze en was op een bankje vlak bij de winkel gaan zitten. Deze man kwam naast mij zitten en waarbij ik in ‘a split second’ dacht waarom ‘die man’ nou naast me moest komen zitten was dit negatieve gevoel ook meteen weer verdwenen toen hij tegen mij begon te “praten”. Ondanks dat ik geen gebarentaal ken hebben we lange tijd gekletst. Het mooiste compliment kreeg ik van hem: Hij was zo blij dat ik de tijd voor hem nam om een gesprek met hem aan te gaan, ondanks zijn doofheid. Hij probeerde vaker een gesprek aan te gaan maar mensen schrikken of lopen gewoon van hem weg…. Ik moest met pijn in mijn hart afscheid van hem nemen.
Deze ontmoeting heeft in heel mijn verdere leven een rol gespeeld, speelt nog steeds een rol!!, en ik ben er nog steeds trots op hoe wij communiceerden toen. Ik denk regelmatig aan dit gesprek/moment en word er altijd nog erg blij van!!
Dit zou mijn verhaal zijn op een ‘Tweede gezicht’ kaart.
Liefs,
Dana
Bedankt voor je prachtige reactie, Dana. ❤️ Je enthousiasme is voelbaar.
Heel fijn dat je dit op de Postfabriek deelt! Geloof dat je met dit verhaal achter een eerste inkdruk meer mensen kan inspireren om de tijd te nemen voor een gesprek. Zou je graag willen aanmoedigen om zo’n kaartje aan te vragen en in te sturen.
Jouw verhaal deed mij denken aan een ontmoeting met een man in een verpleeghuis. Vanaf het moment dat mijn vader daar werd opgenomen, was ik er dagelijks te vinden. Binnen de instelling waar hij woonde, is hij een paar keer verhuisd. En zo kwam ik steeds weer in contact met andere bewoners. Op één van de afdelingen lag er na lunchtijd een man in een rolstoel in de gezamenlijke keuken/woonkamer te slapen. In de eerste dagen sliep hij altijd door als ik naar binnen sloop. Ik pakte dan zachtjes drinken voor mijn vader of waste zijn bril bij de kraan. Na een tijdje hoorde ik die man in de woonkamer steeds heel boos roepen en schreeuwen. Maar wat hij zei, was onverstaanbaar voor mij. Eerst werd ik er een beetje bang van, maar op een dag was er niemand anders in de buurt en hij was zichtbaar in paniek. Dus heb ik mijn angst opzij gezet en ben naar hem toe gelopen. Ik ving weleens wat dingen over hem op. Dat hij meerdere beroertes had gehad, dat hij slecht zag en dat hij in de keuken wachtte op zijn vrouw o.a. Dus ik maakte contact door naast hem te gaan staan, zijn arm aan te raken, te vertellen wie ik was, enz. Het gezicht van de boze man veranderde daardoor gelijk! Zijn boze blik veranderde in een vriendelijke lach. En zijn boze geschreeuw veranderde in een rustige klanken. Dat heeft zoveel met me gedaan! Er ontstond zelf een soort vriendschap tussen mij en die man. Hij leerde me bijvoorbeeld dat je ook zonder woorden een gesprek kan hebben en een open benadering je veel kan brengen.
Liefs!
Kippenvel, zo mooi dit contact!!
Ik ga zeker een kaart bestellen en mijn verhaal bij Tweede Gezicht achter laten 🙂