Tadaaa! Dit zijn de decemberzegels van 2023! Je kan ze nu kopen én gebruiken voor brievenbuspost tot en met 50 gram. Ja, echt! Met deze zegels kun je dus nú al je post voor een speciaal tarief versturen!
Linde Faas
Dit jaar zijn de decemberzegels ontworpen door illustrator Linde Faas, die zich liet inspireren door haar woonplaats in Noorwegen. De grootse landschappen en de kleuren van het noorderlicht maken de kerstzegels van 2023 betoverend mooi. Voor Linde is de decembermaand een tijd van samenzijn en genieten van het geluk in kleine dingen. Samen de boom versieren of naar de vallende sterren kijken. Dat zie je ook terug op de decemberzegels: iedere zegel vertelt een klein verhaal binnen een grotere winterse vertelling.
Haar sfeervolle ontwerp brengt je naar het hoge noorden. Mens en dier maken daar nieuwe herinneringen en genieten van het geluk dat in kleine dingen zit. Op iedere zegel ontdek je verrassende details. Kijk maar eens goed naast de uil op de tak!
Nog niet zo lang geleden zat ik in de wachtruimte van een ziekenhuisapotheek. Het was de tweede keer die dag dat ik daar een tijdlang moest wachten. Deze apotheek is groter dan de apotheek waar ik mijn eigen medicijnen ophaal. Er zijn verschillende zitplekken, ongeveer tien balies en er komen en gaan een heleboel mensen. Tussen de flarden van gesprekken hoor je af en toe een geluid dat een nieuw volgnummer aankondigt. Op een scherm kun je zien bij welke balie je moet zijn.
Nummer 150
Toen nummer 150 op het scherm verscheen, stond niemand op. Mensen begonnen om zich heen te kijken, het nummer werd hardop geroepen door de vrouw achter de balie, maar er stond nog steeds niemand op. Precies op het moment dat het geluid opnieuw klonk en nu nummer 151 op het scherm verscheen, stonden er ineens twee mensen op. Een man liep in één streep naar de juiste balie, een andere man schrok op. De man die opschrok, keek van zijn kaartje naar het scherm, en van het scherm naar de bordjes bij de balies. Je zag de verwarring op zijn gezicht.
De balies van deze apotheek worden door schermen van plexiglas van elkaar gescheiden. Als er iemand voor de balie staat, is er nauwelijks ruimte om ertussen te komen. De man probeerde het toch en hield zijn kaartje met daarop nummer 150 hoog in de lucht, maar hij werd niet gezien. Daarop liep hij naar een andere balie en probeerde de situatie uit te leggen aan de vrouw die erachter zat, maar zij werkte aan een tas vol medicatie voor iemand anders. Ze probeerde haar aandacht daarbij te houden en zei: ‘Nee meneer, u wordt vanzelf opgeroepen!’ De man droop af en ging tegen een muur staan, de arm met het kaartje om zich heengeslagen. Vanaf het bankje waar ik zat te wachten zag ik hem ineenkrimpen en dacht: zo ziet dat er dus uit! Ik ken dit gevoel! Dít is wat niet gezien en niet gehoord voelen met je doet!
Maar hoe kom je tevoorschijn te midden van de waan van de dag? Waar is het kompas dat de richting aangeeft? Wat is je plaats te midden van alles wat er is? Hoe sta je stevig in een wereld die wankelt?
In 2020 werd ik verliefd op de kaartjes van ninamaakt. Nina tekent over schoonheid in de gewone dingen, liefde in een klein gebaar en lichtjes in een donkerblauwe nacht. Haar kaarten met lieve illustraties en geruststellende woorden dragen hoop en een glimlach in zich.
Ninamaakt
Haar naam is Nina en zij maakt. Nina maakt tekeningen, letters, kaarten, kalenders, posters en meer. Ze is het liefst in de weer met een kroontjespen en mooie inkten en wordt blij van mooie details, imperfectie, eenvoudige maar bijzondere materialen en dat grootse gevoel wanneer alles blijkt te kloppen. Haar illustraties gaan over van alles, maar het liefst laat ze zich inspireren door wat ze om zich heen ziet. De natuur, een mooi gebouw, kopjes koffie. Ze tekent graag dingen die haar laten glimlachen, zodat ze die glimlach door kan geven aan iemand anders. Met haar werk wil ze laten zien dat je heus niet ver hoeft te zoeken om iets moois te zien of te beleven. Dat schoonheid overal is, altijd.
De weekendavonturen geven me nieuwe energie en inspiratie, maar er komt pas iets moois uit mijn handen als ik genoeg rust en ruimte heb voor mijn eigen gedachten.
Met mijn illustraties wil ik het leven een beetje lichter maken. Want hoe zwaar en donker de dingen soms ook zijn, ik geloof dat er altijd hoop is. Soms zoveel dat het je bijna overvalt. En soms zijn het maar hele kleine glimpjes, verstopt in alle chaos. Maar heus, ze zijn er. Dus daarover teken ik: over schoonheid in de gewone dingen, liefde in een klein gebaar en lichtjes in een donkerblauwe nacht.
Jaren geleden toen ik op zoek was naar mooie kerstkaarten, werd ik verliefd op de prachtige stijl van Sarie. Niet alleen haar gebruik van kleur, maar ook de verschillende lagen in haar illustraties en het voelen van haar hart in haar werk. Sindsdien ben ik Sarie blijven volgen en zag haar steeds dichter bij zichzelf komen. Ik meldde me daarom direct aan toen Sarie proefpersonen zocht voor een nieuw project met de naam ‘Gelukspost’. Elke maand een beetje Sarie in de bus, hoe heerlijk is dat? Na twee edities ontvangen te hebben wist ik: Sarie heeft een verhaal te delen voor onze adventskalender. Pas enkele dagen geleden vroeg ik haar voor een gastblog met een deadline heel dichtbij, ze aarzelde geen moment en een paar dagen later vond ik het volgende verhaal in mijn inbox. Lees en geniet mee én ontdek welk vervolg het Gelukspost project krijgt in 2020.
Confetti
Voor de buitenwereld ben ik zo iemand die het allemaal voor elkaar heeft. Gelukkig getrouwd -zonder kinderen mét drie katten, een eigen onderneming, grootse plannen voor de toekomst en net een prachtige reis gemaakt. Sinds een jaar of 5 ben ik iemand die ‘weet wat ze wil’. Iemand met een verhaal. Zo’n lucky bastard die haar dromen achterna gaat. Dat is wel eens anders geweest.
Het is November. De herfst is in volle gang. De zon schijnt. Als ik nu buiten zou lopen zou ik zien dat de kleuren van het bladerdek sinds gisteren alweer veranderd zijn. Een vurig schouwspel van rood en geel en gouden zonnestralen. De wind laat de blaadjes als confetti over straat dwarrelen. Maar ik ben niet buiten. Ik staar naar een computerscherm in een kil kantoorpand. Mijn panty knelt. Mijn haar probeert te ontsnappen uit mijn zorgvuldig gestylede knotje.
Ik tel de minuten af tot mijn lunchpauze. Ik heb nog geen idee dat ik hier niet hoor. Ik ben eigenlijk best trots. Op mijn allereerste ‘echte’ baan. Op mijn kast vol colbertjes en groeiende verzameling lippenstift. Trots dat ik mezelf elke dag om half zeven naar de trein sleep en tussen alle andere colbertjes naar een plek reis waar ik grotemensendingen doe. Een bijdrage lever aan de maatschappij. De overige colbertjes op mijn werk lijken het reuze naar hun zin te hebben. Er wordt gelachen bij de koffieautomaat, met grote passen rondgerend ‘geen tijd, te laat, ik ben te laat!’, en gepassioneerd gesproken over allerhande werk-issues. Ik doe gezellig mee. We maken er het beste van. Is dat niet hoe het werkt?
Wake up
Het beste…. Het begon me schrikbarend snel te dagen dat dit niét het beste was. Niet voor mij en niet voor de wereld. Terwijl mijn hoofd me verhalen vertelde over normen en waarden, verwachtingen en acceptatie, zocht mijn hart wanhopig naar een uitweg. En in plaats van haar te overrulen – te zeggen dat het allemaal wel goed zou komen, dat dit nu eenmaal was wat ‘volwassen zijn’ inhield – besloot ik te luisteren. Echt te luisteren.
De oplossing kwam als vanzelf toen ik als toeschouwer eens eerlijk naar mijn leven keek. Ik zag mezelf keihard werken voor allerlei spullen die ik eigenlijk niet nodig had. Ik spendeerde mijn geld aan nieuwe kleren, vakanties, de inrichting van mijn huis. Alles om afleiding te bieden aan de subtiele grijsheid van het bestaan dat ik lijdde. Het leven voelde kleurloos omdat ik woonde op een plek waar ik niet thuis was, maar waar wel werkgelegenheid was – en ik besteedde het grootste deel van mijn tijd aan werk om het leven te kunnen bekostigen dat onlosmakelijk verbonden was met deze plek in dit bestaan. Ik was begonnen een web te knopen voor mezelf waar ik weldra nooit meer uit zou kunnen ontsnappen.
Dus in plaats van het gat in mijn hart te dichten met méér spullen, méér reizen en leven van loonsverhoging naar huisuitbreiding, gooide ik het roer om. Honderdtachtig graden. Toen ik met een kritische blik om me heen keek bleek ik eigenlijk niet zoveel nodig te hebben. Spullen gaven me geen vervulling en wat mijn hart wél deed zingen was veelal gratis en in overvloed aanwezig voor wie zichzelf de vrijheid gunt ervan te genieten. En dus deed ik alles weg. Mijn spullen, mijn prachtige appartement, mijn baan waar ik nét een vast contract aangeboden had gekregen. Als het niet paste, moest het gaan.
Een tijdje terug stuurde ik een dierbare een tekst die ik had geschreven over een gesprek wat ik met hem had gehad. Hij gaf aan dat het bijzonder was zijn eigen woorden te lezen, omdat die hem hielpen herinneren aan een stuk wijsheid wat inmiddels naar de achtergrond was verdwenen. Zo kan het ook heel krachtig zijn om soms eens te kijken naar wie we waren en welke wijsheid we in het verleden al bezaten. En dat geldt net zo goed op creatief gebied! Door de jaren heen hebben we al heel veel blogs geschreven over kerstkaarten die nog steeds de moeite waard zijn. Vandaag nemen we je dus mee door een heleboel blogs uit de oude doos voor een dosis inspiratie. Pimp bestaande kaartjes, maak ze helemaal zelf, zet een persoonlijke boodschap op een gekocht kaartje óf doe het gewoon helemaal anders.
Pimp je kaartjes!
Een aantal blogs met tips om je bestaande kerstkaartjes nét die persoonlijke touch te geven.
Jaren lang kocht ik leuke kaarten en gaf ze een persoonlijke draai door er bijvoorbeeld glitters of nepsneeuw aan toe te voegen. Vorig jaar maakte ik voor het eerst zelf kerstkaarten en werd op slag verliefd op het proces én op het eindresultaat. Eigenlijk wilde ik, o.a. door de prijs van de Decemberzegels en het altijd maar íedereen een kaartje te willen sturen, geen kaarten sturen dit jaar werd ik toch verleid door mijn eigen materialen. Hoewel ik al lang gebruik maak van oude postzegels in mijn poststukken ben ik er de laatste twee jaar helemaal verzot op geraakt en vooral de laatste maanden gebruik ik ze meer dan ooit. O.a. voor achtergronden wat zo’n mooi effect geeft. Vandaag dus mijn kerstkaarten mét postzegels ter inspiratie.
Kerstkaarten met postzegels en muziekpapier
Ik laat je vandaag een aantal verschillende soorten kaarten met postzegels zien. Om te beginnen een leuk trucje wat ik zelf onlangs van Hilde leerde. Ik zeg je er gelijk bij, je moet er even tijd voor nemen, geduldig en netjes werken maar dan heb je wel een heel gaaf resultaat. Kijk je mee?
Als ik terugblik op het afgelopen jaar, kan ik er niet omheen: de duurder wordende postzegel. Toen de tariefverhoging werd aangekondigd, was post weer veel in het nieuws. Helaas waren dit geen berichten over de kracht van post en werd er alleen geschreven over verdwijnende brievenbussen en dure postzegels. Ik merkte wat dit nieuws deed: het gaf een negatief gevoel aan het begrip post. En vooral dát maakt me zo verdrietig. Post is zoiets moois! Digitale berichten zijn misschien gratis en snel, maar kunnen toch het speciale gevoel van échte post niet vervangen. Als iemand met liefde iets voor je maakt, en met aandacht iets voor je schrijft, voelt dat als een cadeautje! En dat is toch elke cent van een postzegel waard?
Cadeautje
Misschien kunnen we post – vooral nu – ook meer als luxeartikel of cadeautje gaan zien. Simon Garfield beschrijft dat zo mooi in zijn Ode aan de brief.
Het is een luxeartikel, een cadeautje – omdat je de tijd kunt nemen om te bedenken wat je tegen mensen wilt zeggen en ze dan iets sturen dat hun dag zal opvrolijken.
Kerstkaarten
Kerstkaarten zijn hier een prachtig voorbeeld van. Ik zal twee situaties voor je schetsen.
De brievenbus kleppert en er valt post op de mat. Je loopt naar de deur om te kijken wat de postbode heeft gebracht en vindt tussen de saaie rekeningen een echte handgeschreven envelop. Je legt de post op tafel, zet een kopje thee en verheugt je op het openen van het poststuk. Het maakt je nieuwsgierig. Van wie zou het zijn? Wat zou erin staan? Als je de thee hebt ingeschonken, neem je de tijd om de handgeschreven envelop te openen en vindt een kerstkaart in de envelop. Als je de kaart opent, zie je dat er onder de voorgedrukte tekst twee namen staan. Henk en Wilma wensen je op deze manier fijne kerst en een gelukkig nieuw jaar toe.
Een vergelijkbare situatie, maar toch een béétje anders.
Ik was vastberaden: dit jaar zou ik geen kerstkaarten sturen. Nog meer dan vorige jaren voelde het de afgelopen weken alsof ik nu al tijd en energie te kort zou komen voor de decembermaand. In het nieuwe jaar zou ik, geïnspireerd door Sandie, iedereen op een onverwacht moment een ‘kerstkaartje’ sturen. Tot de decemberzegels, die ik voor het eerst in jaren écht mooi en leuk vind, van dit jaar bekend werden gemaakt en ik iets voelde kriebelen. Oeps! En voor ik het wist besloot ik niet alleen wél kerstkaarten te sturen, ik nam me voor ze ook nog eens zelf te maken. Iets wat ik nog nooit heb gedaan maar ik besloot toe te geven aan mijn eigen enthousiasme!
Op pinterest vond het idee van een Tim Holtz ‘doll’ met een sterretje in zijn hand. Hilarisch! De dolls van Tim Holtz zijn uitgesneden mensen van vintage foto’s, je hebt ze in de gewone en in de winterse set. Na een rondje googelen vond ik naast het setje Christmas dolls ook de Christmas snippets. Tim Holtz heeft setjes samengesteld met in een bepaald thema verschillende, al uitgesneden plaatjes afkomstig van vintage illustraties en papierwaren. Heel leuk om te gebruiken voor op je kaartjes, briefpapier of in je journal. Voor de kerstkaarten ben ik dus voor de dolls en de snippets in twee maten gegaan. De setjes worden bij verschillende Nederlandse hobbywinkels verkocht!
Tim Holtz Idea-Ology Christmas Ephemera
Geïnspireerd door alle mooie illustraties ben ik aan de slag gegaan en al snel bleek dat ik zoveel tijd en liefde in elke kaart stak dat ik in dit tempo nooit voor iedereen een handgemaakte kaart kon maken. Daar begon de strijd in mijn hoofd weer! Als ik dan toch kerstkaarten stuur, wil ik iedereen een kaart sturen, het liefst met persoonlijke tekst. En juist waar ik zo graag met mijn hart werk, vergeet ik nog wel eens trouw aan mézelf te zijn. Want zeg het feit dat ik je geen handgemaakte kaart stuur betekent toch niet dat ik je minder leuk of aardig vind dan die anderen? Nee! Het betekent dat ik de kaart die ik in mijn hoofd had nog niet heb kunnen maken en daarom schrijf ik je een persoonlijke kerstkaart.
Met het maken van de kerstkaarten ben ik gevoelsmatig dus eindeloos bezig. Ik blijf net zo lang schuiven en passen tot het goed voelt. Ben je benieuwd hoe ik mijn kerstkaarten heb opgebouwd? Ik laat het je vandaag in het kort zien en daarnaast mag je je laten inspireren door mijn kaartjes.
De feestdagen zijn voor iedereen een andere beleving. Sommige mensen kijken er ontzettend naar uit, andere mensen hebben er niet zoveel mee (hai Nienke!) en voor weer anderen zijn het soms moeilijke dagen door het gemis van een dierbare of andere omstandigheden. In elk geval is het einde van het jaar een periode die bij iedereen wel gevoelens oproept.
Decembermaand
Zelf heb ik hele warme herinneringen aan de kerstdagen, omdat we dan als gezin altijd met z’n viertjes waren en ik die gezelligheid heerlijk vond. Nadat mijn ouders uit elkaar gingen, waren de kerstdagen juist een tijd waarin ik daar altijd weer naar verlangde. Inmiddels heb ik zelf een gezin, waardoor ik er nu met hen iets fijns van kan maken. Toch is er in December altijd weer een moment waarop ik denk “Waarom voel me nou toch zo raar?” om me dan te beseffen dat dat gevoel elke December weer even terug komt. Helemaal niet erg, want al die fijne én minder fijne momenten horen bij mijn leven. Het doet me wel altijd beseffen dat iedereen zo wel zijn eigen gevoelens heeft bij de decembermaand en hoe mooi is het om daar een beetje extra aandacht aan te kunnen schenken bij iemand? Door niet zomaar een kaartje te sturen, maar bijvoorbeeld… een hele slinger?
5×2 wensvlaggetjes van Koperberg Arts & Crafts
Enige tijd terug schreef ik al eens over de prachtige wensvlaggetjes van Koperberg Arts & Crafts. Ze zijn er in allerlei thema’s waaronder ook de thema’s licht en vrede. Op de vlaggetjes staan mooie afbeeldingen en teksten passend bij het thema. Er zit een velletje handgeschept papier bij om je boodschap op te schrijven en in de bijpassende enveloppe kun je het geheel verzenden. Ik vind het een mooie manier om een aantal mensen nét dat beetje extra te sturen. En, vandaag hebben jullie de kans om één van de vijf setjes met vlaggetjes te winnen! In een set vindt je de post vlaggetjes (incl. papier en enveloppe) met thema licht en met thema vrede, je kunt dus twee mensen verblijden met een slinger (of er stiekem zelf eentje ophangen natuurlijk). Lees gauw verder hoe je mee kunt doen! Lees verder »
Eigenlijk wilde ik vorig jaar al kerstkaartjes maken met de kinderen, maar toch zag ik er telkens tegenop om er mee te beginnen. Uiteindelijk merkte ik dat dat vooral kwam doordat als ik iets met ze wil knutselen waarvan we vooraf bepaald hebben hoe het eruit kwam te zien, het een stuk minder leuk was. Zij raakten gefrustreerd omdat het niet precies werd als bedacht, ik raakte gefrustreerd doordat ze dingen anders uitvoerden waardoor het niet lukte en het eindigde er meestal mee dat ze opgaven en verveeld toekeken hoe ik in m’n eentje iets zat te maken.
We hebben het dit jaar anders aangepakt en het was ontzéttend leuk en gezellig, dus ik neem jullie graag mee naar de super winterse zondag 10 december. Een dag waarop we thuis de open haard aanstaken, de eerste sneeuw viel van het jaar, we een heleboel kerstkaartjes maakten en warme chocolademelk met slagroom dronken.
Voorbereiding
Om kerstkaartjes te maken met de kinderen heb ik geen voorbedacht ontwerp gemaakt wat zij mochten gaan namaken, maar hen volledig vrij gelaten. De structuur die ik heb aangeboden bestond uit de activiteit en de materialen. De activiteit was kerstkaarten maken, waarbij dus de voorwaarde gold: het moet in de enveloppe passen. Qua materialen heb ik voor hen beiden een bakje met spulletjes vooraf gevuld.
Voor ieder een bakje met materiaal om kaartjes mee te maken
In elk bakje zat het volgende:
– een aantal blanco dubbele kaarten
– een aantal enveloppen
– een schaar en plakstift
– glitters
– een paar kerstlabels en stickers van Cavallini & Co (zie deze blog met winactie!)
– een potlood en zwarte pen
– glitters
– stukje touw
Op tafel heb ik nog een set krijtjes van Chunkies neergelegd. De krijtjes zijn perfect voor kleine kindjes, ze kleuren heel gemakkelijk en dicht en zijn te gebruiken zoals een lijmstift. Door te draaien, draai je het krijtje omhoog. Geen vieze kinderhandjes, goeie grip, geen kapotte krijtjes en wel hele mooie kleuren. Ideaal dus!
