Lieve lezers,

In de afgelopen dagen blikten we terug op het ontstaan van onze Postfabriek. Het begon als een klein parapluutje waar we nét met zijn drietjes onder konden staan. Inmiddels is het uitgegroeid tot een heus fabriekspand. Als we aan de slag gaan met een blog, sturen we elkaar altijd een appje met: ‘Ik zit in de fabriek!’ In gedachten is dat inmiddels een groot gebouw met meerdere verdiepingen geworden. In het gebouw zitten verschillende ruimtes. Als Ruchama of Kim de fabriek in gaan, ziet Nienke voor zich hoe ze langs het gebouw loopt en achter één raam een lichtje ziet branden.

Nienke schreef: “Tijdens onze jaarlijks terugkerende adventskalender zie ik altijd de meeste lichtjes branden. En komen er elke dag een heleboel mensen naar onze fabriek. Samen zorgen we voor warmte en gezelligheid. En dit jaar voelde het warmer dan ooit. “ Wat ons opviel dit jaar is de hoeveelheid persoonlijke, uitgebreide en warme reacties op de blogs. Het was elke dag een feestje om jullie te lezen en de betrokkenheid te voelen.

Zoals na elk goed samenzijn is het ook fijn om samen even na te praten. Tijdens het aanvegen van de vloer en het klaar zetten van de spullen voor de volgende dag, deden wij dat met elkaar vooral over jullie: “Heb jij die mooie reactie van Esther gelezen?”, “Kijk nou wat Karin hier schreef!”, “Oooh lees nou wat Mieke schreef in haar kaartje aan ons!” En zo gloeiden we elke dag met zijn drietjes een beetje na van al die fijne bezoekers in ons fabriekje en passeerden alle vaste lezers wel een keertje de revue. Met warme harten knipten we het licht uit en zochten ons bed op om de volgende ochtend vroeg weer paraat te staan.

Vandaag is de laatste dag dit jaar waarop we nog even samen komen met elkaar, met jullie. Wat zeggen jullie ervan om op deze laatste dag met elkaar op te ruimen, het gebouw in orde te maken voor een korte vakantie (wie zorgt er voor de plantjes?) en nog even samen na te praten?

Op dag 1 nodigden we jullie uit om weer mee op reis te gaan. We zouden het dit keer hebben over het in je kracht staan. Voor onszelf werd dat in de periode van de kalender in het échte leven ook van ons gevraagd, en zélfs van onze dierbaren. Zo was er een prachtige synchroniciteit tussen de lessen in de kamers van de fabriek en de belevenissen daarbuiten. Hoe heb jij de afgelopen 24 dagen beleefd? Wat heb je gezien? Wat is jou bijgebleven? Wat neem je graag mee naar volgend jaar? En wat laat je juist achter?

We heten je heel graag weer welkom in 2020 en mocht je iets tegenkomen waarbij je denkt “dat zou nou mooi staan in die fabriek!”, laat het ons weten. We horen je graag.

Duizendliefsjes,

Nienke, Ruchama & Kim