Ken je dat? Dat je je ontzéttend voorneemt iets uit te proberen, maar altijd op ziet tegen dat moment tussen het voornemen en begonnen zijn? Ik heb dat heel vaak. Zo tipte lezeres Diana ons al een hele tijd geleden een manier om van een simpel A4tje een boekje te maken. Het stond een eeuwigheid op mijn to do list en toen ik het eindelijk ging proberen, bleek het heel erg simpel én leuk. Al kwam ik toen de hobbel genaamd perfectionisme tegen, want als je iets dan éindelijk doet, dan moet het wel prachtig en mooi en vooral úiterst inspirerend zijn! Vandaag neem ik je mee in mijn worsteling met dat perfectionisme en laat je vooral gewoon zien hoe jij ook zo’n postboekje maakt.
Een boekje maken van 1 A4
Het enige wat je nodig hebt is een A4 papier (kleur naar keuze!) en een schaar! Ik heb de instructie voor je uitgetekend. Je kunt deze ook terugvinden als PDF in onze Om te Printen sectie. Ik heb er ook een template bij gezet op A4 formaat, mocht je dat handig vinden!
TIP: Je kunt de bladzijdes vullen voordat je het boekje vouwt (je kunt de A4 kopiëren en zo meerdere boekjes maken!) of het boekje vouwen en daarna de bladzijdes vullen (wat ik heb gedaan).
Wil je extra instructie? In dit filmpje doet iemand het voor:
Over perfectionisme
Ja, dus dan ga ik zitten om zo’n boekje te maken. In het hele vouwen heb ik plezier, maar dán. Vullen maar, die bladzijdes: met wat eigenlijk? Ik ben een echte brievenschrijver, maar een brief vraagt me om wel héél erg klein te schrijven. Ik vind het een beetje beschamend om te zeggen, maar in mijn hoofd klinkt dan een stemmetje: “Wat zou Ruchama doen? Die zou vast práchtige plaatjes uitknippen! Ok, knip plaatjes uit.” en dan heb ik plaatjes geknipt. Tsja. En dan zegt mijn hoofd “En wat zou Nienke doen? Die zou collages maken en geweldige quotes hebben!” En dus probeer ik mijn geknipte plaatjes te rangschikken tot iets collage-achtigs en speur mijn tijdschriften door op zoek naar dé quote. Ik knip, ik plak, ik schrijf. Maar heb ik plezier? Nee, eigenlijk voor geen meter. Dat precieze gedoe! Dat gedénk! En ook kijkend naar het resultaat denk ik dan: “tsja. Mwah”. Gefrustreerd gooi ik het boekje opzij na al 30 min gezocht te hebben naar de vulling voor de laatste bladzijdes. En ik stel de blog uit.
Life is about finding your own kind of creativity and finding inspiration in everything. That is where you find joy and love.
Letitia Rae
Een paar weken (!) later gooi ik het tafelkleed over de tafel en dump een heleboel knutselspullen op tafel voor mijn kinderen. Ik hoor mezelf zeggen “Het hoeft niks te worden! Gewoon lekker kliederen!” En voor ik het weet heb ik een nieuw boekje gevouwen en dit keer ben ik zonder nadenken aan het scheuren, knoeien en plakken. Ik besef me: dit past mij zoveel beter. Ik word niet blij van precisiewerk, maar wél heel erg blij van imperfectie. En zo kwam er, zodra ik mijn perfectionisme los liet, tóch nog een blog!
Ik plakte briefpapiertjes aan elkaar en vouwde ze op, zodat ze in het boekje pasten. Mijn zoontje versierde ze nog een beetje. 
Ik plakte van ander briefpapier een tweede brief in het boekje. 
In het midden benadrukte ik nog even mijn liefde voor het maken van een troepje! 
Ik maakte een sluitstrook van een reep gescheurd papier en vouwde deze om het boekje heen om hem dicht te houden. 
En voila, een boekje waar ik zelf wél heel blij van werd!
Van zo’n heel erg rommelig boekje, wat een beetje uitsteekt, waarbij je dingen kunt uitvouwen en ontdekken, wat een heleboel ‘foutjes’ heeft, word ik zelf dus heel erg blij. Een beetje zo’n jubelend gevoel in mijn hart. Heb je dat ook wel eens met post maken?
Heb je nou ook zo’n gezellig postboekje gemaakt? Laat het ons zien! Vinden we leuk!
Liefs,
Kim
fijn dat je er uiteindelijk toch mee bezig bent gegaan. imperfect is soms mooier vind ik persoonlijk al merk ik wel dat ik zelf graag ook dingen liever wel eens minder scheef heb dan dat het is. (leer er met de tijd wel steeds meer langs te kijken hoop dat dit ook voor jou gaat gelden)
heb zo’n soort boekje ooit gemaakt voor een swap. alleen dan was er voor iedere bladzijde een opdracht en moest het zijn naar de smaak voor de ontvanger. dus bijv. de voorkant dan met thema van wat de ontvanger leuk vind. daarna een klein recept daarna een stempel en dan volgende een tekening. etc. dat maakte het vullen van zo’n boekje 10 keer makkelijker dan zomaar uit het niets. een thema hebben helpt en als er opdrachten aan vast zitten alleen nog maar makkelijker dan alleen een leeg blad …
Ik heb wel eens zo’n boekje aan een penvriendin in India gestuurd met heel simpel de dagen van mijn week. Dus niet eens van tevoren versierd maar per dag naar aanleiding van wat ik had gedaan. Simpel maar persoonlijk.
Dat “Hoe zou Ruchama dat doen” en “Hoe zou Nienke dat doen” , is wel herkenbaar. En ook met andere namen op die plek. Ik zie altijd zo veel moois voorbij komen online… Als “zij” het maken, ziet het er ook altijd zo makkelijk uit om te doen, maar als ik dan zelf ga prutsen… En dan denk ik halverwege: “vind ik dit nou echt leuk, of ben ik nu aan het kopieëren ?’ – waarna het toch gewoon weer een bij elkaar geraapt zootje wordt.. met plezier gemaakt 🙂
( en toch zou ik ook graag eens zoiets moois produceren als… )
super!!!!!