Eergisteravond hoorde ik ineens mensen zingen. Ik stond in de gang, de voordeur was nog open. Uit nieuwsgierigheid stapte ik naar buiten en keek waar dit gezang vandaan kwam. Er stond een groepje mensen midden op straat. Het waren alle ouderen uit onze straat die zich, op gepaste afstand van elkaar, voor het huis van een oudere dame hadden verzameld. Ze stonden daar samen luidkeels een verjaardagslied te zingen. Het was écht hartverwarmend om te zien! En dit was maar een van de initiatieven waarbij ik voelde dat de crisis ook zorgt voor veel saamhorigheid.

Berichten voor elkaar

In mijn vorige blog vertelde ik dat post een andere betekenis heeft gekregen. Nu we elkaar niet meer kunnen bezoeken, vervangt het zelfs fysiek contact. Juist in deze moeilijke tijd willen we elkaar zo graag steunen. En daar vinden we samen creatieve oplossingen voor. We sturen elkaar papieren knuffels daar waar het even niet in real life kan. En we laten ook onze buurtgenoten en andere voorbijgangers weten dat we aan ze denken. Om elkaar een hart onder de riem te steken, laten we op openbare plekken berichten voor elkaar achter. Hoe geweldig mooi is dat!