Liefde voor post

Aanelkaar

Tags

, , , , , , ,

Aanelkaar, een briefwisseling tussen Remco Campert en Kees van Kooten gebundeld in een boek

Aanelkaar, een briefwisseling gebundeld in een boek

Remco Campert en Kees van Kooten kennen elkaar al vijfenvijftig jaar. Al die tijd hebben zij heel veel samen opgetrokken. Ook stuurden zij honderden brieven, ansichtkaarten en plakwerkjes over en weer, maar nooit eerder voerden zij een serieuze correspondentie. Totdat Campert een brief schrijft naar Van Kooten en een voorstel doet.

Aan elkaar

Bijna een jaar geleden kondigt Remco Campert aan dat hij stopt met schrijven. Dat stond in verschillende kranten. Maar kort voor die aankondiging schrijft hij ook een brief naar Van Kooten en doet een voorstel.

Ik wil je voorstellen om samen een boek te schrijven. We zijn vrij om te schrijven wat we willen. Ik bedoel, we hoeven niet in te haken op iets wat de vorige schrijver schreef, al kan dat wel, als het bij ons een reactie oproept. We laten onze fantasie de vrije loop. Wel moet er de noodzaak van het schrijven in zitten. Zonder elkaar zouden we het niet geschreven hebben. Voel je er iets voor? Beschouw dan het door mij geschrevene als begin. En antwoord me snel.

En dit wordt het begin van een prachtige briefwisseling. De brieven die de twee vrienden elkaar in het afgelopen jaar schreven, zijn gebundeld in het boek Aanelkaar

Lees verder »

Rillen, roze papier en Filatelie

Tags

, , , , , , ,

Bij het maken van post ontdek ik steeds nieuwe dingen. Zo vond ik in de afgelopen weken een functie voor het roze papier uit Flow Magazine, kreeg ik een handig hulpmiddel voor het vouwen van stevig papier cadeau en kocht ik een aantal exemplaren van het maandblad Filatelie in een kringloopwinkel. Wat ik daarmee deed, heb ik samengebracht in dit blog. Kijk je mee?

Roze papier uit Flow

Roze papier uit Flow Magazine

Roze papier uit Flow Magazine

Is jou weleens opgevallen dat in sommige Flows een aantal artikelen op roze papier is gedrukt? Deze roze pagina’s zijn wat dunner en aan één kant bedrukt. Ik gebruik Flow graag bij het maken van post, maar wist tot nu toe niet goed wat ik van deze pagina’s kon maken. Ik vond ze bijvoorbeeld te dun om er enveloppen van te vouwen.

Lees verder »

Zusterhood 2019

Tags

, , , ,

Zusterhood, een kunstproject per post! Foto van Zusterhood

Foto van Zusterhood

Zusterhood, het kunstproject per post, gaat door in 2019! De vorm verandert, maar het zusterschap blijft. In dit blog blik ik terug op mijn Zusterhoodjaar 2018 en vertel je meer over de nieuwe vorm. Lees je mee?

Mijn zusterschap

In januari 2018 ontdekte ik Zusterhood op Instagram. Daar scrolde ik langs de nieuwste foto’s onder #postfabriek en zag iets dat mijn aandacht trok. Ik klikte door naar een profiel en vond inspirerende beelden. Om die beelden op een later moment uitgebreid te kunnen bewonderen, klikte ik op ‘volgen’. Kort daarna kreeg ik een privé-berichtje van Marieke Verlangen, oprichtster van Zusterhood. Wat bleek? Marieke had zich in de dagen ervoor net een postfabriekje gevoeld en daarom #postfabriek onder één van haar foto’s geplaatst. Zij kwam op haar beurt weer op mijn profiel terecht door de volg-melding. Zo zag ze mijn foto’s én ontdekte de Postfabriek! Na wat berichtjes over en weer en bemoedigende woorden van Marieke besloot ik me aan te sluiten bij Zusterhood. Ik schreef verschillende blogs over dit bijzondere kunstproject per post. Wil je ze teruglezen? Je kan ze vinden onder de subcategorie Zusterhood.

Lees verder »

Liefde voor cassettes

Tags

, , , , , , ,

Foto van Foto van het artikel over liefde voor cassettes van Marten de Jongh  in de Tubantia van vrijdag 18 januari

Foto van het artikel in de Tubantia van vrijdag 18 januari

Op vrijdag 18 januari stond er een artikel in TC Tubantia over de liefde voor cassettes. Marten de Jongh vraagt zich daarin af waar toch die hang naar oude spullen en overleefde technieken vandaan komt. Hij komt met prachtige voorbeelden die herkenbaar zullen zijn voor postliefhebbers en noemt zelfs de handgeschreven brief!

Charme

Volgens Marten past de comeback van het cassettebandje in een trend. Hij noemt bijvoorbeeld ook platenspelers en lp’s die gretig aftrek vinden. Maar hij vraagt zich af wat een mens in hemelsnaam nog met cassettebandjes moet. Hij herinnert zich de nadelen, maar volgens Thomas Baur van De Bandjesfabriek verklaart dat misschien wel de charme ervan. Hij weet dat mensen graag iets tastbaars in handen hebben en zegt daarover in Trouw: ‘Het imperfecte geeft de emotie.’

Tastbaar

Dat tastbare is voor mijzelf één van de belangrijke kwaliteiten van handgeschreven brieven. Ook voor Marten is dat een belangrijke factor in zijn overwegingen.

Iets tastbaars, dat wordt een schaars goed als we muziek straks alleen nog digitaal beluisteren en al onze boeken inruilen voor een e-reader. Verdraaid handig en comfortabel hoor, die moderne technieken, ik maak er zelf ook graag gebruik van. Maar wat als het waar is dat een mens niet meer is dan de optelsom van zijn herinneringen? Hoe zijn die herinneringen nog te koesteren als het verleden ongrijpbaar wordt, als handgeschreven brieven er niet meer zijn en e-mails verloren gaan? Hoe moeten historici over een paar eeuwen deze tijd dan duiden?

Reminder

De mooie woorden van Marten raakten mijn liefde voor post aan. Als post op deze manier in de media of in boeken wordt genoemd, laat het mijn hart sneller kloppen. Misschien herken je dat als postliefhebber wel. Bovendien werkt dit artikel voor mij als een reminder. Soms is het inderdaad verdraaid handig en comfortabel om mijn telefoon te pakken als ik -snel- iets wil delen. Marten herinnert me eraan mijn pen te pakken en te kiezen voor echte, handgeschreven brieven.

Ben je benieuwd naar het hele artikel? Ik kon het online niet vinden. Maar misschien is dat ook wel de charme ervan. Als je echt nieuwsgierig bent, moet je op zoek gaan naar een tastbare, papieren krant! Je vindt het artikel op pagina 25 in de Tubantia van vrijdag 18 januari jongstleden.

Lieve groetjes,

Nienke

Liefbrief

Tags

, , , , , ,

Linda Blij van Liefbrief wil met haar lieve briefjes de wereld een beetje mooier maken. En dat doet ze!

Linda Blij van Liefbrief

Diep in haar hart is Linda Blij een echte hippie, met liefde voor mens, dier en natuur en een kleurrijke en idealistische toekomstdroom. Liefbrief is haar manier om dat te uiten en de wereld een beetje mooier te maken. Het begon met positieve, inspirerende blogs in briefvorm. En na een bijzondere ervaring in de zomer van 2017 begon ze doelgericht briefjes te schrijven en weg te geven. Ze doet dit met de intentie een glimlach bij anderen op het gezicht te brengen en is ervan overtuigd dat als we in een goede flow zijn, gelukkig met onszelf, we ook de goede dingen doen. Ze hoopt dat zo’n lief briefje de start is van een butterfly effect waarin ook anderen op hun manier goede dingen doen. 

Professioneel bewonderaar

Linda Blij schrijft lieve briefjes, maar noemt zichzelf Professioneel bewonderaar in plaats van schrijver

Professioneel bewonderaar

Linda Blij schrijft lieve briefjes, maar een schrijver wil ze zich niet noemen. Het gaat vooral om verwonderen, bewonderen en inspireren en noemt zichzelf daarom een professioneel bewonderaar.

Mijn hoofdactiviteit is verwonderen, bewonderen en inspireren. Het schrijven is een manier om dit te delen.

Linda woont in Breda samen met haar liefde, grote held en inspiratiebron Jeroen. Ze werkte lange tijd als uitvaartverzorger, een zeer bijzonder vak dat haar veel heeft gebracht en geleerd: tussen de regels door lezen, anderen aanvoelen, snel de kern vinden en dat alles samen tot een bijzonder afscheid brengen. Ook schreef ze vaak de teksten voor de uitvaart en dat heeft haar laten inzien wat de kracht van de juiste woorden is. Hoe dit kan helpen, openen en troosten.

Liefbrief

Schrijven helpt Linda om haar gevoel en gedachten op een rijtje te zetten, in gelukkige maar ook in lastige tijden. Bijna vier jaar geleden begon ze dingen die ze meemaakte in briefvorm te bloggen. Die verhalen hadden altijd een positieve insteek en waren bedoeld om mensen te inspireren en te laten ‘omdenken’. Het weggeven van lieve briefjes ontstond vervolgens heel organisch.

Ik genoot ervan om naar mensen te kijken en me te verwonderen. Aan iedereen is wel iets bijzonders te ontdekken. Ik daagde mijzelf uit dit in het voorbijgaan bij iedereen te vinden. Dit schreef ik vervolgens voor mijzelf in korte verhaaltjes op.

In de zomer van 2017 zat ze op die manier regelmatig alleen op het terras. Ze genoot van de zon, een lekker wijntje en alles dat er te zien was. Op één van die dagen zat daar een vrouw, net als Linda, alleen op het terras. De vrouw had een ijsje vast en zakte genietend achterover in haar stoel. Met haar ogen gesloten, hoofd een beetje omhoog gericht en een enorme glimlach. Ze zag er zo gelukkig uit! Dat ontroerde Linda en ze voelde een enorme drang om dat met de vrouw te delen. Ze schreef kort iets op een briefje en terwijl haar hart overuren maakte, stapte ze op de vrouw af. Ze gaf het briefje, ging er als een bezetene vandoor en keek op afstand toe. Het voelde een beetje knullig, maar trof wel doel: de vrouw straalde nog meer dan ze daarvoor al deed en stopte het briefje zorgvuldig in haar tas. Het geluk dat Linda toen zelf voelde, laat zich lastig beschrijven, maar ze wist: alles klopte! En zo was het zaadje geplant.

Lees verder »

Project Me 2019

Tags

, , , , ,

Project Me 2019

Kaft van mijn Project Me 2019 boekje

Anderhalf jaar geleden ben ik verknocht geraakt aan journalen. Waar post altijd mijn ding was en ik moeite had met in een boekje met vast formaat te werken werd ik op het eerste Stationery Café zo geïnspireerd dat een jaar dagelijks journalen volgde. Daarnaast heb ik in 2018 meegedaan met het project ‘Alphabet of me’ van Café Analog waarbij je elke twee weken van het jaar een letter uit het alfabet als inspiratie gebruikte. Hoewel ik bij de W ben gestrand heb ik de rest met heel veel plezier gemaakt! Benieuwd naar mijn pagina’s? Kijk dan eens hier.

Toen Désiree Project Me 2019′ aankondigde wist ik gelijk dat ik mee wilde doen. Benieuwd wat Project Me 2019 inhoudt? Dit vertelt zij er over: “Een jaar lang creatief bezig zijn met analoge materialen in een planner, notebook of journal. Journalen aan de hand van 12 maandelijkse ‘prompts’. Prompts zijn inspiraties, hints, opdrachtjes, thema’s die wij zullen aanleveren in elke laatste week voor de nieuwe maand.  Over zo’n Prompt kun je zoveel journalen als je wilt, 1 x of de hele week of maand, dat is helemaal aan jou. In dit hele verhaal geldt trouwens: alles mag en kan! Daarnaast zijn er 4 seizoens opdrachten, die je kunt uitsmeren over een paar maanden steeds.”

Het idee dat het ‘maar’ 16 opdrachten zijn is het voor velen al makkelijker om mee te doen. Daarnaast is het enorm leuk om te zien wat iedereen met een zelfde opdracht of thema maakt. Zoveel stijlen! Ik heb al eerder over journalen geblogd, dat kan je hier en hier terug lezen.

2019

Mijn woord voor 2019

Lees verder »

Adventskalender dag 24: een audiobrief ter afsluiting

Tags

, , ,

Met een beetje pijn in ons hart en een heleboel voldoening is dit alweer de laatste blog van de adventskalender. De 24 dagen zijn voorbij gevlógen en waren voor onszelf een prachtig avontuur. In een audiobrief delen we onze beleving met jullie.

Heb jij trouwens sterk het gevoel dat het boek Zie de Mens wat Nienke weg geeft, de vulpen die Ruchama cadeau doet of de bon voor Bas Bakt die Kim iemand wil schenken voor jóu zou moeten zijn? Vandaag is de laatste dag waarop je kunt reageren!

We schreven de adventskalender zonder iets te verwachten, maar kregen er zomaar zoveel voor terug. We hopen dat al die mooie mensen die hebben gelezen en gereageerd, hun liefde ook weer doorgeven. Maak wat moois van het staartje van 2018. En is het misschien even niet zo mooi, vraag dan om dat wat je nodig hebt bij de mensen om je heen. Spreek je uit, laat je zien, laat je horen. Je weet nooit wie er op blijkt te letten en jou zomaar iets geeft.

Tot volgend jaar.

Liefs,
Ruchama, Nienke en Kim

Adventskalender dag 23: een briefwisseling met Cardcetera

Tags

, , , , ,

Ik stuurde Astrid van Cardcetera post om haar te vragen naar haar verhaal van 2018

Aan het begin van dit jaar hadden we contact met Astrid van Cardcetera. Ze vertelde ons persoonlijk het verdrietige nieuws dat ze had besloten haar webshop te sluiten. In de jaren ervoor hadden we eens in de zoveel tijd contact met Astrid, waarin de liefde voor wat ze deed altijd voelbaar was. Cardcetera was daarmee één van onze favoriete plekken om ansichtkaarten te kopen, waarbij vooral de kaartenlijnen die Astrid zelf uitbracht ons aanspraken. De quotes serie was de absolute favoriet en dat we die moesten gaan missen vonden we ontzettend jammer. Maar als er teveel ruis ontstaat om nog met een blij hart te doen wat je doet, is het soms nodig ermee te stoppen. Astrid nam dat moeilijke besluit en in de ruimte die dat gaf kwam ze terug bij de kern van Cardcetera. En zo is de webshop weer open met juist álle ruimte voor de kaarten van Cardcetera zelf. Benieuwd naar het verhaal besloot ik Astrid te schrijven om er naar te vragen.

Op de prachtige Quotes kaartjes kreeg ik een antwoord van Astrid. “Cardcetera moest steeds groter, beter en meer worden had ik het idee. Want er kwamen zoveel andere webwinkels met kaarten – hoe kon ik me nog onderscheiden? En toen kwamen ook nog alle meldingen over de nieuwe privacywet en weer duurdere postzegels. Het voelde meer en meer als moeten, niet meer als iets wat ik uit liefde en passie deed. En dat is wel nodig – want het is echt hard werken om alles bij te houden. Je houdt het niet vol als je het niet leuk vindt. Na 6 maanden begon ik de contacten met klanten te missen én wilde ik nog een serie quotes-kaarten maken. Maar de shop is nu heel klein, zoals ik het fijn vind.”

De intro van de adventskalender was al geschreven, waarin we ook voor de Postfabriek vertelden dat we het idee dat je alsmaar moet groeien hebben losgelaten. Het voelde heel speciaal om Astrids woorden te lezen en te beseffen dat zij in 2018 een soortgelijk proces had doorgemaakt als wij.

Ik schreef Astrid terug over de herkenning die ik voelde en vroeg haar naar het exacte moment waarop zij het besluit nam om weer open te gaan. Astrid schreef me terug en daarin stond… <CLIFFHANGER!> Astrid stuurde me post maar deze is blijven steken in de hoeveelheid kerstpost in december en niet op tijd bij mij gearriveerd. Maar het voelt als een belangrijk en mooi verhaal om te vertellen. Dus zodra het er is bewaar ik het zorgvuldig om er volgend jaar een keer op terug te kunnen komen!

Wij zijn ontzettend blij dat Cardcetera er weer is en dat we nog steeds de Quotes kaarten kunnen inslaan. Het voelt heel speciaal dat het afgelopen jaar niet alleen wijzelf, maar ook een aantal ondernemens met wie we in contact staan dichter bij zichzelf zijn gekomen. Astrid vertelde ook dat zij niet meer blogt voor Cardcetera, maar meer algemeen op haar blog http://verdwaaldintirol.nl/ waar zij meer van zichzelf laat zien. Ik vroeg haar of ze jullie nog iets wilde zeggen. Ze wilde het volgende met jullie delen:

In een lastige situatie is het nog altijd beter is om iets kleins te doen dan helemaal niets. Kan een kaartje zijn maar ook een telefoontje natuurlijk of een kopje koffie met iemand drinken. Vooral in moeilijke momenten durven veel mensen niet om hulp of steun te vragen en dat terwijl het juist dan zo nodig is!

Zelf werk ik als maatschappelijk werker in een revalidatiecentrum met onder meer ex kankerpatiënten. Van hen hoor ik ook vaak dat het kleinste gebaar soms het grootste verschil maakt, en hoe de afwezigheid van zulke gebaren als mensen niet durven heel pijnlijk kan zijn. Ik kan me dus heel erg aansluiten bij dit mooie advies van Astrid.

Astrid, we wensen je heel veel moois toe voor 2019! Een webshop dicht bij je hart, contact met klanten waaruit mooie verbinding spreekt en natuurlijk een heleboel liefde.

Liefs,
Kim

Adventskalender dag 22: Schrijf voor jezelf!

Tags

, , ,

Mooie woorden van Morgan Harper Nichols

Mooie woorden van Morgan Harper Nichols

Ook dit jaar leek het vooraf een idioot idee: 24 blogs in één maand publiceren. Had ik niet al genoeg uitdagingen? Toch was er iets in me dat zei dat ik dit wilde doen en voelde ik vertrouwen: dit gaan we doen! Voorgaande jaren is onze adventskalender zo’n waardevol proces geweest en ik was nieuwsgierig… wat zou het dit jaar doen?

Drop the crap

Even leek er geen ruimte voor te zijn. Ik moest al zoveel doen! Waar haalde ik de tijd en energie vandaan? Ik dacht daarbij vooral aan ‘de benzine’ die ik ervoor nodig had, niet aan ‘de benzine’ die het op zou leveren. Ik voelde de druk oplopen totdat ik zag wat ik nodig had: drop the crap. Dat is een term die Kim en ik regelmatig in brieven gebruiken.

Lees verder »

Adventskalender dag 21: Kims cadeau: bezoek aan Bas Bakt

Tags

, , , , ,

Het werd geboren uit nood. We woonden tijdelijk met twee kinderen in een klein huisje in Zierikzee. Bijna al mijn spulletjes lagen in een opslag en in huis was er geen plekje om me even terug te trekken. En dus, als ik wilde schrijven, ging ik de deur uit. Ik had een aantal vaste plekjes in Zierikzee. De Zeeuwse Hemel en Le Parfait (wat niet meer bestaat) waren mijn favoriet. Als de kinderen bij opa en oma waren, zat ik er soms uren achter elkaar. Ik las er mijn brieven en ik schreef er mijn brieven. Na een tijdje kende ik vele winkeliers en andere ondernemers in Zierikzee en stond ik bekend om de post. Ik raakte gewend aan het schrijven temidden van andere mensen, aan het in mijn eentje aan een tafeltje zitten en eventjes niet hoeven te zorgen maar juist verzorgd te worden. Nadat we eindelijk een huis kochten en verhuisden naar regio Rotterdam waren de plekjes die ik kende te ver weg. In ons nieuwe huis was ruimte genoeg, maar ik merkte dat ik het miste om de deur uit te gaan. Het was tijd om een nieuw plekje te vinden.

Tijdens mijn eerste dagje Rotterdam zat er in mijn achterhoofd dat rondom de Witte de Withstraat iets anders te vinden was dan de grote winkelketens. Ik liep er op de gok heen en ging op zoek naar een plek om te lunchen. Ik liep het ene na het andere zaakje binnen, maar overal ook direct weer uit. Het voelde niet goed. In een zijstraat ontdekte ik uiteindelijk Bas Bakt. Een bakkerij met een lange tafel en een bar aan het raam, waar je ook kon lunchen. Het was direct een match.

Bas Bakt – bakkerij en lunchplek

Sindsdien ben ik vele vrije stille momenten op de metro gestapt naar Rotterdam voor een paar uurtjes bij Bas Bakt. Bas en de mensen die er werken staan er met plezier en hart voor de zaak. Er komen veel mensen alleen, maar ook samen. Je kunt brood en lekkers meenemen, of uitgebreid gaan zitten ontbijten of lunchen. Er zijn stopcontacten voor als je je laptop mee hebt. Cookie (of zou je Koekie schrijven?) de hond loopt vrij rond in de zaak. De sfeer is huiselijk. En, niet onbelangrijk: het is betaalbaar én lekker. Je kunt kiezen uit allerlei lekkernijen en een heleboel boterhammen, met ook voldoende vega(n) opties. Niet alleen heb ik er al vele brieven geschreven, ook heb ik veel blogs (waaronder deze natuurlijk!) getypt op mijn vaste plekje bij het raam.

Een heerlijke sandwich met pulled jackfruit

Het brieven schrijven buiten de deur is onder ons drietjes een beetje mijn kenmerk geworden. Het grappige is ook dat ik inmiddels echt een neus gekregen heb voor de juiste zaakjes. Waar ik ook ben, als ik de wens heb ergens te schrijven dan brengen de omstandigheden me altijd naar de juiste plek (zonder te googelen)! Of het ergens goed voelt merk ik dan ook direct. In het begin was het best gek om in mijn eentje ergens te zitten en moest ik wel eens wennen aan de blikken als ik ergens met mijn mini stationary setje in de weer was met een rolletje masking tape. Maar daarin durf ik steeds dichter bij mezelf te blijven en het gewoon wél te doen.

Koekie (Cookie?) de hond ligt middenin de bakkerij te slapen

Het heerlijke van schrijven buiten de deur terwijl je geniet van een gezonde, goddelijke lunch met iets te drinken is mijn cadeautje! Ik geef een cadeaubon weg die voldoende is om, in je eentje, uitgebreid neer te strijken bij Bas Bakt voor ontbijt of lunch (en misschien zelfs nog iets lekkers mee naar huis te kunnen nemen).

Graag maak ik iemand blij met deze cadeaubon van Bas Bakt

Hunker jij naar een mini-vakantie van een paar uurtjes van je dagelijks leven? Heb je de wens om het schrijven buiten de deur een keertje uit te proberen? Ik wil iemand die bij deze blog wordt overspoeld door het gevoel “dát is wat ik even nodig heb” graag de bon cadeau doen. Vertel mij wat maakt dat jij dit cadeau zou willen ontvangen in een mailtje aan de postfabriek of in een comment hieronder (vul wel een geldig mailadres in!) Het is wel handig als je in Rotterdam of de buurt van woont. Maar woon je ver weg, voelt dit cadeau als een cadeautje voor jou en heb je wel zin in een dagje Rotterdam? Reageer gewoon alsnóg! En dan komen we daar samen wel uit. Bas Bakt ligt vlakbij metrostation Beurs in Rotterdam en ook het echte centrum (koopgoot etc.) loop je zo naar toe. Je kunt reageren t/m maandag 24 december.

Edit: de actie is afgelopen en de bon cadeau gedaan aan Nienke!

Liefs,
Kim

.