Acht jaar geleden inspireerde Nienke me om zelf enveloppen te vouwen en kaartjes te maken van uitgeknipte plaatjes. Ik heb een lade vol mooie plaatjes en een bak vol gekleurde karton waar ik post mee maak op de manier zoals je op de Postfabriek voorbij ziet komen. Steeds meer ontdek ik dat mijn plezier in de details zit in plaats van in het grote en vele knutselen. Het maken van een thema, afstemmen van de kleuren en een klein maar oh zo fijn detail – mooie hoekjes!
Het maken van een dubbele kaart is iets wat zo’n gewoonte is geworden. Door het plakken van een plaatje op een iets uitstekend stuk gekleurd papier creëer je een dubbele kaart én heb je een mooi randje om het plaatje heen. Mijn afrondpons én billenpons zijn onmisbaar in mijn bureaulade het plaatje en het papier een net even mooier hoekje te geven. Maar er zijn nog meer simpele manieren om je kaart een mooi hoekje te geven. Vandaag laat ik je vier simpele manieren zien om een plaatje of kaart op een kartonnen achtergrond te bevestigen met een leuk effect!
Ork ork ork, post maak je met een …. naaimachine! In het filmpje hierboven kan je zien hoe ik op een simpele manier een zakje met mijn naaimachine maak. Hiervoor heb ik een bladzijde uit een oud boek gescheurd, dubbel gevouwen en aan de onder- en zijkant dicht genaaid. Dit soort zelfgemaakte zakjes zaten ook in het prachtige pakket dat we van Brocantepost hebben gekregen. Daardoor werd ik geïnspireerd en ging aan de slag!
Mijn naaimachine
Mijn naaimachine: een Singer
Deze naaimachine heb ik gekregen toen ik op de kunstacademie zat. Voor de eerste projecten die ik erop maakte, koos ik geen katoen of satijn. Ik stikte de eerste jaren papier, landbouwplastic en allerlei andere materialen aan elkaar, totdat ik ongeveer 2 jaar geleden naailessen begon te volgen. Pas vanaf dat moment begon ik deze machine te gebruiken waarvoor hij eigenlijk bedoeld is: stoffen! Dus ik weet niet zo goed of ik je wel mag uitnodigen om je mooie naaimachine te gebruiken voor het maken van post. Bij mij gaat het al ruim tien jaar goed, maar Ruchama kocht liever een goedkope naaimachine speciaal voor dit soort klusjes. Ze laat die machine zien in haar blogje over van tas tot post. Als je bang bent dat je goede naaimachine gaat haperen, kan je hiervoor inderdaad beter een goedkopere machine aanschaffen. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat je naaimachine kapot gaat door mijn blogje!
Hoe doe je dat?
Detail van het zakje
Zelfs als je al jarenlang ervaring hebt op naai-gebied, is het goed om even te proberen hoe je machine reageert op papier. Papier scheurt snel en werkt minder makkelijk mee dan stof. Om te voorkomen dat je een mooi velletje papier verpest, kan je eerst wat steken uitproberen op een klein reststukje papier. Naast de verschillende steken, kan je ook de lengte van een steek aanpassen. Voor de meeste stoffen zet ik het wieltje rechts bovenaan mijn machine tussen de 2 en de 3 in, maar voor papier maak ik de steek een beetje groter. De naald maakt kleine gaatjes in je materiaal. Bij de meeste stoffen zie je daar nauwelijks iets van terug, maar bij papier werkt het als een prikpen. Ken je die techniek nog van de kleuterschool? Door kleine gaatjes dicht naast elkaar in het papier te prikken, kan je iets uitprikken. Maar dat is bij het maken van een zakje juist niet de bedoeling! Zorg er dus voor dat je machine de steken wat langer maakt, waardoor het papier minder snel scheurt.
Voor het filmpje dat je bovenaan dit blogje kan zien, heb ik een beetje vals gespeeld. Tijdens het monteren is de snelheid iets aangepast, waardoor het lijkt alsof ik in sneltreinvaart het zakje maak. In het echt gaat dit in een rustiger tempo. Want als je te snel werkt, ga je automatisch een beetje bijsturen. Door het bijsturen, kan het papier gaan scheuren. Laat de machine het werk doen! Je kan ervoor kiezen om het zakje in twee delen te naaien. In het filmpje laat ik zien hoe je, zonder scheef te gaan, de bocht om naait: ik zet de machine even stil, laat de naald in het hoekje in het papier zitten en zet het voetje omhoog. Het zakje kan je daardoor draaien, terwijl de naald het papier op z’n plek houdt. Als je papiertje weer goed ligt, zet je het voetje weer omlaag en kan je weer verder naaien!
Tip: Begin met naaien aan de gevouwen kant! Zo heb je minder kans op hobbels en krijg je een mooi, strak zakje!
Mr. Toshiro Kanamori is een docent uit Japan. Hij hanteert een bijzondere aanpak in de klassen waaraan hij les geeft. Zijn doel is kinderen te leren om samen gelukkig te zijn, door zowel hun eigen sterke kanten als die van hun vrienden te vergroten. Door de dingen die Kanamori zelf heeft meegemaakt, weet hij hoe waardevol het leven is. Tijdens studiedagen voor mijn werk, kreeg ik een stukje te zien uit de documentaire “De Japanse levensles” waarin Kanamori samen met een klas, groep 6, gevolgd wordt. Ik zag slechts tien minuten, maar die avond bekeek ik direct de hele docu van 50 minuten lang en heb ik mee gelachen en mee gehuild. Wat mij betreft is het iets wat iedereen gezien moet hebben. Maar wat hebben deze docent en documentaire nu met de Postfabriek te maken vraag je je misschien af?
In de klas maakt Kanamori gebruik van een klassenboek waarin elke dag drie kinderen een brief mogen schrijven over wat zij hebben meegemaakt, wat zij denken en wat zij voelen. Ieder kind leest vervolgens hun brief voor aan de hele klas. Niet alleen oefenen de kinderen zo hun schrijfvaardigheid, leesvaardigheid en het spreken voor een groep.. Ook oefenen zij met het onder woorden brengen en delen van wat er in hen om gaat. Zo zie je in de documentaire onderwerpen als pesten en de dood voorbij komen in de brieven, maar zie je ook hoe kinderen van slechts tien jaar oud al zó goed in staat zijn om hun gevoelens te verwoorden. Ze gebruiken het zelfs om de docent in te laten zien dat hij ongelijk heeft op het moment dat hij een bepaalde straf kiest voor een jongen in de klas. De brieven komen telkens terug, niet alleen Kanamori gebruikt de brieven om kinderen dingen bij te brengen, ook de kinderen zelf gaan brieven inzetten om elkaar te steunen. Uiteindelijk gaan ze als afsluiting van hun tijd samen zelfs een bijzondere samenwerking aan.
Voor mij was de documentaire een enorme bevestiging van de kracht van brieven, want alleen dát middel kon ervoor zorgen dat de kinderen zoveel met elkaar deelden. Hoe anders is het om een brief voor te lezen, waarover je eerst goed hebt kunnen nadenken en welke je zorgvuldig hebt kunnen verwoorden, in plaats van zo uit je hoofd iets te zeggen? En denk ook aan de gelijkwaardigheid die je ermee bereikt, want zowel de verlegen als de spontane kinderen komen met de brieven op precies dezelfde manier aan bod. Je ziet ook hoe de brief van de één de ander de moed geeft iets heel kwetsbaars te delen van zichzelf. En je ziet de steun die kinderen kunnen uitspreken naar elkaar, door een brief te schrijven. Het schrijven van een brief helpt je om jouw verhaal te vertellen.
Heb je gekeken? Ik ben heel benieuwd wat jou is opgevallen en is bij gebleven en wat je er zelf uit mee neemt.
In twee eerdere logjes heb ik jullie al uitgebreid kennis laten maken met mijn liefde voor Hand Lettering. Het is niet alleen een populaire bezigheid, het is ook een populair onderwerp. Tussen al jullie enthousiaste reacties horen we ook vaak de zin ‘Ik vind het zo leuk, maar ook zo eng om mee te beginnen. Waar begin je?’ Daar kan ik alleen maar op antwoorden dat je het gewoon moet doen: Pak een papiertje, een fijne pen en begin gewoon. Wees niet zo kritisch, heb er plezier in en krijg het gevoel in je vingers.
Oefenschriftje en favoriete pennen
Oefenschriftje met Pilot pennen
Je zal ontdekken dat oefenen misschien wel leuker is dan echte hand letterings maken want er zit veel minder druk achter. Je kan eens uitschieten, een foutje maken of alles kris kras door elkaar schrijven. Maar het geeft je ook de ruimte om te ontdekken welke pennen jij het lekkerste vindt schrijven. Zelf heb ik verschillende schriftjes, in de ene oefen ik adressen, in een ander juist hele alfabetten en in mijn huidige schriftjes oefen ik lettertypes. Ook heb ik een heel bakje vol pennen. In de vorige logjes schreef ik uitgebreider over de verschillende pennen die ik gebruik. Momenteel gebruik ik alleen de Pilot G-2 pennen. Dit zijn gelpennen en schrijven daarmee heel anders dan bijvoorbeeld de Microns die ik ook graag gebruik. Het voordeel van de Pilot G-2 pennen is dat de punt niet zachter wordt naar mate je er mee mee schrijft en er zijn vullingen te koop zodat je niet steeds nieuwe pennen hoeft te kopen. De 7 gebruik ik het meeste en daarna ast de 10 voor wat grotere woorden. De 5 gebruik ik bijna niet. Ik vind hem te schokkerig schrijven voor het fijne puntje wat hij heeft. Daarvoor kan je beter een smalle micron gebruiken die wel heel vloeiend schrijft.
Ik pak mijn schriftje er het liefste bij wanneer ik televisie kijk. Terwijl ik met één oog naar de tv kijk, schrijf ik de woorden op die ik hoor in het programma op televisie. Vooral lange woorden en namen vind ik heel fijn om te schrijven. Door de woorden zo aangeleverd te krijgen kan je je juist op de lettertypes en het oefenen richten. Als ik heel enthousiast ben doe ik een bladzijde op een avond, soms doe ik maar een hoekje.
Twee bladzijdes uit mijn oefenschrift
#letteritfebruary en #letteritmarch
Alle #letteritfebruary kaartjes
Losse woorden oefenen is leuk maar je wil ook een stapje verder. Ik heb een tijdje bijna niet gehandletterd en dan merk je hoe snel het uit je vingers is. Het juist inschatten van lengte of hoogte van woorden, hoe een zin het beste uitkomt en welke lettertypes bij elkaar passen. Ik vind het ontzettend lastig en vergeet steeds wat het beste werkt. Afgelopen maand ging ik de uitdaging aan en deed mee met de #letteritfebruary challenge. Op Instagram vind je elke maand een lijstje met quotes door Jenny Highsmith gemaakt. Je kan elke dag mee doen, of alleen de quotes die je fijn vindt. Als je je foto met de #letterit… tagt komt hij tussen alle deelnemers van die maand te staan. Hier vind niet alleen jij inspiratie, maar anderen worden ook door jouw foto geïnspireerd!
De A6 kaartjes uit de challenge
Ik ben helemaal niet van de challenges want ik vergeet altijd mee te doen en loop na een week al achter… Bij deze challenge was dit dan ook niet anders en worstelde de eerste week met heel veel weggegooide kaartjes. Veel te zonde en dat moest anders! Waar ik tegen aan liep? Niet alleen de tijdsdruk van elke dag ‘moeten’ hand letteren maar ook elke dag iets ‘groots’ moeten hand letteren. Wanneer je kritisch bent gaat er best veel tijd in het hand letteren zitten. Dit viel me tegen en op dag 5 wist ik het – ik ga aan de 5×7 cm labels!
Sommige foto’s maken mij zo nieuwsgierig! Het liefst wil ik er dan instappen om uitgebreid rond te kijken. Helaas is dát me nog nooit gelukt. Maar met bewegende beelden kom je al dicht in de buurt! Speel het filmpje hierboven af en kom zo een beetje bij mij op bezoek!
Mijn bureau
Aan dit bureau maak ik bijna alle poststukken.
Mijn postkamer zit aan de zuidkant van het huis, heerlijk zonnig!
Mijn postkamer is één van de fijnste plekjes van ons huis. Door de grote ramen komt er veel licht naar binnen en ik kan ze zelfs helemaal openklappen! Ik geloof dat deze functie vooral bedoeld is om grote meubels, die niet door het smalle trapgat naar boven kunnen, op de bovenverdieping te krijgen. Maar in de zomer zet ik de ramen graag helemaal open om zo het buitengevoel naar binnen te halen. In deze kamer kan ik de drukte even achter me laten en me helemaal concentreren op het schrijven en maken van post. Ik heb hier alle spullen bij de hand en kan ze elk moment neerleggen om wat anders te gaan doen. Niemand die er last van heeft!
Vanaf mijn schrijftafel reis ik door tijd en werelddelen. Hier kan ik alleen en tegelijkertijd ook in goed gezelschap zijn, een heel wonderlijk gevoel!
Aan dit bureau maak ik mijn poststukken. Zoals bijna alle spullen in mijn postkamer, is ook deze tafel oud. Mijn ouders kochten dit meubelstuk ooit in een antiekzaak en hebben ‘m jarenlang zelf gebruikt, eerst als eettafel en later voor de computer. Ik heb het altijd een mooie tafel gevonden. Ooit wilde ik precies zo’n exemplaar in mijn eigen woning. Toen mijn ouders een andere tafel kochten, had ik er helaas nog geen ruimte voor. Maar ze mochten ‘m niet wegdoen, want ooit wilde ik er aan schrijven! Hij heeft op zolder staan wachten tot we zes jaar geleden in dit huis kwamen wonen. Het was één van de eerste meubels die we naar binnen sleepten en ik word er nog iedere dag blij van! Eindelijk woont íe bij mij, hihi.
Wanneer heb jij voor het laatst een complimentje gekregen? Wat deed dat met je? En wanneer heb je zelf voor het laatst je waardering voor iemand uitgesproken? Volgens de initiatiefnemers van de Nationale Complimentendag gebeurt dat veel te weinig! ‘We zien wel vaak wat fout gaat, maar veel minder wat er goed gaat. Kritiek op anderen gaat ons gemakkelijk af; waardering voor buurvrouw, collega of neef spreken we echter zelden uit.’
Dinsdag 1 maart 2016: Nationale Complimentendag
Op dinsdag 1 maart a.s. is het voor de veertiende keer Nationale Complimentendag in Nederland. Een mooi moment om even stil te staan bij wat er eigenlijk allemaal goed in plaats van fout gaat en hiervoor je waardering te uiten. Ieder mens heeft behoefte aan persoonlijke waardering. Sterker nog, waardering is een basisbehoefte! Wist je dat gebrek aan waardering de meest voorkomende reden is waarom werknemers ontslag nemen, vrijwilligers stoppen met hun bijdrage en relaties stuk lopen? Natuurlijk kan je dit niet oplossen door één keer in het jaar complimentjes uit te delen. Maar het is wel een mooie aanleiding om je bewust te worden van de kracht van een compliment en het daarna wellicht vaker te doen. Een compliment geven is een kleine moeite en kost niets, maar het effect ervan is vaak onbetaalbaar! Het krijgen van een oprecht en welgemeend complimentje kan iemands hele dag opfleuren. Maar ook het uitspreken of opschrijven van een compliment aan iemand doet iets met je. Het geeft je een gevoel van dankbaarheid en laat je positiever naar het leven kijken.
The most precious gift we can offer anyone is our attention
In tegenstelling tot Valentijns-, Secretaresse-, Moeder- of Vaderdag is Nationale Complimentendag een dag waarop je de woorden niet mag vervangen door een cadeautje. Het draait puur om oprechte, persoonlijke aandacht en uitgesproken waardering. Twee dingen die niet te koop zijn, maar je waarschijnlijk juist daarom het diepst raken.
Tips
Wil je iemand graag een complimentje geven, maar doe je het dan niet omdat je niet weet hoe? Het allerbelangrijkste is dat je ervoor zorgt dat het uit je hart komt. Als je persoonlijk en oprecht bent, kan het eigenlijk niet misgaan! De manier waarop jij je uit, maakt iets jouw persoonlijke stukje aandacht. Vind je het toch nog lastig? Op de website over deze dag vind je een aantal tips. Zo leggen ze bijvoorbeeld uit dat als je in de ik-vorm praat of schrijft, je aangeeft dat het een persoonlijk compliment van jou aan de ander is. ‘Ik wil je graag even laten weten dat ik het heel bijzonder vind hoe jij …’ En dat je dat kan versterken door het concreet te maken. Dan vertel je iemand niet alleen dat hij/zij zo’n goede vriend(in) voor je is, maar ook waarom!
Stuur zelf ook een complimentje
Je kan op een heleboel verschillende manieren een complimentje overbrengen. Maar als postliefhebber, kies ik natuurlijk voor de geschreven vorm! En ik wil je graag uitdagen om met mij mee te doen. Ik wil je vragen om een compliment te sturen naar de eerste persoon waar je aan denkt, terwijl je dit blogje leest. Als je je brief of kaartje op maandag 29 februari voor vijf uur naar de brievenbus brengt, komt het op Nationale Complimentendag aan!
Al jaren zoek ik naar een briefopener naar mijn smaak en zin. Wat lastig blijkt te zijn want hoewel er heel veel soorten briefopeners zijn heb ik altijd wel iets wat ik er niet mooi aan vind: ‘Te druk, te duur, te lelijk, te goud, te plastic…’ Ik verkies hout boven metaal maar de houten briefopeners die ik tegenkom zijn niet mijn smaak. Zo verkoopt Dille & Kamille een simpele houten voor maar 95 cent maar als dochter van een antiek restaurateur houd ik niet van beuken. De enige briefopeners die ik echt mooi vind zijn de zilveren smalle briefopeners met een subtiel werkje maar daar hangt dan weer een prijskaartje aan.
Afgelopen maandag liep ik in het dorp en ondanks dat ik helemaal niks van Hema nodig had zei mijn gevoel dat ik even een rondje moest lopen. Blij verrast was ik dan ook toen ik daar een briefopener naar mijn zin zag liggen! Hoewel ik normaal niet snel voor metaal val, vind ik deze briefopener een leuk design hebben. Misschien wel door het liniaaltje er op wat ik vaak gebruik om te kijken welke maat wenskaartzakjes ik voor een kaart nodig heb. Het schroefgaatje om hem op te hangen vind ik leuk en het allerleukste… hij kost maar €2,50! De briefopener weegt maar liefst 72 gram en is van metaal gemaakt waardoor hij heel degelijk voelt en oogt!
Ondanks dat de briefopener nieuw is is het Hema assortiment is hij in de webwinkel al uitverkocht. Ik vermoed dat de voorraad wel wordt aangevuld maar tot die tijd kan je bij het Hemafiliaal bij jou in de buurt kijken. Via de mobiele website krijg je wel de optie om te zien of de briefopener bij jou op voorraad is.
Gebruik jij een briefopener? En wat voor één heb je er of staat er op je verlanglijstje?
Afgelopen December kregen we alle drie van lezer Rachel een kaart mét een flink stapeltje postzegels. Op de kaart schreef ze dat de door Jan van Krimpen ontworpen cijferzegels haar lievelingszegels zijn. De serie postzegels bestaat uit 9 verschillende cijferaanduidingen welke in 1946 zijn uitgebracht. Ze zijn werkelijk prachtig en laten Rachel haar lievelingszegels nou ook net mijn lievelingszegels zijn! Vooral als ik het rode 1-tje in mijn handen heb kan ik er niet over uit hoe móói ik die postzegel vind. Misschien omdat ik zo dol ben op rood, het strakke eentje mooi afsteekt of juist de kalligrafie-details op het oude papier… Ik zou willen dat ze weer werden uitgebracht als de standaard zegels.
Magneethart
Mijn handen jeuken om juist met deze mooie zegels aan de slag te gaan. Allereerst wil ik een hartjesmagneet maken, niet alleen symboliserend voor de liefde voor deze postzegels maar ook heel praktisch om in huis te gebruiken en dus extra vaak in beeld! Met wat modpodge plak ik de zegels op een houten hart (ik heb nog een voorraadje van Action liggen) en zorg er voor dat die ‘mooie rooie’ in het midden ligt, de rest leg ik overlappend neer. Als de modpogde goed is gedroogd knip ik de uitstekende hoekjes af langs de randen van het houten hart.
Eerder logje over het maken van magneetharten: klik hier.
Een artikel over post in Nederlands Dagblad op 3 februari 2016. Wil je het graag lezen? Als je op de foto klikt, zie je een grotere versie van het artikel waarbij je ook kan inzoomen.
Hoe kwam jij in contact met je postvrienden? Ik leerde Ruchama en Kim kennen via een kleinschalige postcommunity op internet, bijna acht jaar geleden. Ik ken ze vooral uit briefcontact, maar ze zijn een belangrijk deel van mijn leven geworden. De eerste jaren van onze briefwisseling deelden we al lief en leed met elkaar, zonder elkaar ooit ontmoet te hebben of te weten hoe de ander eruit zag. Bij het schrijven van die eerste brieven aan elkaar hadden we ook nog geen idee dat we ooit samen ‘een fabriek’ zouden runnen. Toen we in december bij elkaar kwamen, voelde het heel vertrouwd. Toch is het samenkomen nog steeds een zeldzame gebeurtenis. Dit was pas de vijfde keer dat we met z’n drietjes bij elkaar waren! Door onze brieven leerden we elkaar op een hele bijzondere manier kennen, post is zo’n mooie manier van contact! We hebben alle drie al eens uitgelegd wat post voor ons betekent. Zo vertelde Kim hoe ze zich minder eenzaam voelde door briefcontact. Ruchama schreef over hoe brieven schrijven voor haar dé manier is om tegelijkertijd alleen en samen te kunnen zijn. En ik probeerde de voordelen van briefvriendschap te noemen.
Postverhaal
Het artikel dat je op de foto hierboven kan zien, maakt ons opnieuw nieuwsgierig naar de verhalen achter briefvriendschappen van anderen. We schrijven graag over onze liefde voor post, maar het is ook heel inspirerend om verhalen van anderen te horen. Zo keek ik vorige week opnieuw naar Making Mail. Deze documentaire geeft me echt vlinders in mijn buik. Die herkenning! Alsof je na lang zoeken je soortgenoten vindt. Ook voel ik helemaal mee in de spanning en het enthousiasme rondom het ontstaan van de postvriendschappen en zelfs een posthuwelijk! In reacties op onze blogjes kunnen we soms al lezen over het bijzondere briefcontact van onze lezers, maar we zijn stiekem zo benieuwd naar het hele verhaal! Heb jij een bijzondere vriendschap per post waarover je wil vertellen? Heeft dat ene kaartje op precies het juiste moment dat verschil gemaakt? Heb je dankzij post iets nieuws ontdekt van jezelf? Of heb je een mooi poststuk gekregen dat je graag wil laten zien? Mail het ons! Wij zijn reuze benieuwd naar jouw verhaal!
Oproepje
Op zoek naar postvrienden? Bij de Postfabriek kan je een oproepje plaatsen!
Ben je nog op zoek naar postvrienden? Ook wij bieden lezers de ruimte om een oproepje te plaatsen. Ruchama legt in dit blogje (klik op de rode tekst) uit wat je daarvoor moet doen.
Kortingsactie MeerLeuks
In het artikel dat je bovenaan dit blogje kan vinden, vertelt Anita ook over de bijzondere thee-envelopjes die ik jullie vorige week liet zien. Vandaag is de allerlaatste dag dat je gebruik kan maken van de kortingsactie.
Je krijgt 10 % korting op je bestelling bij Meer Leuks met de kortingscode theezakje. Ook krijg je bij iedere € 10 die je besteedt, een gratis thee-envelopje. Dus bij een bedrag tussen de 10 en 20 euro krijg je één zakje gratis. Bij een bedrag tussen de 20 en 30 euro krijg je twee zakjes gratis en ga zo maar door! Tijdens het bestelproces kan je bij opmerkingen aangeven welke smaak/smaken je graag wil ontvangen.
Zondag is het Valentijnsdag en “Oh maar aan die onzin doe ik niet mee hoor!” is misschien wel de meest gehoorde uitspraak van deze week. Tot je benoemt hoe leuk het is om in thema te knutselen (bijvoorbeeld op een basisschool, maar óók met ouderen) en juist het met aandacht en zelf maken is wat zo waardevol is. Natuurlijk doen we niet mee aan de commercie, we doen mee aan de liefde die we élke dag voelen en delen dus ook op Valentijnsdag!
Voor die mensen staan er kaartenrekken vol met zoete, grappige en lieve kaarten in de winkels. Maar wat als je dat nou veel te zoet vindt? Als je zielsveel van je partner houdt maar jullie humor net even wat anders is? Dan heb je de kaartjes van Julie Ann. ‘Let’s be Honest’ is het idee achter haar ontwerpen en eerlijk? We hebben er alle drie zó om moeten lachen. Dít zijn de kaartjes die wij graag versturen!
Bron: Etsy Shop van Julie Ann
Omdat het deze week al te laat is om ze op tijd in Nederland geleverd te krijgen maken we er een inspiratie logje van. Even samen grinniken en misschien pak je straks wel een kartonnetje en een pen om zelf een kaartje te schrijven voor je liefde. De kaartjes van Julie Ann zijn simpel maar zó treffend, herkenbaar en waar. Voor elke soort liefde of relatie is er wel een kaartje.
Hieronder zie je een aantal voorbeelden van Julie Ann haar Valentijnskaartjes maar ze heeft voor alle gelegenheden dit soort kaartjes ontworpen. Mocht je dus net als wij weg zijn van haar stijl en humor, kijk dan ook eens bij de verjaardagskaartjes, vader-/moederdagkaarten of kraamkaartjes.
Versturen jullie ook een kaartje of net als wij een hele stapel kaartjes? Je kan vandaag nog tot 17:00 je Valentijnskaart met lippenstiftkus gratis versturen! Kijk voor alle informatie in dit logje.
Een deel van de kaarten die Ruchama heeft verstuurd
