Het jaar 2017 zit er bijna op en het was voor ons alledrie weer een roerig jaar vol hoogtepunten en dieptepunten. In de zomer hebben we jullie al veel verteld over alles wat er speelde in onze persoonlijke levens, dus om dat nóg eens te doen is misschien een beetje overdreven. Dit keer daarom een terugblik waarbij we alledrie dezelfde vragen beantwoorden!
Ruchama
Van wie of wat wil jij nu afscheid nemen?
Stel je me deze vraag met oprechte interesse en terwijl we tegen over elkaar zitten dan zal ik je het eerste antwoord wat me te binnen schiet vertellen. Nu we op het internet zitten en ik dat antwoord eigenlijk niet online wil zetten, zet het me aan het denken – héb ik niet al afscheid genomen? Is het feit dat er al jarenlang geen wisselwerking van interesse, liefde of oprechte woorden voor elkaar is niet de bevestiging dat er al afscheid ís genomen. Ik heb altijd al heel sterk de drang gevoeld definitief afscheid te nemen van degenen of hetgeen wat niet meer in mijn leven past. Tot ik in vier jaar tijd mijn vader, mijn Tico en daarmee mezelf verloor. Drie mensen waar ik geen afscheid van wilde nemen, waar geen woorden hardop waren uitgesproken. Uiteindelijk leerde ik de nieuwe Ruch door en door kennen, kon ik het gemis van mijn vader omzetten in liefde en koesteren maar bleef het afscheid van Tico knagen. Spijt, twijfels, nieuwe inzichten. Tico was naar mensen een heerlijke schat, maar bij soortgenoten kwam zijn onzekerheid en border collie karakter naar voren en dat gaf hem veel stress. Mijn eigen groei en ervaring met Lupa maakte dat ik hem graag anders had willen kunnen begeleiden. Na zijn dood heb ik nooit meer, ondanks mijn grote liefde voor, een zwart/witte hond willen hebben omdat het me teveel aan Tico denken tot ik begin dit jaar totaal onverwacht verliefd werd op een zwart/wit pupje uit Roemenië. Het voelde zo vertrouwd, even was ik bang dat ik Tico aan het vervangen was maar toen werd het me duidelijk. Ik nam afscheid van een gevoel wat me constant dwars zat om Tico écht te kunnen herdenken en koesteren. Ik maakte ruimte om Tico weer volop lief te kunnen hebben en daarmee ook liefde over te hebben voor een ander zwart/witje. Wat ik bij Tico anders had willen doen, heb ik allemaal op Cody kunnen toepassen en soms kijk ik naar hem en zie ik Tico terug in zijn poten, zijn ogen en de lekkere dopneus en dan glimlach ik. Soms is afscheid nemen, loslaten nodig om ruimte te maken om weer lief te kunnen hebben.