Letter writing is the only device for combining solitude with good company

Op de Postfabriek delen we onze liefde voor post. In onze blogjes laten we bijvoorbeeld zien hoe je zelf kaarten en enveloppen kan maken: de verpakking van je woorden. De liefde die je in het maken van een poststuk stopt, maakt het tot een bundeltje aandacht. Een heel fijn cadeautje om te mogen ontvangen én maken. In het kopje ‘Post‘ vertellen we dat het hele proces van post maken van belang is, maar dat de brief voor ons de kern van een poststuk is. Het contact via brieven voelt voor ons zo bijzonder mooi! Natuurlijk maken we ook gebruik van andere communicatiemiddelen, maar níets kan de magie van een echte handgeschreven brief vervangen. Het is een hele mooie vorm van alleen en toch samenzijn, zoals Lord Byron (zie quote hierboven) het noemt. Het is een manier om tot je zelf te komen en de uitkomst daarvan te delen.

Postbeleving

To send a letter is a good way to go somewhere without moving anything but your heart

Naast creatieve blogjes, waarin we uitleggen hoe je de verpakking van je woorden kan maken, schrijven we ook over onze postbeleving. We proberen daarin te delen wat het maken en ontvangen van post met ons doet. Een brief schrijven is niet iets waarbij we bepaalde regels volgen. We laten daarin juist steeds meer regels los. Het is een manier om te luisteren naar je gevoel, je hart. Of zoals Rutger Kopland zo mooi zegt:”Schrijven is uitvinden wat er in je leeft.” Het is lastig om je te vertellen hoe je schrijven moet. Maar we kunnen wel met je delen wat wij doen om onszelf en ons hart goed te kunnen horen. In deel 1 van mijn blogjesreeks over schrijven vertel ik hoe ik schrijfregels loslaat, eerste gedachtes opschrijf en welk schrijfmateriaal ik kies. In deel 2 geef ik voorbeelden van aanzet tot schrijven. Eraan beginnen is misschien even lastig. Maar als je eenmaal in een schrijfflow zit, gaat de rest vanzelf. In dit blogbericht ga ik dieper in op die schrijfflow en vertel ik wat ik doe om goed naar mijzelf, mijn gevoel en hart te kunnen luisteren. Hoe ik de schrijfflow voel en oppak.

Het begin

Om te beginnen maak je een plekje geschikt om te schrijven. Ik schrijf zelf het liefst in mijn postkamer. Daar kan ik me terugtrekken zonder gestoord te worden. En daar liggen alle spulletjes die ik nodig heb. Zo hoef ik het schrijven ook niet te onderbreken om op zoek te gaan naar materiaal. Maar Kim gaat juist liever de deur uit en heeft verschillende favoriete lunchtentjes om haar brieven te schrijven. Kies dus een plek waar jij je prettig voelt. En verwen jezelf:zorg voor een lekker drankje of hapje.

Meditatie

Voordat ik ga schrijven, maak ik niet alleen mijn omgeving geschikt, maar ook mijzelf. Dat doe ik met een korte meditatie-oefening. Meestal herhaal ik een oefening die ik via Elephant Journal heb gezien. Waylon Lewis, de oprichter van Elephant Journal, is elke maandag t/m vrijdag live te zien via de Facebook-pagina van deze indie media website. Hij eindigt deze opnames meestal met een korte meditatie-oefening.

De video hierboven is zo’n live-opname van Waylon Lewis. Misschien vind je het interessant om de hele video te bekijken. Het onderwerp is writer’s block. Het kan je ook helpen met het vinden en vasthouden van je schrijfflow. Vanaf 11.16 vertelt Waylon over een korte meditatie-oefening en hoe dit een writer’s block kan oplossen. Dit soort oefeningen helpen me om bewust te worden van mijzelf: mijn ademhaling en eventuele gedachten die me afleiden van het ‘present zijn.’ Daarna lukt het me beter om me met volle aandacht op het schrijven te storten. Zoals ik mijn schrijftafel leeg maak, mijn pen en papier klaar leg en thee inschenk. Zo maak ik ook mezelf geschikt om te gaan schrijven. Ik ruim eigenlijk mijn bureau én mijn hoofd op voordat ik begin met schrijven. En zoals meditatie steeds weer een oefening is, is schrijven dat ook. Daarin kan je groeien. Dit is geen trucje dat je even doet om dan meteen een mooie brief te schrijven. Het is een leerproces. Ik merk dat ik het mediteren steeds leuker begin te vinden en dat ik ook steeds beter kan surfen op die schrijfflow. Schrijven doe ik niet meer om het eindresultaat, maar het schrijven zelf is een vorm van meditatie geworden. Soms ontstaat er een korte brief, soms een lange, soms zelfs niets dat ik uiteindelijk ga versturen. En dat is allemaal OK!

Beleefdheidsregels

Mezelf geschikt maken voor het schrijven, doe ik niet alleen in de voorbereiding. Het is de ook manier waarop ik bezig ben als ik schrijf. Ik schrijf omdat ik wil uitvinden wat er in me leeft. Ik merk een gevoel op en al schrijvend probeer ik te ontdekken waar het vandaan komt. Als je om diezelfde reden in je dagboek schrijft, zal je het opluchtende gevoel herkennen als je dingen van je af schrijft. Ik merk dat het voor mij nog beter werkt als ik áán iemand schrijf. Als ik voor mezelf schrijf, blijf ik soms in een denkpatroon hangen. Door de situatie voor iemand anders te schetsen, kijk ik er zelf ook met nieuwe ogen naar. En dat kan voor waardevolle inzichten zorgen! Soms is het schrijven aan iemand al voldoende en is het niet eens meer nodig om de brief te versturen. Je hebt de blik en het antwoord van de ander niet meer nodig, je hebt jezelf het antwoord al gegeven. Het briefcontact tussen mij een aantal (post)vrienden voelt inmiddels zo vertrouwd dat ik de beleefdheidsregels laat varen. Ik beantwoord niet meer stap voor stap een brief voordat ik mijn verhaal vertel. Dan is de tijd die ik heb om de brief te schrijven al opgegaan aan de social talk en komt het niet tot de diepere laag. Of ik ben al moe voordat ik op die schrijfflow heb kunnen surfen. Vertrouwen groeit niet alleen in het toevertrouwen van persoonlijke informatie. Maar ook in het vertrouwen op de vaardigheid van de ander. Door open met elkaar te schrijven, leer je zoveel van elkaar! Wat je leert uit de brieven van de ander, mengt zich met jouw verhaal. Je reageert misschien niet direct op wat de ander schrijft, maar het wordt wel deel van je verhaal. Je schrijft samen aan een levensverhaal, omdat je deel bent van elkaars leven.

Vragen stellen

Ik kreeg vorige week via via een stapeltje oude brieven uit de jaren ’50. Daardoor besefte ik opnieuw hoe belangrijk het vastleggen van je beleving is. Feiten uit de geschiedenis kunnen we opzoeken in boeken of internet, maar brieven zijn het bewijs van ons emotionele bestaan. In persoonlijke brieven delen we wat we geleerd en gewonnen hebben in het leven. We kunnen zoveel van elkaar leren, want wat iemand beleeft maakt iemand ook uniek! Daarom probeer ik niet alleen te beschrijven wat ik heb beleefd, maar stel ik mezelf tijdens het schrijven ook de vraag: ‘Wat doet dat met mij?‘ Deze vraag helpt me met het vastleggen van mijn beleving.

Ook zijn vragen die je stelt aan een ander van belang. Probeer een andere vraag te stellen dan: ‘hoe gaat het met jou?’ Wees specifieker in je vragen. Vraag jezelf af wat je precies wilt weten. Zo geef je een ander ook de kans om een beleving te delen. Hier kom ik in een volgend blog op terug.

Verwachtingen loslaten

En tot slot nog een belangrijke tip: laat je verwachtingen los!Het gaat niet om het eindresultaat! Het hele proces van post maken is bijzonder. Probeer het hele proces te beleven en gun het jezelf om hierin te groeien. Ik schrijf omdat ik iets wil delen, niet omdat ik een brief terugverwacht. Ik schrijf vanuit liefde en die groeit nog steeds!

Lieve groetjes,

Nienke