Mijn handen zijn mij dierbaar omdat ze mijn gereedschap zijn bij het schrijven van mijn brieven. Helaas heb ik door een aandoening regelmatig last van mijn handen. Ik heb me wel eens afgevraagd: wat nou als ik op een dag niet meer zou kunnen schrijven, zou dat het einde betekenen van mijn briefuitwisselingen? Mensen die niet kunnen lezen of schrijven, bijvoorbeeld doordat ze blind zijn, zouden die wel brieven uit kunnen wisselen? En zo speelde ik al die tijd al met het idee een keer een brief in te spreken, in plaats van op te schrijven.

Enkele maanden terug leerde ik een radiomaker kennen, aan wie ik een brief schreef en wiens radio documentaires ik luisterde. Ik raakte geïnspireerd en ineens was het moment daar waarop ik een USB stick afrekende bij de HEMA en enkele uren later mijn eerste audio-brief zat in te spreken. De eerste versie was rauw, rechtstreeks vanuit mijn hart zo de stick op. Ik luisterde het terug en schrok, dat wat geschreven op papier nog een bepaalde afstand heeft, was zo ingesproken wel héél intens. Dat durfde ik nog niet naar een semi onbekende. Ik besloot een nieuwe versie te maken, eentje die iets meer geregisseerd was. Ik bepaalde wat ik wilde vertellen, zocht de fragmenten bij elkaar die ik wilde laten horen of voor wilde lezen en sprak opnieuw in. Ik zette de brief op een USB stick en stuurde deze in een theedoosje op naar de radiomaker. Enkele weken later ontving ik er eentje terug, een brief op stick, 30 minuten aan materiaal helemaal voor mij alleen. Ik denk dat het één van de meest dierbare brieven is die ik ooit heb ontvangen. Ik heb hem al minstens 10 keer geluisterd en elke keer als ik luister, hoor ik toch weer iets nieuws.

Een audiobrief in een theedoosje

Het speciale aan luisteren is dat het een heel unieke manier is van je concentreren. Je kunt ondertussen iets doen met je handen, zoals de was vouwen of knutselen, waarbij je niet heel erg hoeft na te denken. En ondertussen kun je luisteren. Door je zintuigen af te spitsen op wat je hoort, lijkt er meer te openen. Ik merkte dat ik me na het luisteren naar de audio brief heel open en heel rustig van binnen voelde. Ik vond het een unieke beleving die toch heel anders is dan het lezen van een brief, meditatief bijna.

Vandaag is de laatste dag van de adventskalender. Ik schrijf dit en ik voel de emotie in mijn borstkas. Het was dit keer niet gewoon een adventskalender, het voelde als méér, zóveel méér. Het voelt alsof we een aantal van jullie beter hebben leren kennen de afgelopen maand en het voelt alsof we onszelf en onze fabriek ook beter hebben leren kennen.

Als laatste boodschap, als afsluiter van een prachtig post-jaar, sprak ik daarom mijn tweede audiobrief in. En dit keer… is het een brief aan jullie. Ga een stuk wandelen met je koptelefoon op, ga een klusje doen in huis of zet hem aan tijdens het autorijden. Maak er tijd voor en luister: veel plezier.

Kijk het volledige filmpje van Alan Watts hier, het filmpje van dr. Twerski hier en het liedje van Eefje de Visser hier. Het boek van Manu Keirse is hier te koop.

En daarmee is denk ik, voor nu althans, alles gezegd. Tot volgend jaar allemaal!

Duizendliefs,
Kim