Zo rond mijn 17e zijn mijn ouders uit elkaar gegaan na ruim 20 jaar samen te zijn geweest en dat was voor mij, zoals voor vele kinderen die een scheiding mee maken, niet makkelijk. Gelukkig regelden mijn ouders alles goed en in harmonie en stonden ze beiden voor mij klaar in de tijd die volgde. In die tijd, zo rond loskomen van je ouders, eerste eigen liefdesperikelen, bedenken wat je wil na de middelbare school, zat ik niet altijd even lekker in mijn vel. Op een dag kwam ik thuis bij mijn vader en vond ik een cadeautje met daarop dit kaartje:

In het pakje zat een heel mooi doosje, gemaakt van ijzer met daaromheen een bordeauxrode stof gespannen en in het deksel geurende droogbloemen. Zoals het kaartje me adviseerde, bewaarde ik vanaf dat moment allerlei herinneringen in het doosje in de vorm van briefjes, foto’s of kleine voorwerpen. Door de jaren heen werd dit doosje mijn eigen, persoonlijke schatkist. En inderdaad, op momenten dat ik het moeilijk had pakte ik het doosje erbij en vrolijkte het me altijd weer op. Inmiddels is het doosje zelf gesneuveld, maar heb ik een vervangend kistje gekregen van mijn vader om alles voor altijd in te bewaren. Het kistje is een soort verslag geworden van een aantal jaren in mijn leven waarin ik op zoek was naar mijzelf.

Inmiddels ben ik een heel gelukkig mens met een fijn en goed leven en heb ik een kistje niet meer zo hard nodig om me de mooie momenten te blijven herinneren. En toch pak ik het kistje er nog graag bij, omdat alles wat er in zit staat voor een mooie belevenis of iets bijzonders. Het hele concept heeft uiteindelijk ook een eigen leven gekregen, zo heb ik zelf mensen weer kistjes cadeau gedaan met dezelfde boodschap als mijn vader mij ooit gaf. En anderen die ik over mijn kistje vertelde of het liet zien, gaven bijv. hun eigen kinderen een kistje. Zo hebben wij nu ook een gezinskist, waarin we memorabele voorwerpen of momentjes bewaren die we nu als gezin mee maken.

Naar aanleiding van het blogje een tijdje geleden over het vullen en versturen van versierde lucifersdoosjes per post, kwam ik ineens op het idee dat van zo’n doosje ook een schatkistje te maken is. Zo kun je ook een penvriendin per post haar eigen mini schatkistje cadeau doen. In plaats van een gevuld doosje, stuur je een leeg doosje met instructie. Je kunt het voor allerlei gelegenheden gebruiken. Denk bijvoorbeeld eens aan iemand die net een dierbaar persoon of dier is verloren: stuur een luciferdoosje om te vullen met herinneringen. Of iemand die een verre reis gaat maken: laat alle dierbaren een mini briefje schrijven en stop het erin, zodat diegene liefdevolle woorden overal mee naar toe kan dragen. Je kunt zelfs het kleinste formaat luciferdoosje kiezen om te vullen met de allerkleinste dingetjes en briefjes voor de ander om mee te dragen in de handtas! Zo is er van alles te verzinnen als inhoud voor het doosje.

Zelf maakte ik een schatkistje voor een héle dierbare vriendin, een vriendschapsdoosje. We zijn inmiddels allebei moeder en we wonen ook nog eens ver bij elkaar vandaan. Hierdoor zijn de momenten met zijn tweetjes, zoals we die vroeger zo vaak mochten beleven, heel schaars geworden. Daarom maakte ik een doosje om die momentjes die we wel beleven samen, in te bewaren. Zo ben ik toch wat dichterbij, ookal wonen we ver uit elkaar. Ik vulde het doosje vast met een klein envelopje gevuld met redenen waaróm ik zo gek op haar ben als vriendin en ik stopte er vast twee mini-labeltjes in, met daarop de geboortedata van onze beide kinderen. We zijn namelijk allebei bij elkaars bevalling aanwezig geweest, heel bijzonder.

Het doosje zelf heb ik aan de binnen en de buitenkant versierd met inpakpapier met roze hartjes erop: lekker zoet. En in het doosje deed ik nog wat hartjesconfetti en natuurlijk een klein kaartje met uitleg wat de bedoeling is. Inmiddels heb ik per post al de eerste dingetjes na gestuurd om het doosje mee aan te vullen.

Het doosje pakte ik toen het af was nog eens goed in om het zo per post te kunnen versturen. Mijn vriendin vond het heel leuk om te ontvangen en gaat het zeker bewaren en door de jaren heen aanvullen. Zo hebben we als we later oude bejaarde dametjes zijn die samen gaan Rummikubben een doosje om in terug te kijken. Goed, misschien is het te klein om zó lang mee te gaan, maar we kunnen het kleine doosje altijd in een groter doosje stoppen.

Het idee van het schatkistje zal ik nog vele malen, in vele variaties uit gaan voeren denk ik. Heb jij al een leuk idee voor een schatkistje om op te sturen naar iemand?

Liefs,
Kim