Naar aanleiding van het boek ‘Hier zijn geen woorden voor’ schrijf ik een blogserie over wat je kunt zeggen en doen als het leven angstaanjagend, afschuwelijk en oneerlijk is voor de mensen van wie je houdt. Het boek is gebaseerd op drie manieren waarop je er voor iemand kunt zijn. In het vorige blog vertelde ik over de eerste manier: een vriendelijk woord. Dit blog gaat over: een luisterend oor.
EEN LUISTEREND OOR
De tweede manier waarop je er voor iemand kunt zijn is: een luisterend oor bieden. De beste manier om een gesprek te hebben met iemand die het moeilijk heeft, is namelijk niet praten maar luisteren. In dit hoofdstuk leer je over de verschillende manieren van luisteren en het tweede, kleinere, maar moeilijke onderdeel van een conversatie: praten.
JE KUNT HET PROBLEEM NIET OPLOSSEN
Als iemand die ons na aan het hart ligt iets verdrietigs meemaakt, is onze eerste neiging vaak te helpen het probleem op te lossen. In het vorige blog van deze serie heb ik het al gehad over onze verdedigingsmechanismen; de manieren waarop ons brein ons beschermt tegen psychologische pijn. Het is dan ook een instinctieve reactie om iets te willen zeggen – wat dan ook – in de hoop dat het de situatie verbetert. Helpen het probleem op te lossen werkt meestal goed als iemand zijn IPhone verliest, het werkt echter niet echt als iemand een groot verlies meemaakt.
Groot verlies MEEMAKEN
Bij verlies meemaken of rouwen denk je misschien automatisch aan sterven, maar er zijn nog veel meer verliessituaties die je heel verdrietig kunnen maken. Daarvoor citeer ik Manu Keirse uit Helpen bij verlies en verdriet.