Toen ik in november op dit bericht van de Volkskrant stuitte, wist ik meteen dat ik het in onze adventskalender met jullie wilde delen. Het gaat over cabaretier en schrijver Vincent Bijlo die zijn standpunt over boze mailers veranderde. Het raakt iets aan dat ik doe om trouw te zijn aan mezelf. Bovendien vind ik het inspirerend en misschien zelfs wel hoopgevend. Nieuwsgierig? In dit blogje vertel ik je meer!

Haatmail en het oude standpunt

Zestien jaar geleden kreeg Vincent Bijlo voor het eerst haatmail nadat hij zich kritisch had uitgelaten in de media. Het raakte hem diep en hij duwde in eerste instantie zijn angst weg door alle haatmailtjes weg te gooien. En na de angst kwam het verzet.

Wat denken ze wel. Mijn aandacht verdienden die klootzakken niet. Reageren was dus echt geen optie.

Het kantelpunt

In de jaren erna gingen de haatmails door. Boze reacties op zijn columns in kranten en tijdschriften waren zelfs een constante geworden. Toen de angst en het verzet na lange tijd waren weggeëbd, begon Bijlo zich af te vragen: wat zou er gebeuren als ik reageer? En hij besloot mails te schrijven als: ‘Geachte X, dank voor uw mail. Zou u hem eens over willen lezen en u willen afvragen wat het ú zou doen als u zo’n bericht zou krijgen?’

het Nieuwe standpunt en het effect

Vincent Bijlo vindt het nu juist zinvol om te reageren op hatelijke en boze mailtjes en is er lichter over gaan denken. Door te reageren, worden achterliggende verhalen zichtbaar. Hij trekt het zich niet meer persoonlijk aan en zegt zelfs:’Met de aandacht in mijn reactie op hun mail hoop ik dat ze zich weer gezien en van waarde weten. De ander zich beter laten voelen is waarom we op de wereld zijn.’

Kantelen en keren

Tijdens het lezen van dit artikel kwam een herkenbaar gevoel bij mij naar boven. Een gevoel dat voor mij nu hoort bij trouw zijn aan mezelf. Gelukkig heb ik persoonlijk geen ervaring met haatmail, maar toch herkende ik iets in dit artikel. En dacht terug aan de keer dat ik voor het eerst heel duidelijk de keuze maakte om vanuit vertrouwen te handelen en niet vanuit angst.

Boze meneer

Dat was ongeveer vier of vijf jaar geleden. Mijn vader was zo ziek geworden dat de zorg thuis te zwaar werd. Hij verhuisde naar een verpleeghuis. Als ik bij hem op bezoek was, kwam ik ook in aanraking met andere bewoners. Bijvoorbeeld als ik iets uit de gezamenlijke woonkamer moest pakken. En daar lag na de lunch meestal een man in een rolstoel lag te slapen. Maar als die man wakker werd, begon hij vaak heel boos te schreeuwen en te roepen. In het begin wist ik niet zo goed hoe ik daarop moest reageren. Ik liep er liever van weg en gaf het door aan de verpleging. Ik was een beetje bang voor hem. Totdat, zoals Bijlo dat beschrijft, op een dag de angst begon weg te ebben en ik me begon af te vragen wat er zou gebeuren als ik zou reageren.

Mijn nieuwe standpunt en het effect

Ik had in de dagen ervoor gehoord dat hij slechtziend was. En bedacht me dat hij me misschien niet kon zien, maar wel kon horen. Dus ik liep naar hem toe, vertelde wie ik was en wat ik in de woonkamer kwam doen. De man stopte meteen met schreeuwen en reageerde op een hele vriendelijk toon:”Oooohhh!” De man bleek helemaal niet zo eng te zijn als ik in eerste instantie dacht! Wat bleek? Hij kon door een hersenbloeding niet meer goed praten en zien. Hij was verdrietig en boos over andere dingen en zocht zijn vrouw. In de dagen erna maakte ik steeds een praatje met hem en ontstond er zelfs een soort vriendschap tussen ons! Dat gevoel dat ik voelde op het kantelpunt, vergeet ik nooit meer! In vergelijkbare situaties denk ik aan hem en wat hij me heeft geleerd.

Angst of liefde

Elke persoonlijke gedachte, en elke persoonlijke daad, is gebaseerd op liefde of angst.

Toen ik het artikel over het kantelpunt van Bijlo las, dacht ik terug aan mijn eigen kantelpunt en aan het citaat hierboven. Ik schreef het over in mijn notitieboek toen ik het tegenkwam in De gesprekken met god van Neale Donald Walsch. Het zinnetje schiet vaak door mijn hoofd.

Trouw zijn aan jezelf

Als ik aan trouw zijn aan jezelf denk, denk ik terug aan het moment dat mijn richting begon te veranderen. Gelukkig heb ik nooit haatmails gekregen, maar in mijn dagelijkse leven stuit ik wel op andere situaties die een gevoel van angst in mij naar boven halen. Dat kan groots, maar ook heel klein zijn. Ik probeer open en eerlijk naar mijn eigen reactie te kijken en me af te vragen: handel ik uit angst of liefde?

Ik wil je uitdagen om de komende dagen stil te staan bij jouw eigen manier van reageren. Vraag jezelf de volgende dingen af:

• Handel ik nu uit vanuit angst of liefde?
• Bij angst: Wat zou het met mij doen als ik zo’n reactie krijg?
• Bij angst: Wat zou er gebeuren als ik nu vanuit liefde reageer?

Morgen staat er weer een nieuwe blogje voor je klaar. Kom je dan weer kijken?

Lieve groetjes,

Nienke