Iemand zei eens tegen mij: “Jouw poststukken zijn net kunstwerken. Ze horen eigenlijk in een lijstje in een museum te hangen.” Dat is natuurlijk een prachtig compliment om te krijgen. Maar wist je dat Mail art eigenlijk een kunstvorm is waarvan de beoefenaars een subcultuur vormden die juist probeerde de officiële kunstwereld met zijn galerieën en musea te vermijden?
Mail art
Mail art is een kunstvorm waarbij post het medium is. Het begon in de jaren 60 bij kunstenaars die hun kunstwerken per post uitwisselden in plaats van ze tentoon te stellen of te verkopen via de traditionele, commerciële kunstinstellingen. Die probeerden ze in eerste instantie te mijden. Sinds het ontstaan van de Fluxus-beweging bewandelden sommige kunstenaars liever alternatieve wegen om hun werk te verspreiden. Ze organiseerden bijvoorbeeld hun eigen Mail art projecten met tentoonstellingen daarvan en gaven hun eigen publicaties uit om zelf de verspreiding ter hand te nemen. Mail art kan je zien als een alternatieve organisatiestructuur met de bedoeling nieuwe vrije ruimten te creëren voor onafhankelijke kunst. Het is een reactie op de gangbare overtuiging dat ‘kunst alleen te koop is voor mensen met een kapitaal’ en dat ‘kunst alleen kan worden tentoongesteld in musea of galerieën’. De deelnemers zetten zich af tegen die kunstwereld.
Een paar weken geleden hoorde ik van het bestaan van Slowly: een app die is gemaakt voor mensen die verlangen naar zinvolle gesprekken in een tijd van instant messaging. Met Slowly ontmoet je penvrienden via je smartphone. De makers van deze app hopen mensen over de hele wereld met elkaar te verbinden in een langzamer tempo. Dat klonk als muziek in mijn oren! Ik installeerde de app en ging op onderzoek uit.
Laten we beginnen!
Je kan Slowly gratis downloaden in de App Store of via Google Play. Je kiest een gebruikersnaam, ontwerpt een avatar en maakt een profiel aan. Op je profiel is te zien wanneer je verjaardag is, hoe oud je bent en wat je sterrenbeeld is. En of je mannelijk, vrouwelijk of non-binair bent, in welk land je woont en wat je interesses zijn. Ook kan je je matchingvoorkeuren beheren. Je kan aangeven met wie je in contact wil komen: het geslacht en de leeftijdsomvang. En hoe je met iemand in contact wil komen: of je nieuwe vrienden en/of een automatische match accepteert. Ook kan je mensen uit bepaalde regio’s en onderwerpen uitsluiten. Heb je alles ingevuld? Dan kan je aan de slag!
Nienke en Kim beschrijven allebei hun kijk op de magische momentjes dat de muziek die je toevallig hoort het ineens tegen jóu lijkt te hebben.
Kim en muziek
In mijn eigen oren klinkt de titel van deze blog niet helemaal kloppend. ‘Post in muziek’, bedoel ik niet ‘muziek in post’? Maar nee, ik bedoel echt post in muziek. Het idee voor deze blog ontstond toen ik op een donderdag ’s avonds laat naar huis reed. Terwijl de weg onder me door zoefde luisterde ik naar 3fm. De DJ kondigde een liedje aan van het muziek project van singer songwriter Lindsey Jordan: Snail Mail. Natuurlijk viel dit woord mij op en terwijl Snail Mail door de speakers zong herinnerde ik me allerlei momenten waarop het net was alsof er in muziek een boodschap verstopt zat. Soms als een soort soundtrack van het moment, soms als een zinnetje wat ik net nodig had om te horen en soms als een heel liedje wat even de alledaagsheid doorbrak.
“Waarom zouden liedjes niet ook post zijn, eigenlijk?” bedacht ik me. Zijn de teksten van liedjes immers vaak niet een soort brieven? Zo is het liedje In Your Arms van Chef’s Special een soort brief aan de vader van de zanger. En het liedje Take Your Time Girl van Niels Geusebroek een soort brief aan zijn pasgeboren dochtertje. En dan de eindeloze hoeveelheid liefdesbrieven die verstopt zitten in de liedjes die we onnadenkend meebrullen? Het is niet voor niets dat een tekst soms zó raak kan zijn. Zoals een brief die ik ontvang een moment is om even stil te staan, zo is een liedje wat me raakt dat ook vaak.
Nienke en ik delen regelmatig van die magische momentjes met elkaar. Dan zijn we ergens over aan het appen en zet Nienke de radio aan, waarop een liedje precíes een tekst laat horen die helemaal aansluit bij ons gesprek. Nienke neemt dat vaak op als voice message om dat momentje dan ook met mij te delen. En zelf heb ik ze ook regelmatig.
Zo was er de keer dat ik met mijn vriend op de bank zat en we een gesprek hadden waarin ik moest huilen en hij me in zijn armen nam. Er stond muziek op en precies op dat moment zong de zanger van Zorita“Don’t cry my baby, don’t cry my baby”. Het maakte dat ik me extra getroost voelde. Of de keer dat ik in de Zeeuwse Hemel in Zierikzee een brief zat te schrijven aan Nienke en in de brief klaagde hoe ik soms helemaal gék werd van de mensheid, de wereld, de situaties die ik tegenkwam en soms dacht dat ik zelf misschien gek werd… en op dat moment zong mijn favoriete singer songwriter Brett Dennen door de speakers van de hemel “It’s enough to make you go crazy, it’s enough to make you mad, it’s enough to make you go crazy and I’m amazed I haven’t yet.”
Maar er was ook de keer dat zulk soort toeval me ook echt hielp. We waren op zoek naar een koophuis, hadden er eentje bezichtigd en het huis was práchtig geweest. Allerlei mensen vonden dat we het moesten doen. Sowieso vond men dat we maar eens een knoop door moesten hakken, omdat we al een jaar op zoek waren naar het juiste huis en niemand begreep dat dat zo lang duurde. En toch had ik bij dit huis ook weer een onderbuik-gevoel. Een gevoel dat het niet het juiste was en ik vooral in die buurt niet gelukkig zou worden. Ik voelde me zo bezwaard om zonder aanwijsbare reden aan mensen te gaan vertellen dat we géén bod gedaan hadden en vluchtte naar buiten om te wandelen en wat rust in mijn hoofd te krijgen. Drentelend door de straten van Zierikzee hoorde ik ergens live muziek vandaan komen, dus ik liep er op af. Pietersfokker was daar aan het spelen en precies toen ik erbij ging staan zong de zanger “Er zijn meer meningen dan mensen”. Ik realiseerde me dat het enige wat telde in deze zoektocht de mening van onszelf was en dat wat anderen vonden slechts dat was, een mening. Met een brede glimlach liep ik verder en dacht in mezelf “het is goed zo” en precies toen ik de straat uit liep werd het volgende liedje in gezet en zong de zanger “Het is ok.”
Nienke en muziek
Heb je weleens gehad dat een kaartje zó op het juiste moment kwam dat het bijna geregisseerd leek? Dat je penvriendin je onbewust precies dat schrijft wat je heel goed kon gebruiken en dat die woorden resoneren? Door onze ervaringen met zinnen uit liedjes die we op een bizar goed getimed moment horen, vragen we ons af: moet een boodschap ook speciaal aan jou en voor dat moment geschreven zijn om er betekenis aan te mogen geven?
Kim noemt hierboven al een aantal prachtige voorbeelden van post in muziek. Dat ervaar ik ook regelmatig. Zo liep ik op 28 maart met een zwaar gevoel in mijn buik naar de snackbar in het winkelcentrum. Het was precies drie jaar geleden dat mijn vader overleed. En hoewel ik eigenlijk niets met speciale data heb, heeft deze dag een diepe indruk gemaakt. Het voelt alsof ik de sterfdag van mijn vader ieder jaar opnieuw beleef. En dan voel ik me even heel alleen zonder hem. Toen ik het winkelcentrum in liep, hoorde ik “You are not alone, I am here with you” (van Michael Jackson) door de speakers. Iets waar ik op dat moment om moest lachen en wat meteen mijn nare gevoel doorbrak. En toen ik de snackbar in liep, hoorde ik precies “So hello from the other side” (van Adèle) en kon ik niet anders dan grijnzen. Juist omdat ik precies deze twee zinnen geheel toevallig en kort na elkaar hoorde, deed het iets met me. Toch een soort boodschap op deze moeilijke dag. Ik voelde me meteen gesteund en gesterkt.
Heb jij ook wel eens zo’n moment waarop de muziek die je aan zet, de radio of misschien zelfs het liedje wat er draait in de supermarkt je ineens een bericht lijkt te sturen?
In een nieuwe blog-serie wil ik jullie inspireren voor wenskaarten in situatie die nét een beetje anders dan anders zijn. In de eerste blog van deze serie: kaartje voor je co-ouder!
Als kind van gescheiden ouders weet ik hoe groot de impact is op een kind. Als je ouders uit elkaar gaan, verandert dat veel aan hoe je leven eruit ziet. Hoe je ouders vervolgens met elkaar om gaan, is heel bepalend voor het kind. Zoals het spotje van SIRE hierboven uitbeeldt, kunnen de dingen die ouders over of tegen elkaar zeggen een blijvende indruk maken op een kind. Als je als ouders liefdevol kunt blijven praten over elkaar, vanuit de gedeelde rol als ouders, kunnen kinderen zonder loyaliteitsconflict van beide ouders blijven houden.
Xcards
Op Facebook zag ik een tijd geleden een artikel voorbij komen over de Amerikaanse Kenneth en Wanda, ex-partners en co-ouders, die meer hadden gedaan met dit inzicht dan het in hun eigen leven tot uitvoer brengen.
Wanda en Kenneth brachten een eigen kaartenlijn uit met kaarten specifiek gericht op je ex/co-ouder (en diens familie!) voor gelegenheden als kerst en vaderdag/moederdag, maar ook voor tijdens de scheiding. Zo is de tekst op één kaart: “It’s not about us. We have something between us that is more important than the way we’re feeling toward each other: our children.” Met inspiratie geput uit hun eigen situatie, hebben ze zelf vele rake teksten geschreven voor op hun kaarten.
Een kaart uit de collectie van Xcards geschreven door Wanda
Een kaart uit de collectie van Xcards geschreven door Kenneth
Je kunt de kaarten bestellen en betalen met een Paypal account, maar natuurlijk zijn ze wel allemaal in het Engels.
In het Nederlands
Een Nederlandse variant met kaarten specifiek voor co-ouderschap heb ik niet gevonden, maar in de reguliere wenskaartenmolen is vast ook iets te vinden. Een simpel kaartje met “Bedankt” of zonder tekst, waar je zelf in schrijft hoe jij je voelt naar de ander toe, voldoet natuurlijk ook.
Het is daarbij ook mooi om de eventuele nieuwe partner van een ex niet te vergeten. Als de biologische mama de stiefmama een kaartje stuurt, is het voor het kind gemakkelijker om de stiefmama ook graag te mogen. (Hetzelfde geldt natuurlijk elke mogelijke kant op bij co-ouderschap).
Uiteindelijk komt het er maar weer eens op neer dat je ook (of juist?) in de moeilijkste situatie een verschil kunt maken met een heel simpel kaartje.
Een paar maanden geleden ging ik op zoek naar boeken over briefwisselingen in een antiquariaat. De man van de winkel zocht met me mee. Toen hij aan kwam lopen met een boek over liefdesbrieven, grapte hij: “Als je deze koopt, moet je ook eens een brief aan mij schrijven.” Ik kocht het boek en beloofde een brief aan hem te schrijven en natuurlijk heb ik dat ook écht gedaan!
Bij de winkel is geen brievenbus. Daarom besloot ik om zelf postbode te spelen. Ik wilde de post bij de ingang achterlaten, maar wist niet hoe snel die gevonden zou worden. Daarom moest ik iets maken dat tegen een beetje kou en regen kan. Ik bedacht me dat flessenpost hiervoor super geschikt zou zijn. Als flessenpost een lange reis in hoge golven kan overleven, kan het ook best even buiten naast een deur blijven staan. Thuis keek ik in alle kamers en kasten naar de verschillende flessen die we hadden staan. De bijna lege fles van de allesreiniger had alles wat ik zocht: doorzichtig en niet breekbaar! Zo zou de vinder duidelijk zien dat het geen zwerfafval is en dat er een boodschap inzit. Én ik zou geen dieren of mensen verwonden als de fles zou vallen of omwaaien! Enthousiast ging ik aan de slag met deze message in a bottle!
Deze zomer had ik de eer om een weekje in het huis van een bekende van mijn vriend vakantie te mogen vieren, terwijl zij zelf naar hun vakantiehuis waren. Aangezien wij zelf geen tuin hebben en deze mensen wel, was het volop genieten voor ons én onze jongens om lekker een weekje buiten te leven. Om onze afwezige gastheer en gastvrouw te bedanken, besloten we hen te verwelkomen wanneer zij zelf thuis kwamen van hun vakantie. En wel met… Post in huis! Niet alleen was het heel leuk om te verzinnen en uit te voeren, ook was het voor hen extra leuk thuiskomen. Ik geloof dat we nog wel eens terug mogen komen 😉
Post in huis ontvangen is gewoon geweldig leuk! Zo kwam ik laatst thuis op een zondag en verwachtte natuurlijk geen post. Op de deurmat lag echter een prachtig ingepakt cadeautje van een lieve vriendin van mij, wat ze persoonlijk in de bus had gegooid. Zo leuk!
Ook ik kreeg post zonder tussenkomst van een postbode
Terug naar de post in huis op vakantie! We moesten het doen met de middelen die we hadden en ik had helaas geen post-spulletjes bij me. We zaten vlakbij Deventer, dus hebben daar één en ander gekocht. De bedoeling was dat als zij thuis zouden komen, ze gedurende de dag op steeds meer plekken “sporen” van ons zouden ontdekken, waarbij de eerste hint bij binnenkomst direct te vinden was. Zo liepen ze bij binnenkomst meteen met hun hoofd tegen ballonnen met daarop de tekst “Welkom thuis” en op tafel stond een kaartje klaar met een persoonlijk bedankje van ons.
Op Instagram zag ik een foto van een tafel vol boeken in een boekenwinkel. Mijn oog viel gelijk op een airmail printje met de titel “Letters To My Future Self” en wist dat ik dat boekje moest hebben! Gelukkig bestaat er Google en kwam ik er al snel achter dat het een boekje van het merk Chronicle Books is en door Lea Redmond ontworpen. Door het beantwoorden van verschillende vragen schrijf je brieven aan jezelf en creëer je met dit boekje een papieren tijdcapsule. Nienke schreef al eerder over het schrijven van een brief aan jezelf. Wat heel waardevol en mooi kan zijn, niet alleen om te schrijven maar vooral om over een tijd terug te kunnen lezen. Persoonlijk zou ik willen dat ik het vaker deed maar vind er nooit het juiste moment voor (wat er eigenlijk niet is…) en stel het weer uit. Dit boekje maakt het makkelijker en leuker om jezelf brieven te schrijven. Om te koesteren en uiteindelijk wanneer jij wilt weer terug te lezen.
Er is niet alleen een boekje met brieven aan jezelf te koop, ook is er gedacht aan de ouders! Hoe mooi en waardevol is het om brieven te schrijven aan je kind(eren) en zij deze jaren later terug kunnen lezen. Niet alleen het persoonlijke van een handschrift, maar ook speciaal aan hen gericht, voor en over hen geschreven!
Een leuke Hema shopper om de spulletjes in te doen
We hebben al eerder een gastlog van Anne en van Sierou met jullie gedeeld en vandaag heeft Maaike een gastblog voor onze lezers. Want wat vinden we het leuk als een lezer een enthousiast mailtje stuurt om haar idee met ons te delen! Maaike van Gekkiggeitje.nl vertelde in een mailtje over de Anti-Dip-Doos die zij voor haar (post)vriendin heeft verzonnen. Op de vraag of we het een leuk idee voor een gastblog vonden zeiden we dan ook volmondig ja!
een doos/tas vol opvrolijk cadeautjes!
de Anti-Dip-Doos van Maaike
Een vriendin (die ik al vanaf de brugklas ken) en ik sturen elkaar veel post, dat hebben we altijd al gedaan. Het begon met het sturen van briefjes tijdens de les en ellenlange mails als we elkaar na schooltijd een uurtje al niet hadden gezien. Nadat we elkaar uit het oog waren verloren, vonden we elkaar weer terug door het schrijven van brieven. Zelfs later, toen zij naar het buitenland ging om te studeren en te werken, zijn we elkaar altijd gekke kaartjes en lange brieven blijven sturen.
Gezellig ingepakte cadeautjes!
Een aantal jaar geleden hebben we aan ons briefcontact een nieuwe traditie toegevoegd: De Anti-Dip-Doos.
Als je zo ver van elkaar vandaan woont is het best lastig om elkaar te steunen. Troost en support komt altijd met enige vertraging. Juist dan is het ontzettend fijn om een voorraadje ‘Blijigheid’ in huis te hebben waar je een graai in mag doen. Door de maanden heen verzamelen we kleine cadeautjes, leuke knipsels, maffe rommeltjes en kleinigheidjes, om die vervolgens (leuk ingepakt!) in een doos naar de ander te versturen. De daarbij behorende ‘spelregels’ zijn altijd min of meer hetzelfde:
1. Pak een cadeautje uit als je een dipje hebt.
2. Pak meerdere cadeautjes uit als een dip hebt.
3. Scheur alle pakjes open als je een enorme mega-dip hebt.
(Oftewel: Do as you like. Tot op heden zijn we beiden meestal gedisciplineerd genoeg om de cadeautjes gefaseerd en alleen in geval van nood uit te pakken). Instant happiness gegarandeerd!
Wat vind jij ervan? Leuk idee of niet? (Oké, ik geef toe, dit is natuurlijk wel het toppunt van de consumptie-generatie. Maar eerlijk is eerlijk, wie heeft er nou nooit een cadeautje gekocht om jezelf op te vrolijken? Zeer effectief als je mij vraagt ;-))
Liefs Maaike
Wij vinden het in ieder geval een leuk idee wat zeker op ons lijstje gaat. Mooi om met aandacht een doos vol opvrolijkertjes voor een lieve postvriendin samen te stellen. Ik heb al eerder een logje geschreven over het sturen van troostpost, soms kan de tijd er tussen juist heel fijn zijn. Maar vaak genoeg wil je er gelijk voor iemand kunnen zijn – door middel van de Anti-Dip-Doos kan je iemand altijd opvrolijken!
We willen Maaike bedanken voor het delen van haar leuke idee. Wil je meer van Maaike zien? Neem eens een kijkje op haar leuke blog www.gekkiggeitje.nl en volg haar op Instagram!
Post én chocola: die combinatie vind je bij Chocstar. Daar word ik in elk geval erg blij van! Ik maakte kennis met Chocstar toen ik als verrassing een reep thuis bezorgd kreeg om me te feliciteren met mijn verjaardag twee jaar geleden en heb er sindsdien al meerderen verstuurd om anderen te verrassen. Wat een feestje om te ontvangen én om op te eten. Nadat ik liet weten dat ik een blogje over Chocstar ging schrijven, mocht ik voor de Postfabriek een reep samenstellen én proeven om de hele Chocstar beleving met jullie te kunnen delen en oh wat ben ik enthousiast! Kijk je mee?
Wat een fééstje om open te maken, het Chocstar brievenbusdoosje <3
Waar denk jij aan als je aan handgeschreven denkt? Ik denk meteen aan woorden in kaartjes of brieven. Dus denk ik automatisch aan pen en papier. Maar er zijn ook andere materialen waarmee je een handgeschreven boodschap kan schrijven. In een blogje over post ín huis bezorgen, vertelde ik al dat post niet door een postbode gebracht hoeft te worden om post te zijn. En ook niet door een brievenbus hoeft te vallen. Vandaag laat ik je een andere manier zien waarop je handgeschreven boodschappen kan ‘bezorgen’.
