Tags
ansichtkaarten, apotheek, kerstkaarten, kleine dingen, Mélisse, persoonlijk, wenskaarten, William Mooijman
Nog niet zo lang geleden zat ik in de wachtruimte van een ziekenhuisapotheek. Het was de tweede keer die dag dat ik daar een tijdlang moest wachten. Deze apotheek is groter dan de apotheek waar ik mijn eigen medicijnen ophaal. Er zijn verschillende zitplekken, ongeveer tien balies en er komen en gaan een heleboel mensen. Tussen de flarden van gesprekken hoor je af en toe een geluid dat een nieuw volgnummer aankondigt. Op een scherm kun je zien bij welke balie je moet zijn.
Nummer 150
Toen nummer 150 op het scherm verscheen, stond niemand op. Mensen begonnen om zich heen te kijken, het nummer werd hardop geroepen door de vrouw achter de balie, maar er stond nog steeds niemand op. Precies op het moment dat het geluid opnieuw klonk en nu nummer 151 op het scherm verscheen, stonden er ineens twee mensen op. Een man liep in één streep naar de juiste balie, een andere man schrok op. De man die opschrok, keek van zijn kaartje naar het scherm, en van het scherm naar de bordjes bij de balies. Je zag de verwarring op zijn gezicht.
De balies van deze apotheek worden door schermen van plexiglas van elkaar gescheiden. Als er iemand voor de balie staat, is er nauwelijks ruimte om ertussen te komen. De man probeerde het toch en hield zijn kaartje met daarop nummer 150 hoog in de lucht, maar hij werd niet gezien. Daarop liep hij naar een andere balie en probeerde de situatie uit te leggen aan de vrouw die erachter zat, maar zij werkte aan een tas vol medicatie voor iemand anders. Ze probeerde haar aandacht daarbij te houden en zei: ‘Nee meneer, u wordt vanzelf opgeroepen!’ De man droop af en ging tegen een muur staan, de arm met het kaartje om zich heengeslagen. Vanaf het bankje waar ik zat te wachten zag ik hem ineenkrimpen en dacht: zo ziet dat er dus uit! Ik ken dit gevoel! Dít is wat niet gezien en niet gehoord voelen met je doet!
Lees verder »Maar hoe kom je tevoorschijn te midden van de waan van de dag? Waar is het kompas dat de richting aangeeft? Wat is je plaats te midden van alles wat er is? Hoe sta je stevig in een wereld die wankelt?
Claartje Kruijff in ’Stevig staan in een kwetsbare wereld’
