Een paar weken geleden hoorde ik van het bestaan van Slowly: een app die is gemaakt voor mensen die verlangen naar zinvolle gesprekken in een tijd van instant messaging. Met Slowly ontmoet je penvrienden via je smartphone. De makers van deze app hopen mensen over de hele wereld met elkaar te verbinden in een langzamer tempo. Dat klonk als muziek in mijn oren! Ik installeerde de app en ging op onderzoek uit.
Laten we beginnen!
Je kan Slowly gratis downloaden in de App Store of via Google Play. Je kiest een gebruikersnaam, ontwerpt een avatar en maakt een profiel aan. Op je profiel is te zien wanneer je verjaardag is, hoe oud je bent en wat je sterrenbeeld is. En of je mannelijk, vrouwelijk of non-binair bent, in welk land je woont en wat je interesses zijn. Ook kan je je matchingvoorkeuren beheren. Je kan aangeven met wie je in contact wil komen: het geslacht en de leeftijdsomvang. En hoe je met iemand in contact wil komen: of je nieuwe vrienden en/of een automatische match accepteert. Ook kan je mensen uit bepaalde regio’s en onderwerpen uitsluiten. Heb je alles ingevuld? Dan kan je aan de slag!
Eergisteravond hoordeik ineens mensen zingen. Ik stond in de gang, de voordeur was nog open. Uit nieuwsgierigheid stapte ik naar buiten en keek waar dit gezang vandaan kwam. Er stond een groepje mensen midden op straat. Het waren alle ouderen uit onze straat die zich, op gepaste afstand van elkaar, voor het huis van een oudere dame hadden verzameld. Ze stonden daar samen luidkeels een verjaardagslied te zingen. Het was écht hartverwarmend om te zien! En dit was maar een van de initiatieven waarbij ik voelde dat de crisis ook zorgt voor veel saamhorigheid.
Berichten voor elkaar
In mijn vorige blog vertelde ik dat post een andere betekenis heeft gekregen. Nu we elkaar niet meer kunnen bezoeken, vervangt het zelfs fysiek contact. Juist in deze moeilijke tijd willen we elkaar zo graag steunen. En daar vinden we samen creatieve oplossingen voor. We sturen elkaar papieren knuffels daar waar het even niet in real life kan. En we laten ook onze buurtgenoten en andere voorbijgangers weten dat we aan ze denken. Om elkaar een hart onder de riem te steken, laten we op openbare plekken berichten voor elkaar achter. Hoe geweldig mooi is dat!
Hoe gaat het vandaag met jou? Kan jij je draai een beetje vinden? Hoe kom jij je dagen door?
Nu het niet meer zo vanzelfsprekend is om bij iemand langs te gaan, zoek ik naar andere manieren om contact te hebben. En nu ik zoveel mogelijk thuis blijf, zoek ik naar een andere invulling van mijn dag. Post heeft daarmee een andere betekenis gekregen. De afgelopen jaren was het vooral een luxeartikel, een cadeautje. Maar nu vervangt het zelfs fysiek contact. Ik kijk daarom meer dan ooit uit naar alle persoonlijke post. En ik ben alle postbezorgers zó dankbaar. Heel fijn dat zij onze post blijven bezorgen!
Hergebruik
Iets anders dat ineens niet meer zo vanzelfsprekend is, is lekker rondneuzen in winkels. Boodschappen doen combineerde ik vaak met een bezoekje aan een kringloopwinkel of HEMA. Plekken die ik nu zoveel mogelijk probeer te vermijden. In plaats van nog even snel ergens naar binnen te wippen, loop ik nu met een omweg naar huis. En kijk met andere ogen naar materiaal dat al in huis is.
Op Instagram en Facebook plaatsten we ongeveer een week geleden een berichtje, maar op de website bleef het nog even stil. Voor het geval je dat berichtje niet hebt gezien, delen we het hier nog een keer.
Wij hoorden vandaag veel geluiden van onrust en angst om ons heen. Had jij dat ook? In onzekere tijden pakken wij graag een pen op om liefdevolle, bemoedigende woorden te sturen. Om anderen te laten weten dat we aan ze denken en dat we er voor ze willen zijn. En herinneren ons de momenten dat lieve woorden voor ons een verschil maakten. Met dat in ons hoofd schrijven we dit bericht. Om naast de paniek ook een beetje liefde de wereld in te sturen. Als je je vandaag niet zo fijn voelde door alle onrust, weet dan dat je niet de enige bent. We denken aan je!
We zijn nu ruim een week verder en vragen ons af hoe het nu met jou gaat. Hoe ga jij om met de situatie en de maatregelen die zijn genomen? Wij komen graag samen in de Postfabriek om ervaringen uit te wisselen en naar elkaar te luisteren. En dat kan, want onze fabriek is een plek die we in gedachten bezoeken. Zo kunnen we, ieder vanuit ons eigen huis, tóch het gevoel van samenzijn even ervaren. Zoals we dat via brieven en kaarten ook kunnen, want dat is de kracht van post!
To send a letter is a good way to go somewhere without moving anything but your heart.
Phyllis Theroux
Post in onzekere tijden
Wie de uitzending van De Wereld Draait Door van maandag 16 maart heeft gezien, kan zich het slotwoord misschien nog wel herinneren. Daarin riep Felix Rottenberg min of meer op om ouderen weer eens een ouderwetse brief te schrijven. Nu iedereen veel thuis is, zoeken we andere manieren van contact en naar andere activiteiten. Post heeft een andere rol in onze levens gekregen. Op de vraag ‘Wat kunnen wij doen?’ bleek post vaak het antwoord. Als afleiding, tegen eenzaamheid, om verbinding te maken, anderen te steunen en ga zo maar door. Ervaar jij dat ook zo?
Andere blogs die op de planning stonden, schuiven we op. In plaats daarvan proberen we de komende tijd meerdere blogjes te schrijven over de rol die post nu in onze levens speelt. En als jullie daarover iets willen delen dan lezen we dat natuurlijk graag!
Als postliefhebber kijk ik vaak met een andere blik naar dingen die ik tegenkom. Ruchama, Kim en ik noemen dat met post-ogen kijken. Ik kijk bijvoorbeeld met post-ogen naar theezakjes, omdat ik een theezakje in een bijzondere verpakking graag mee stuur met een poststuk. Deze week ontdekte ik de prachtige theezakjes van Ministry of Tea. In dit blog laat ik drie verschillende zien. Kijk je mee?
Wat we zo leuk vinden aan onze trouwe lezers is dat ze achter de schermen regelmatig tips en leuke ideeën delen. Zo is Rachel liefhebber van de postzegel en stuurt ze ons regelmatige leuke post maar deelt ook altijd de postzegelnieuwtjes met ons. Vandaar onze vraag of Rachel eens een gastblog wilde schrijven en ja hoor dat wilde ze wel dus bij deze het woord aan Rachel!
Of ik een gastblog met postzegelnieuwtjes wil schrijven? Natuurlijk wil ik hier graag over schrijven, want postzegels zijn een grote passie voor mij. Ik was 10 jaar oud toen ik een postzegelalbum met een zak postzegels van mijn Ome Klaas kreeg en vanaf die tijd is de liefde voor postzegels begonnen. Als mensen aan mij vragen welke postzegels ik verzamel, dan antwoord ik meestal postzegels met een maritiem thema (schepen, vuurtorens, e.d.), maar eigenlijk heb ik een zwak voor alle mooi ontworpen en aansprekende postzegels. Daarnaast ben ik ook iemand die graag bijzondere postzegels gebruikt voor het versturen van brieven en kaarten en voor mail art. Enough about me; tijd voor wat postzegelnieuws.
In de afgelopen dagen blikten we terug op het ontstaan van onze Postfabriek. Het begon als een klein parapluutje waar we nét met zijn drietjes onder konden staan. Inmiddels is het uitgegroeid tot een heus fabriekspand. Als we aan de slag gaan met een blog, sturen we elkaar altijd een appje met: ‘Ik zit in de fabriek!’ In gedachten is dat inmiddels een groot gebouw met meerdere verdiepingen geworden. In het gebouw zitten verschillende ruimtes. Als Ruchama of Kim de fabriek in gaan, ziet Nienke voor zich hoe ze langs het gebouw loopt en achter één raam een lichtje ziet branden.
Nienke schreef: “Tijdens onze jaarlijks terugkerende adventskalender zie ik altijd de meeste lichtjes branden. En komen er elke dag een heleboel mensen naar onze fabriek. Samen zorgen we voor warmte en gezelligheid. En dit jaar voelde het warmer dan ooit. “ Wat ons opviel dit jaar is de hoeveelheid persoonlijke, uitgebreide en warme reacties op de blogs. Het was elke dag een feestje om jullie te lezen en de betrokkenheid te voelen.
Zoals na elk goed samenzijn is het ook fijn om samen even na te praten. Tijdens het aanvegen van de vloer en het klaar zetten van de spullen voor de volgende dag, deden wij dat met elkaar vooral over jullie: “Heb jij die mooie reactie van Esther gelezen?”, “Kijk nou wat Karin hier schreef!”, “Oooh lees nou wat Mieke schreef in haar kaartje aan ons!” En zo gloeiden we elke dag met zijn drietjes een beetje na van al die fijne bezoekers in ons fabriekje en passeerden alle vaste lezers wel een keertje de revue. Met warme harten knipten we het licht uit en zochten ons bed op om de volgende ochtend vroeg weer paraat te staan.
Vandaag is de laatste dag dit jaar waarop we nog even samen komen met elkaar, met jullie. Wat zeggen jullie ervan om op deze laatste dag met elkaar op te ruimen, het gebouw in orde te maken voor een korte vakantie (wie zorgt er voor de plantjes?) en nog even samen na te praten?
Op dag 1 nodigden we jullie uit om weer mee op reis te gaan. We zouden het dit keer hebben over het in je kracht staan. Voor onszelf werd dat in de periode van de kalender in het échte leven ook van ons gevraagd, en zélfs van onze dierbaren. Zo was er een prachtige synchroniciteit tussen de lessen in de kamers van de fabriek en de belevenissen daarbuiten. Hoe heb jij de afgelopen 24 dagen beleefd? Wat heb je gezien? Wat is jou bijgebleven? Wat neem je graag mee naar volgend jaar? En wat laat je juist achter?
We heten je heel graag weer welkom in 2020 en mocht je iets tegenkomen waarbij je denkt “dat zou nou mooi staan in die fabriek!”, laat het ons weten. We horen je graag.
Op de een-na-laatste dag van deze weer bijzondere adventskalender willen we één van jullie trakteren op een overvolle doos met leuke postspullen! De laatste tijd zijn we bezig geweest met het verzamelen van leuke spulletjes. Op creatieve meetings komt er vaak een “ruil- of weggeefbox” voorbij en daar zat pas een leuk setje stempels in wat ik mee heb genomen voor deze goodiebox. Ook krijgen we nog wel eens wat spulletjes opgestuurd om zelf te gebruiken of weg te geven aan wie daar blij van wordt. Zo hebben we dus heel veel leuks kunnen verzamelen voor in deze doos en stop daar een aantal van onze persoonlijke favorieten bij en dan heb je een heerlijk pakket. Kijk je mee?
Wat zit er in de goodiebox?
Postzegels, wax, label cards en een lakstempel
Om te beginnen heb ik een aantal van mijn persoonlijke favorieten toegevoegd:
postzegels waar je heel leuk collages mee kan maken of altijd goed werken als detail!
Wax en lijmstukjes om lakzegels mee te maken, hier vind je verschillende tips en tricks. Je kan een oude lepel gebruiken om de stukjes in te smelten.
Een lakstempel
Classiky label cards zijn een favoriet, ze zijn van stevig karton waardoor je ze al zo als kaartje kan gebruiken, als adreslabel of in collages kan verwerken.
Nienke en Kim gingen begin augustus samen naar Deventer. En ontdekten een bakery café met de naam Sync Ok. Daar stonden kleine zwarte kistjes op tafel die voor een intensere beleving én inzicht hebben gezorgd. Nieuwsgierig? Lees er meer over in dit blog
Op harts-tocht in Deventer
Dinsdag zes augustus gingen we samen op harts-tocht in Deventer. Tijdens zo’n harts-tocht laten we plannen en verwachtingen los. We laten ons leiden door dat wat we tegenkomen en dat wat eruit ontstaat. Zo liepen we vlak voor lunchtijd een winkel met tweedehands boeken in. Hier kochten we ieder een stapeltje boeken. Er ontstond een gesprek met de eigenaar van deze winkel. Hij raadde ons Sync Ok aan, een tentje waar je heel lekker en vegan kan eten. En die raad hebben we opgevolgd…
Sync Ok
Bij Sync Ok gingen we aan een tafeltje vlakbij het raam zitten en het voelde meteen goed. Helemáál nadat het verhaaltje op de menukaart ons opviel.
Super tof dat je hier zit. Kies het plekje uit dat je het meest aanspreekt en laat je door ons verwennen. We zijn een zone die vrij is van WiFi, telefoons en laptops. Die mag je in je tas laten of in de black box stoppen. Bij Sync Ok draait het om contact met jezelf of elkaar. In ieder geval een kwaliteitsmoment in een relaxte groene omgeving.
Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van een vriendin. ‘Nien, zou je alle foto’s die ik jou gestuurd heb willen terugsturen? Ik ben ineens al mijn foto’s kwijt!’ Haar telefoon had heel vreemd gedaan en daarna waren alle foto’s verdwenen. Gelukkig ontdekte ze later dat een groot deel van de foto’s veilig op haar computer stonden, maar een deel van de foto’s bleek echt weg te zijn. Natuurlijk ging ik meteen op zoek naar alle foto’s en video’s van ons en haar zoontje. En zo zagen we allebei weer een heleboel kostbaar beeldmateriaal. Er kwamen herinneringen boven en we blikten samen terug.
Deze gebeurtenis was meteen een waarschuwing. Dit kan iedereen overkomen! Voor de zekerheid heb ik meteen alle foto’s van mijn telefoon op mijn computer gezet. Van de leukste foto’s maakte ik fotokaarten, zodat er nu ook een tastbare versie van is. Die kaarten wilde ik meteen gaan versturen, totdat ik terugdacht aan het terugblikken met die vriendin, en hoe fijn het was om samen herinneringen op te halen. Ik besloot de kaarten te bewaren, zodat ik dat in de toekomst ook via deze kaarten kan doen!
Herinneringen versturen
Ken je die herinneringen die Facebook je stuurt? Dat er een foto verschijnt die je een paar jaar geleden op diezelfde datum plaatste? Ik bedacht dat het per post misschien nog leuker zou zijn! Achterop de fotokaarten die ik maakte, heb ik de datum geschreven waarop de foto’s zijn gemaakt. Als reminder schreef ik die dagen ook in mijn nieuwe agenda. Die kaarten ga ik versturen als herinnering rond diezelfde dag in 2020.
Misschien is het voorval met de verdwenen foto’s meteen ook voor jou een waarschuwing. Zorg ervoor dat je je telefoonfoto’s ergens opslaat, zodat je ze niet kwijt bent als er iets met je telefoon gebeurt. En heb je dit jaar nog een vrij momentje? Maak dan kaarten van de leukste foto’s. Mooie herinneringen aan het oude in het nieuwe jaar!
