In dit vakje van onze adventskalender vertel ik over een boek dat in het afgelopen jaar meerdere keren op mijn pad kwam: Oscar en oma Rozerood. Ik wil het cadeau geven aan iemand die geraakt wordt door mijn beschrijving van dit boek en het graag helemaal wil lezen.

Oscar en oma Rozerood

Het boek gaat over de tienjarige Oscar die vanuit zijn ziekbed brieven schrijft aan God. Dat schrijven was een idee van oma Rozerood, de oudste van alle mevrouwen in rozerode jasschorten die elke dag in het ziekenhuis komen om met de zieke kinderen te spelen. Oscar was niet meteen enthousiast over haar idee. Ze hebben hem er immers al een keer met de kerstman in laten stinken en hij vindt het één pot nat: allemaal leugens, fabeltjes en flauwekul. Maar oma Rozerood verandert zijn kijk daarop en weet hem te overtuigen. Zij leert hem dat schrijven je minder alleen kan laten voelen en dat je aan God kan schrijven wat je denkt.

Gedachten die je voor je houdt, zijn gedachten die op je drukken, die zich in je hoofd nestelen, die een last voor je zijn, die je verlammen, die de plaats innemen van nieuwe ideeën en die je ziek maken. Als je er niet over praat, word je een vuilnisbak vol oude gedachten die gaan stinken.

Oma Rozerood

Oma Rozerood legt uit dat je God één ding per dag mag vragen. En dat dat niet inhoudt dat je van alles bij hem kan bestellen. God is geen kerstman. Je mag hem alleen dingen vragen die met je innerlijk te maken hebben, zoals moed, geduld en inzicht. Én je mag hem ook vragen iets voor iemand anders te doen.

En zo is het gekomen. Oscar begint brieven aan God te schrijven. In het PS van zijn eerste brief vraagt hij hoe nog hoe je dat doet. Hij heeft immers het adres van God niet. Maar Oscar heeft snel door hoe het werkt. Zijn eerstvolgende brief begint hij met: ‘Geweldig! Dat heb je knap gedaan. Nog voordat ik de brief heb gepost, geef je me al antwoord. Hoe doe je dat?’

De cyclus van het onzichtbare

Oscar en oma Rozerood is het derde deel van een reeks boeken van Eric-Emmanuel Schmitt: De cyclus van het onzichtbare. Deze reeks gaat over existentiële thema’s en zijn geschreven vanuit verschillende religieuze invalshoeken. Het eerste deel, Milarepa, is gewijd aan het boeddhisme. Het tweede deel, Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran, gaat over het soefisme. Oscar en oma Rozerood gaat over het christendom. Daarnaast heb je nog Het kind van Noach, De sumoworstelaar die niet dik kon worden, De tien kinderen die mevrouw Ming nooit heeft gehad, Madame Pylinska en het geheim van Chopin en Felix et la source invisible.

Wat het boek mij liet zien

In het tiende vakje van onze kalender kon je lezen over mijn 2019. Over grote veranderingen. Over leven naar onze waarden en de regie in eigen handen hebben. En hoe we met dat in ons hart bereid waren om ongemakkelijke en moedige dingen te doen. Bij ons thema ‘in je kracht staan’ denk je misschien aan heldhaftige daden die ervoor zorgen dat iets ‘goed’ komt of ‘goed’ gaat. In je kracht staan is echter geen kwestie van winnen of verliezen. Maar een kwestie van inzien en accepteren dat beide bij het leven horen. Een kwestie van jezelf ondanks alles helemaal geven. En dát laten Oscar en oma Rozerood op een hele mooie manier zien.

En ik geloof dat mensen dezelfde fout maken in het leven. We vergeten dat het leven onzeker, breekbaar en vergankelijk is. We doen allemaal alsof we onsterfelijk zijn.

Oma Rozerood

Worstelen

Wanneer Oscar in de put zat, vertelde oma Rozerood hem over haar gevechten als worstelaarster. ‘Hoewel ze niet al te stevig op haar benen staat, werkt ze allerlei dragonders in worstelpak tegen de grond. Ik verbeeld me dat ik het ben die daar staat.’ Als ik vooraf had geweten tegenover welke tegenstanders ik dit jaar in de ring zou staan, had ik gedacht dat ik in de eerste ronde al knock out zou gaan. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen. Bij ‘in je kracht staan’ denken we ook vaak aan brede ruggen en grote spierballen. Maar met haar verhalen laat oma Rozerood zien dat het anders zit. ‘Voor worstelen, zegt ze altijd, heb je ook spierballen in je hersenpan nodig.’ Het gaat om een kracht die aan de buitenkant niet zichtbaar is, maar die je binnenin je kan voelen. Een kracht waar je op kan vertrouwen als het leven onzeker, angstaanjagend en oneerlijk is.

Gezien en gehoord worden

Wanneer iedereen last heeft van verstopte oren zodra Oscar het over doodgaan heeft, houdt oma Rozerood haar oren open. Zij hoort Oscar wél. Als er dingen gebeuren waarvan de uitkomst niet te veranderen is, kan je verschil maken door te luisteren. Er zit namelijk enorme kracht in je gezien en gehoord voelen. Afgelopen zomer schreef ik een blogserie over wat je kan zeggen en doen als het leven angstaanjagend en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt. Dat was naar aanleiding van het boek ‘Hier zijn geen woorden voor.’ De blogs gingen over drie manieren waarop je er voor iemand kunt zijn: met een vriendelijk woord, een luisterend oor en een klein gebaar. Vergeet niet dat jij in die situaties ook verschil kan maken, net als oma Rozerood. Of als het leven voor jouzelf angstaanjagend en oneerlijk is: vergeet niet dat dit soort mensen bestaan. Ze zijn er echt, al dragen ze niet altijd een rozerood jasschort.

Giving up is easy. Not caring is easy. Positivity – ignoring suffering, good vibes only – is easy. Giving a care is tough stuff. Making changes small and big is tough stuff.

Waylon Lewis

De legende van de twaalf wicheldagen

Oma Rozerood vertelt Oscar ook over een legende uit haar geboortestreek. En stelt voor dat spelletje te spelen. Het zorgt ervoor dat Oscar met andere ogen naar zijn leven kijkt en zijn dagen op een andere manier beleeft.

Vanaf vandaag ga je elke dag goed opletten wat er gebeurt en dan moet je je ondertussen voorstellen dat die dag voor tien jaar telt.

Oma Rozerood

Sinds mijn leven op zijn kop staat, kijk ik er ook met andere ogen naar. Ik beleef het intenser. Het is in een soort versnelling gekomen, ook al voelt het soms ook alsof mijn leven stilstaat. Het begrip tijd ben ik anders gaan zien. Kim beschreef het zo mooi in haar persoonlijke blog over 2019: ‘Mijn ups waren hoger dan anders, de downs juist dieper. Ik ben met momenten echt zielsgelukkig geweest en met momenten volkomen radeloos.’ Dat is heel herkenbaar voor mij. Er lukt een heleboel niet en ik voel me met momenten ook volkomen radeloos, maar dat betekent niet dat ik geen leven heb. In tegendeel! De dingen die ooit vanzelfsprekend waren zijn geen voorwaarde voor geluk. Hoe diep de downs soms ook zijn, ik kan me ook echt zielsgelukkig voelen. Dan telt die ene dag voor (een jaar of) tien!

De kracht van post

Het boek is in briefvorm geschreven. Het bestaat uit dertien brieven van Oscar en één van oma Rozerood, stuk voor stuk aan God gericht. De kracht van brieven schrijven is voelbaar. Mijn brieven zijn niet aan God gericht, maar al schrijvend vraag ik ook om dingen die met het innerlijk te maken hebben, zoals moed, geduld en inzicht. En nog voor ik mijn brieven gepost heb, krijg ik vaak al antwoord. Echt wonderlijk hoe het werkt, de kracht die in brieven schrijven zit!

Cadeau vanuit mijn hart

Dit boek kwam op het juiste moment op mijn pad. Iemand leende het aan me uit, omdat hij zag dat het bij me past. Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Ik begon het te lezen vanuit mijn liefde voor post, maar vond daarnaast iets anders. Iets dat ik nodig had zonder het te weten. Dit jaar kwamen de wijze lessen van Oscar en oma Rozerood opnieuw op mijn pad. En opnieuw hebben ze me op weg geholpen. Dat gun ik ook een ander.

Ik zou dit boek cadeau willen geven aan iemand die bij het lezen van dit blog dacht: dit is wat ik zoek! Als je je geroepen voelt, vertel dan in een reactie onder dit blog waarom jij het boek graag zou willen ontvangen. Als dat wat je wil delen te persoonlijk voelt, mag je het ook mailen. Stuur in dat geval een mailtje naar de Postfabriek met als onderwerp ‘Oscar en oma Rozerood’. Reageren kan tot en met zondag 22 december 2019.

Met heel veel liefs,

Nienke