Sandie verstuurde ieder jaar een heleboel kerstkaartjes. Maar in 2017 hakt ze de knoop door en besluit: Dit jaar géén kerstkaarten! In plaats daarvan plaatst ze een foto van een pot vol briefjes op social media. In het onderschrift vertelt ze dat de pot de namen bevat van iedereen die ze in 2018 minstens één kaartje wil sturen: Beter dan een kerstkaart! In dit gastblog kan je meer lezen over het postproject van Sandie.

Zonder verplichting

En toen was het opeens weer december. Sinterklaas weg en de eerste kerstbomen verschijnen al in de huiskamers. Op de brievenbussen staan de advertenties voor de goedkope kerstzegels en langzaamaan besef ik: het grote dilemma ‘wat doe ik dit jaar met de kerstkaarten?’ dringt zich weer aan me op. Eigenlijk best gek dat ik, een grote postfanaat, ga twijfelen aan het versturen van kerstkaarten. Of juist niet gek? Het hele jaar stuur ik ontelbare brieven, kaartjes en kleine cadeautjes aan mensen die ik blij wil maken, wil troosten of gewoon om ze te verrassen. Zomaar. Zonder verplichting.
En daar gaat het mis voor mij bij de kerstkaarten. Het is een verplichting geworden, of beter gezegd, ik heb er voor mezelf een verplichting van gemaakt. Daar komt nog bij dat ik hoge eisen stel aan mijn te versturen kerstpost.

Ten eerste kan ik geen onderscheid maken tussen mensen, waardoor ik mijn hele adressenbestand een kaart wil sturen. Met wat schrappen komt dat toch al snel neer op zo’n 75 kaartjes. Verder vind ik dat een kerstkaart altijd een persoonlijke boodschap moet bevatten, dus het schrijven is een behoorlijk karwei. En als laatste kan ik geen kerstkaart versturen zonder persoonlijke ‘touch’ in de vorm van een vilten figuurtje, bang mensen teleur te stellen.
Kortom, ga ik aan deze klus beginnen?!

Mijn stoere besluit

Ieder jaar denk ik, nee…. En als puntje bij paaltje komt zit ik hele avonden mezelf een lamme arm te borduren en te schrijven hard roepend: ‘Dit doe ik nooit meer!’ Ik heb mijn vriendinnen vorig jaar zelfs gesmeekt me hieraan te herinneren mocht ik toch weer aan kerstkaarten denken…
En dan koop ik een velletje ‘goedkope’ kerstzegels bij de boekhandel. Dat is dan 14,60 euro hoor ik haar zeggen. Huh? Ik had toch de goedkope kerstzegels gevraagd? Op dat moment weet ik het zeker: ik stuur dit jaar geen kerstkaarten! Ik heb een veel beter idee. Op social media kondig ik mijn stoere besluit aan. (Wat een onverwachte reacties krijg ik op dat bericht. Er zijn zoveel mensen die me volledig begrijpen. )

Zomaar

Ik vertel dat ik iedereen een heel fijne kerst wens en een geweldig nieuwjaar bovendien. Ik ga lekker door met mijn ‘gewone’ post en beloof dat ik iedereen die een kerstkaart van mij zou krijgen, ergens in 2018 een kaart stuur. Zomaar. Een kaart met een persoonlijke boodschap en met mijn persoonlijke ‘touch’. Als verrassing. Er valt een enorme last van mijn schouders! In de maand december stuur ik echt nog wel post hoor. Gewone post, met misschien een beetje kerstsfeer maar met de hashtag #geenkerstkaartenditjaar laat ik er geen twijfel over bestaan.

Als de rust in januari is teruggekeerd, schrijf ik alle namen van mensen die ik minstens één kaartje met iets liefs wil sturen in 2018 op een briefje. De brieven gaan in een pot en het project #beterdaneenkerstkaart kan beginnen. Steeds haal ik een paar briefjes uit de pot en deze mensen stuur ik post. Ik vind het één groot feest! Voor mij dus geen kerstkaarten meer (maar zeg nooit nooit ;-))

Groetjes,

Sandie