Iedereen beleeft Kerst anders. Wil jij een oudere zomaar wat extra aandacht geven? Steun dan Project Postmaatje van eefies, bijvoorbeeld door je op te geven voor de speciale kerstactie waarbij je eenmalig een ouder iemand een kaartje stuurt. Je kunt echter ook de speciale kaartenset bij cardcetera kopen, van de opbrengst gaat namelijk 2 euro naar project postmaatje! Vandaag delen we hoe wij zelf de Kerst beleven.
Hoe Kim Kerst beleeft
Schoorsteenmantel vol kerstkaarten
Mijn herinneringen aan Kerst zijn vol warmte en ontspanning. We vierden het vaak samen met een bevriend gezin en ik kon ontzettend genieten van de gezelligheid samen, het getut aan mooie kerstjurken en de uitgebreide maaltijden. Alles was in een ongedwongen sfeer en het was een Kerst die mij als kind alle ruimte gaf om te genieten. Ik hield enorm van de gezelligheid van het samen zijn met mensen bij wie ik mezelf kon zijn en met Kerst voelde dat altijd zo, wat het heel veilig en geborgen maakte. Een favoriet onderdeel was het optuigen van de, vaak enorm grote, kerstboom waarin wij kinderen de vrije hand kregen. Het resulteerde in een hysterisch bonte boom vol knipperende gekleurde lichtjes, hangers in alle kleuren van de regenboog, glinsterende niet bij elkaar passende slingers, handenvol engelenhaar en kransjes die er tegen de tijd dat het Kerst was allemaal uit waren gesnoept. Op kerstavond pakten we cadeautjes uit, maar dan wél pas om middernacht, waardoor ik altijd heel laat op mocht blijven.
Aan het einde van mijn tienerjaren gingen mijn ouders uit elkaar en daarmee stopte de Kerst die ik altijd gekend had ook. Kerst is dan ook de enige tijd van het jaar waarin ik weer even stil sta bij het feit dat ik inmiddels uit een gebroken gezin kom en ik die pijn weer even voel, juist omdat ik me met Kerst vroeger zo enorm deel voelde van een veilig en warm gezin. Ik kreeg echter zo rond Kerst en Oud & Nieuw (het exacte startpunt is wat onduidelijk) ook een relatie met mijn grote liefde! En deze Kerst zijn wij maar liefst 10 jaar bij elkaar! Elk jaar vieren we het op kerstavond, met wijntjes en lekker eten en dat meestal in pyjama.
Mijn zoontje Noah had nog niet zoveel zin in Kerst
Inmiddels heb ik ook mijn eigen gezin en langzaamaan proberen we de Kerst steeds meer eigen te maken, dagen te maken waarin we de rest van de wereld grotendeels links laten liggen en alle aandacht op elkaar richten. Een fijne strandwandeling, eten wat we lekker vinden, uitgebreid spelen, extra lang in pyjama rondhobbelen en vooral niet teveel gedoe. Zo hoop ik mijn kindjes het zelfde fijne gevoel te bezorgen als ik over heb gehouden aan de Kerst vroeger. Als zij het fijn hebben, heb ik het ook fijn en maakt het me niet zoveel uit wat we precies uitspoken. Zo hoop ik onze eigen vaste gewoonten en tradities op te bouwen.
Benieuwd hoe Ruchama en Nienke kerst ervaren? Klik op Lees meer en je kan hun ervaring met kerst lezen!
Hoe Ruchama kerst beleeft
Mijn vader en ik met kerst
Wanneer iemand mij vraagt wat ik met Kerst doe antwoord ik altijd ‘Helemaal niks!’ en vaak krijg ik dan hele jaloerse gezichten. Ik ben dol op mijn pyjamakerstdagen waarin ik aan niemands verwachtingen hoef te voldoen en geniet van het alleen zijn. Natuurlijk doe ik niet helemaal niks, maar ik doe helemaal niks wat ik niet wil. Mijn ouders leerden mij om van kerst twee dagen te maken die vol warmte en ontspanning waren. Waar mijn vader toch iets teveel zijn best deed om gezelligheid te creëren was het mijn moeder die ons aanmoedigde om vooral te doen waar we zelf blij van werden. Zo stond zij geen uren in de keuken met kerst maar zat ze vaak handwerkend op de bank terwijl de kinderen speelden met hun favoriete speelgoed.
Toch herinner ik me van Kerst vooral hetgeen wat mijn vader deed om van Kerst gezellige dagen met zijn gezin te maken. Hij vulde de woonkamer vol met mooie zelfgemaakte kerststukken en een grote hangende krans om de kroonluchter heen. Elk kind had een door hem gemaakt houten standaard met twee uitgezaagde sterren waar je een blok oase tussen kon klemmen. De eettafel lag vol met groen en we maakten allemaal ons eigen stuk maar papa zijn stuk met dubbele sterren houder was altijd het mooiste. Bij het kerstonbijt lag er naast elk bord een uit karton gesneden malletje van een vallende ster of kerstboom, om op een broodje met chocoladepasta een vallende ster van poedersuiker te strooien. ’s Middags keken papa en ik elk jaar weer naar Olivier Twist of het Circus op televisie en speelden we een potje schaak. Mijn vader leerde zijn kinderen zo goed schaken dat de traditie ineens stopte toen hij verloor van het ene na het andere kind en kerst ineens niet meer zo gezellig was 😉 We kraakten walnoten en ook was er elk jaar toch weer ruzie om de afwas. Grappig genoeg zijn dat de drie dingen die kerst samen vatten in mijn herinneringen: walnoten, schaken en ruzie om de afwas.
Pas toen mijn vader overleed merkte ik dat ik meer bij kerst voelde dat ik ooit had gemerkt. Kerst was voor mij het thuis zijn. Ineens voelde de kerstdagen incompleet en werd ik aan mezelf verplicht de dagen weer eigen te maken, zodat ik de dagen weer als die vertrouwde jas aan kon trekken en zou passen. Inmiddels pas ik mijn jas als nooit te voren en weet ik dat hij zo lekker zit dat ik me er nu al stiekem op verheug. Ik koop walnoten om te kraken en maak dagen van te voren al een grote krans van dennentakken om aan het plafond te hangen. De kerstdagen zelf begin ik in mijn pyjama aan een kerstontbijtjes zonder pastabroodjes met sneeuwsterren maar wel met mijn liefste vriendinnetje Lupa op schoot. Ik kijk niet meer naar Olivier Twist of het Circus maar de dag is gevuld met warme herinneringen en bovenal het fijne gevoel dat ik niks hoef te doen wat ik zelf niet wil. Mijn pyjama blijft de hele dag aan, ik kleur of freubel wat en geniet van de gekraakte walnoten. Ik omarm mezelf met de rust en de warmte die ik creëer en zo waardeer. Mijn favoriete Kerst is absoluut de pyjamakerst die ik mezelf elk jaar weer gun.
HOE Nienke KERST BELEEFT
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik haat kerst! En alle andere feestdagen in december ook. Daarom kijk ik meer uit naar het nieuwe jaar in plaats van de drukke dagen ervoor. Terwijl de meeste mensen graag samenkomen om alles uitbundig te vieren, verlang ik naar rust en ruimte voor bezinning. Mij maak je niet blij met kerstbomen, kerstliedjes, kerstversiering of een kerstdiner. Het enige waar ik in deze maand echt naar uitkijk is… de kerstpost! Voor mij is post het hele jaar door belangrijk: ik schrijf graag lange brieven en kan altijd wel een reden verzinnen om een kaartje te versturen. Gelukkig ken ik ook veel lieve mensen waarmee ik de liefde voor post kan delen en valt er bij mij thuis bijna dagelijks post op de mat. Gewoon zomaar ‘omdat ik aan je moest denken’. Een heerlijk gevoel vind ik dat! Elk poststuk voelt als een cadeautje, een bundeltje aandacht. Stuk voor stuk geven ze me een bijzonder gevoel.
En ieder jaar weer, vanaf midden december ongeveer, kleppert de brievenbus vaker dan normaal. Ook vrienden, familieleden en collega’s die de rest van het jaar geen post versturen, zijn in deze periode druk met het schrijven van kaartjes! Alsof ze zich aan het eind van het jaar ineens weer herinneren hoe fijn echte post is. Dat ze me meestal fijne kerstdagen toewensen, neem ik dan maar voor lief. Het is al zo fijn om te ontdekken dat ze de handgeschreven berichten niet helemaal vergeten zijn. In januari ben ik blij dat alles weer lekker normaal is en dat het weer een heel jaar duurt voordat deze ‘horrormaand’ opnieuw begint. Maar bij het opruimen van alle kaartjes denk ik ook: ‘Dag lieve tijdelijke postverstuurders, hopelijk tot volgend jaar!’
Voel je vrij om in de reactie’s achter te laten hoe jij kerst ervaart, we lezen jouw verhaal graag!
Liefs, Kim, Nienke en Ruchama
Kerst…. Als kijd voelde ik vooral de verplichting van het “moeten”. Ik moest mee naar opa en oma, ik moest tomatensoep en salade eten, ik moest mee naar de chinees enz.
Ik mocht niet knutselen want dan maakte ik rommel en ik mocht niet lezen want dan was ik ongezellig.
Later werd het niet veel beter. bij ouders en schoonouders werden we een dag verwacht. Oudste zoon heeft PDD-NOS en voor hem waren deze dagen een drama. Ik moest alle zeilen bij zetten om het “gezellig” te houden en was na Oud en Nieuw een zenuwinzinking nabij.
En toen stierf mijn vader, tussen Kerst en Oud en Nieuw. Mijn kinderen, toen 10 en 6 jaat, vonden hun opa en terwijl de Gelukkig Nieuwjaar kaarten nog op de mat vielen, zat ik enveloppen voor de rouwkaarten te schrijven…
Ik ging scheiden en trouwde opnieuw. Manlief nam 3 kinderen mee dus we waren ineens met z’n zevenen. En manlief is dol op kerst. Zodra de Sint uitgezwaaid is, klautert hij naar de zolder om de boom en de versiering op te zoeken en onder het genot van een kerst-CD verandert hij de woonkamer in een kerstdecor waar de Duitse Kerstmarkten jaloers op zijn… En ik, kromme tenen en een rotgevoel… En natuurlijk, manlief kent mijn vader niet eens en ik vond nooit wat aan kerst en ik weet heus wel dat het er niet anders van wordt…
De laatste jaren merk ik een verandering bij mezelf. Ik zie hoe manlief geniet van alle poespas en glitter, en daar geniet ik dan weer van. Voorzichtig informeer ik begin december wanneer hij de boom wil optuigen en koop wat nieuwe dingetjes voor de versiering.
Met de kerstdagen zelf doen we niks bijzonders. Omdat de 5 kinderen allemaal nog een andere ouder hebben en er 2 schoondochters zijn met ook gescheiden ouders komen de kinderen dagen te kort om bij iedereen langs te gaan. Sinds manlief en ik samen zijn wordt er bij ons op Kerstavond gegourmet. Als ze willen, mogen ze iemand mee nemen en mijn moeder komt ook. Het kan dus gebeuren dat er een, voor ons vreemde, jong volwassene bij ons aan tafel zit die door een van de kinderen mee genomen is omdat hij of zij anders alleen is. (“Mam, dit is Jaap, zijn verkering is net uit en nou is hij alleen”).
Dit jaar heb ik zelf een vriendin gevraagd die dit jaar voor het eerst alleen is, en ik zie wel of de kinderen iemand mee brengen. Drie van de (schoon)kinderen werken in de horeca en ze weten nig niet if ze komen. Prima, als je komt vind ik het gezellig, en als je niet komt is het ook goed.
Het verplichte en het moeten is er af en dat vind ik heel fijn.
Lieve Ikkelien, ik vind het zó fijn dat je deze persoonlijke reactie achterliet onder het blog over onze kerstbeleving. Dankjewel voor je vertrouwen en het delen! Inmiddels zijn de kerstdagen al heel dichtbij en hoewel ik het ook verdrietig vind dat er ook anderen zijn die moeite hebben (gehad) met deze dagen, geeft het me ook steun om dit te lezen en voel ik me minder alleen. Dit jaar heb ik voor het eerst álle ruimte om het helemaal in te delen zoals het voor mij prettig voelt en dat is zo fijn! Heel mooi om te lezen dat jij anderen ook die ruimte gunt! Ik wil je voor morgen heel veel gezelligheid, lekker eten en een warm samenzijn toewensen met iedereen die komt dit jaar! Ik zal aan je denken morgen…laat je nog weten hoe het was? En dat moet óók niet en is óók geen verplichting 😉 Lieve groetjes, Nienke.
Hoi Nienke,
Dank voor je lieve reactie. Ik laat graag even weten hoe het gisteravond was. Het was heel gezellig. Ik had geen zin in de drukte van de winkels, dus we hadden alles voor de gourmet laten bezorgen. Zelfs de borden en het bestek. We hoefden later ook niet af te wassen want een dezer dagen wordt alles vies weer opgehaald. Er hoefde maar 1 van de kinderen te werken, dat was wel fijn, we waren behoorlijk compleet. Mijn moeder en mijn vriendin hebben ook genoten. Na het eten gingen de meiden All you need is love kijken en de mannen deden een spelletje. Alles ging lekker ongedwongen en relaxed.
Gisteravond ging er al een deel van de kinderen weer weg en zojuist is de rest vertrokken. Man en ik zijn nu samen, geen idee hoe de dag er uit gaat zien en dat is heerlijk.
Ik wens jou fijne dagen waarin je kunt doen wat jezelf wilt.
Veel liefs, Ikkelien
Misschien nog een leuke tip voor jullie:
De kerst postactie van Shifra van A Cup of Life.
http://acupoflife.nl/post-a-smile/
http://acupoflife.nl/stuur-een-kerstkaartje-extra-voor-postasmile/
Net wat voor jullie om aan mee te doen en even te delen 🙂
Bedankt voor de linkjes, Rensina! Ik heb ze opgeslagen in mijn telefoon en ga de website in ‘onze vakantie’ in alle rust bekijken. Leuk dat je ze met ons deelt! Groetjes, Nienke.