Tags
berichtje in onzekere tijden, Corona-virus, Post in onzekere tijden, quarantaine, thuisblijfblog
Lieve lezer,
Op Instagram en Facebook plaatsten we ongeveer een week geleden een berichtje, maar op de website bleef het nog even stil. Voor het geval je dat berichtje niet hebt gezien, delen we het hier nog een keer.
Wij hoorden vandaag veel geluiden van onrust en angst om ons heen. Had jij dat ook? In onzekere tijden pakken wij graag een pen op om liefdevolle, bemoedigende woorden te sturen. Om anderen te laten weten dat we aan ze denken en dat we er voor ze willen zijn. En herinneren ons de momenten dat lieve woorden voor ons een verschil maakten. Met dat in ons hoofd schrijven we dit bericht. Om naast de paniek ook een beetje liefde de wereld in te sturen. Als je je vandaag niet zo fijn voelde door alle onrust, weet dan dat je niet de enige bent. We denken aan je!
We zijn nu ruim een week verder en vragen ons af hoe het nu met jou gaat. Hoe ga jij om met de situatie en de maatregelen die zijn genomen? Wij komen graag samen in de Postfabriek om ervaringen uit te wisselen en naar elkaar te luisteren. En dat kan, want onze fabriek is een plek die we in gedachten bezoeken. Zo kunnen we, ieder vanuit ons eigen huis, tóch het gevoel van samenzijn even ervaren. Zoals we dat via brieven en kaarten ook kunnen, want dat is de kracht van post!
To send a letter is a good way to go somewhere without moving anything but your heart.
Phyllis Theroux
Post in onzekere tijden
Wie de uitzending van De Wereld Draait Door van maandag 16 maart heeft gezien, kan zich het slotwoord misschien nog wel herinneren. Daarin riep Felix Rottenberg min of meer op om ouderen weer eens een ouderwetse brief te schrijven. Nu iedereen veel thuis is, zoeken we andere manieren van contact en naar andere activiteiten. Post heeft een andere rol in onze levens gekregen. Op de vraag ‘Wat kunnen wij doen?’ bleek post vaak het antwoord. Als afleiding, tegen eenzaamheid, om verbinding te maken, anderen te steunen en ga zo maar door. Ervaar jij dat ook zo?
Andere blogs die op de planning stonden, schuiven we op. In plaats daarvan proberen we de komende tijd meerdere blogjes te schrijven over de rol die post nu in onze levens speelt. En als jullie daarover iets willen delen dan lezen we dat natuurlijk graag!
Tot een volgend blog!
Lieve groet,
Ruchama, Kim en Nienke
ja. post 🙂 in deze tijd heeft post een ongelofelijk extra kracht. oprechte woorden aan iemand sturen ….. we hebben nu meer woorden nodig, en, als het kan, echtere woorden, en ook troostende woorden. onzekerheid mag genoemd worden. dat mogen we laten zien. ook in woorden. je hoeft niet altijd sterk te zijn. met woorden kunnen we dat zo mooi doen. open zijn. soms lastig als je het niet gewend bent, maar al schrijvende leer je dat. ik schrijf meer dan anders. zal zorgen dat ik veel postzegels in huis haal. ik weet dat onze woorden voor elkaar heel veel betekenen en fijne golven van mooie energie teweeg brengen. liefs voor jullie.
Zo fijn post te krijgen en te versturen in onzekere tijden. Om oprechte, troostende woorden keer op keer te kunnen lezen en koesteren. En om op papier je onzekerheid en openheid toe te vertrouwen of inzichten vast te leggen. Voor nu én later. Heel krachtig inderdaad. En ondanks alle afstand voelt het toch even heel dichtbij. Mooi hè?
Ik heb onder andere een gepensioneerde, alleenstaande collega post gestuurd met daarin ook een toepasselijke kaart met envelop en postzegel om aan haar kleinkinderen te sturen. Het werd zeer gewaardeerd. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Ik wens jullie het beste in de gegeven omstandigheden.
Wat een mooi idee om een postzegel mee te sturen, Ageeth! Dat is precies wat post vaak in me losmaakt. Een geluksmomentje dat ik ook een ander gun. Zo’n zegel kan net dat zetje zijn dat aanzet tot actie, wauw! Het zijn inderdaad de kleine dingen die het doen. (Soms op postzegelformaat 😉)
We wensen jou ook het allerbeste!
Ik heb zondag een hele stapel kaarten verstuurd naar oude tantes en andere alleenstaanden waarvan ik dacht dat ze wel wat ondersteuning konden gebruiken…
De meesten zijn doof dus bellen heeft dan weinig zin en een kaartje kan net de dag wat opfleuren.
Een klein gebaar maakt een groot verschil, he? En wat fijn te lezen dat je een hele stapel op weg hebt gestuurd, Ikkelien. Lief dat je aan hen dacht.
Bijzonder en mooi dat een kaartje schrijven nu weer iets is dat mensen gaan doen. Nu zou een actie van PostNL welkom zijn, dan kunnen meer mensen kaartjes gaan sturen.
Ik ben zo blij dat ik nu nog naar buiten kan om naar de brievenbus te lopen, want ik schrijf elke dag wel iemand een briefje of kaartje. Ik ben alleen wel een beetje bang dat ook dat binnenkort niet meer mag…
Dat vond ik ook nou ook zo mooi om te zien, Karin! Ik hoor en zie ook dat er meer persoonlijke post verstuurd wordt in deze onzekere tijd. Fijn te lezen dat jij ook elke dag wel iemand een briefje of een kaartje stuurt. En hoop met je mee dat we gewoon naar de brievenbus kunnen blijven lopen. Raar idee dat die vanzelfsprekende dingen straks misschien niet meer kunnen, he?
Ik had het berichtje inderdaad op jullie facebook pagina gelezen. Heel mooi om te zien dat jullie er aandacht aan geven, maar zonder er helemaal over door te draven. Meer te kijken hoe kunnen we het positieve er in terug vinden?
Zelf heb ik mijn buren een pakketje gebracht. Ze hadden mij laatst aangesproken of het wel goed gaat (dat is niet echt het geval) en kwamen diezelfde avond nog bloemen brengen. Ik wilde hun uitnodigen voor de koffie of in elk geval even iets lekkers brengen. maar met dit hele gedoe en het feit dat ze oud zijn, leek me dat niet handig. Ze hebben zo gelachen en kwamen zelfs even langs om me te bedanken.
ook heb ik bij de overbuurvrouw een briefje in deur gegooid. Geen idee of ze er op reageren gaat, maar dat hoeft ook niet. het is voor mezelf ook een fijn tijdverdrijf. Ik heb een collega ook een kaartje gestuurd. En een ander persoon die het moeilijk heeft ook.
Veel dingen die hierboven staan had ik anders ook wel gedaan, maar nu met dit hele gedoe voelt het wel anders. Misschien ook het idee/de hoop dat de ander de waarde ook inziet voor andersom post sturen? Die ook de lol weer krijgt in het schrijven van brieven in het zoeken naar kaartjes in het delen van verhalen op papier?
Maar oh wat ben ik ook blij met alle hedendaagse media. Gezellig videobellen, spraakberichtjes sturen.. Gezien we niet zoveel meemaken is het soms wat zoeken naar leuke en zinvolle dingen om te delen maar ik kom er steeds meer achter dat je postogen nog veeeel groter kunnen worden. En vergelijk mezelf dan lekker met een columnist. Breed kijken naar onbenulligheden en die uitgebreid beschrijven. En zo weer de waarde (her)ontdekken in het leven. Misschien nog een tip voor de mensen die een spraakmemo willen sturen maar geen idee hebben waar het over moet gaan, ik ben begonnen met voorlezen aan een vriendin. Ik vind het leuk om te doen, zij vind het leuk om te luisteren. win-win. Je kan natuurlijk ook voorlezen dmv videobellen. of tegelijkertijd hetzelfde recept bakken of koken.
Kortom het is eigenlijk ook verrassend cool hoe de mens zich kan aanpassen en hoe creatief we er met z’n allen van worden. ik hoop echt dat bepaalde dingen ten goede gaan veranderen!
Wauw! Dankjewel voor je uitgebreide, openhartige reactie, Luna! En dat je dit met ons wilde delen. Doet me ook goed te lezen op welke manier het bericht op onze Facebook-pagina door jou ontvangen werd, dat je dat zo hebt gezien.
Het is een hele spannende, onzekere, bijzondere tijd voor ons allemaal. Op de één of andere manier zal iedereen te maken krijgen met de gevolgen van dit virus. Logisch dat het een scala aan emoties losmaakt. Iedereen gaat er anders mee om. Toch vind ik het aantal liefdevolle acties overal opvallend. Ik zie het om me heen gebeuren en hoor het ook van anderen. Fijn te merken dat we dat beetje extra willen doen. Zoals jij schrijft dat je bepaalde dingen anders ook wel had gedaan, maar dat het nu anders voelt. In de gesprekken die ik met mijn buren heb, tonen we altijd wel interesse in elkaar. Maar nu er in deze situatie een heleboel dingen niet meer zo vanzelfsprekend zijn, wordt nog eens extra benadrukt dat we er voor elkaar willen zijn en bereid zijn om te helpen.
Het spijt me te horen dat het niet echt goed met je gaat. Wat deed het met jou toen jouw buren ernaar vroegen? En zijn er op dit moment ook andere mensen waar je terecht als je daar behoefte aan hebt?
Het stukje over postogen die nog veel groter kunnen worden vind ik prachtig geschreven! En ik geloof dat het heel waardevol is dat je breed naar onbenulligheden kijkt en dat je die uitgebreid beschrijft. Dat soort columns zijn belangrijk naast het andere nieuws. Nu én later!
Elkaar voorlezen is een geweldig goede tip! En wist jij dat de bibliotheek gratis luisterboeken ter beschikking heeft gesteld? Ook als je niet lid bent van een bibliotheek! Daarvoor hoef je alleen de app ‘LuisterBieb’ te downloaden. Zo laat ik me nu voorlezen door Rutger Bregman. Hij leest ‘De meeste mensen deugen’ (gratis) voor.
Zoals jij in je laatste zinnen alles kort samenvat, sta ik er ook in. Ik realiseer me hoe kwetsbaar we zijn en dat dit grote gevolgen heeft op allerlei gebieden. Maar het is inderdaad verrassend cool hoe veerkrachtig en creatief mensen zijn. En hoop ook echt dat er dingen ten goede gaan veranderen. En nogmaals bedankt voor je reactie. Fijn dat je de tijd nam om te schrijven en daardoor ook van mij vroeg om de tijd te nemen.
Ik denk aan je!
Lieve groetjes,
Nienke
Pingback: Aafke Romeijn over Lockdown #2 - Postfabriek