Een pot vol namen
Sandie verstuurde ieder jaar een heleboel kerstkaartjes. Maar in 2017 hakt ze de knoop door en besluit: Dit jaar géén kerstkaarten! In plaats daarvan plaatst ze een foto van een pot vol briefjes op social media. In het onderschrift vertelt ze dat de pot de namen bevat van iedereen die ze in 2018 minstens één kaartje wil sturen: Beter dan een kerstkaart! In dit gastblog kan je meer lezen over het postproject van Sandie.
Zonder verplichting
En toen was het opeens weer december. Sinterklaas weg en de eerste kerstbomen verschijnen al in de huiskamers. Op de brievenbussen staan de advertenties voor de goedkope kerstzegels en langzaamaan besef ik: het grote dilemma ‘wat doe ik dit jaar met de kerstkaarten?’ dringt zich weer aan me op. Eigenlijk best gek dat ik, een grote postfanaat, ga twijfelen aan het versturen van kerstkaarten. Of juist niet gek? Het hele jaar stuur ik ontelbare brieven, kaartjes en kleine cadeautjes aan mensen die ik blij wil maken, wil troosten of gewoon om ze te verrassen. Zomaar. Zonder verplichting.
En daar gaat het mis voor mij bij de kerstkaarten. Het is een verplichting geworden, of beter gezegd, ik heb er voor mezelf een verplichting van gemaakt. Daar komt nog bij dat ik hoge eisen stel aan mijn te versturen kerstpost.
Post met persoonlijke ‘touch’ in de vorm van een vilten figuurtje
Ten eerste kan ik geen onderscheid maken tussen mensen, waardoor ik mijn hele adressenbestand een kaart wil sturen. Met wat schrappen komt dat toch al snel neer op zo’n 75 kaartjes. Verder vind ik dat een kerstkaart altijd een persoonlijke boodschap moet bevatten, dus het schrijven is een behoorlijk karwei. En als laatste kan ik geen kerstkaart versturen zonder persoonlijke ‘touch’ in de vorm van een vilten figuurtje, bang mensen teleur te stellen.
Kortom, ga ik aan deze klus beginnen?!